Cristina Deutekom is een paar dagen geleden overleden en Radio 1 besteedt een hoop aandacht aan de dood van ‘onze grootste sopraan’.
Al direct komt de NOS met een portretje en haar dood zit de dag nadat die bekend wordt in elk nieuwsoverzicht mét een stukje Königin der Nacht, de rol waarmee ze beroemd werd.
Het Radio 1 Journaal herdenkt haar met Ernst-Daniël Smid waarna er vast nog meer bespiegelingen in nog meer programma’s waren maar ik luister de laatste tijd zo weinig Radio 1 dat ik die heb gemist.
Marco Bakker
Vandaag gaan we er weer vol in.
Met een zum kotzen gesprek met Marco Bakker (die man die een vrouw doodreed en toen beweerde dat zijn auto dat zelluf had gedaan – wat je er misschien niet bij mag halen maar dat blijft bij mij altijd opkomen wanneer de naam valt).
Hij zit in de TROS Nieuwsshow en vertelt hoe hij uit bed werd gebeld door Ernst-Daniel Smid met de boodschap dat Stientje dood was.
“U noemde haar Stientje?”
Ja! Dat deed Marco! Ernst-Daniël ook? Denk ik dan.
Maar die doet er verder niet toe en gaande het gesprek wordt steeds meer duidelijk dat ‘Stientje’ er als het aan Bakker ligt óók niet toe doet.
Wat de presentatoren hem ook vragen, alles, maar dan ook werkelijk álles betrekt hij op zichzelf.
De roem van Deutekom in het buitenland?
Antwoord: ik, Marco, heb veel gezongen in Engeland en Schotland en dan zeiden ze over haar…
En dan noemt de TROS hem ook nog dé bariton van Nederland?
Wat een onzin! Dé bariton van Nederland is John Bröcheler.
Maar dat is niet zo’n over het paard getilde egotripper die zodra een collega dood neervalt meent dat hij zichzélf weer eens in de schijnwerper moet hijsen.
Wiebke Goëtjes
Lamaarzitten is mijn eerste reactie wanneer ik hoor dat WNL op Zaterdag het ook over Deutekom gaat hebben.
En wanneer direct na het introduceren van sopraan Wiebke Goëtjes ‘we’ eerst gaan wauwelen over ergens waar Jan Smit optreedt om erna een plaatje te draaien, zie ik het nóg somberder in.
Maar de invalshoek is origineel: Cristina Deutekom als zanglerares.
Want dat werd ze nadat ze haar carrière op het toneel had beëindigd.
Sopraan Wiebke Goëtjes vertelt er mooi over en wanneer ze wat algemeen blijft weet Kristel van Eijk haar de juiste vragen te stellen om concreter te worden.
Op verzoek van Goëtjes luisteren we nu eens niet naar de Königin der Nacht maar naar fragmenten uit andere opera’s.
Erg mooi, vindt haar ex-leerling.
Zelf hoor ik vooral een jammerlijk vibrato en denk ik: terecht dat de Volkskrant in de beschouwing ook ruimte gaf aan de critici.
Die niet (Marco Bakker! Wat lulde je weer uit je nek!) bezwaar hadden tegen het populaire, *gewone* van Deutekom maar tegen dat vibrato, het rare gejodel en het feit dat ze voor geen meter kon acteren.
Toch: van de necrologieën die ik hoorde was dit met ster de beste.
Door de persoonlijke invalshoek, door het niet ‘kijk mij eens’ van de geïnterviewde en door de oprechte pogingen van de presentator om er iets van te begrijpen.
RIP, Cristina Deutekom.
Je was wél een geweldige Königin der Nacht.
(Voor de niet-kenners: de Königin heeft maar twee aria’s maar daarin wel 5x de hoge F die vrijwel niemand kan zingen. Dat maakt een sopraan die het wél kan zo bijzonder en zo lang ze die hoogte houdt ook zeer veel gevraagd.)
http://youtu.be/htxHmvTqYbA
Gisteren was Radio 4 helemaal in het teken van CD. Met prachtige opnames en herinneringen van luisteraars en presentatoren. Zo hoort het. Radio 1 heeft daar helemaal niets aan toe te voegen. Op een uitzondering na zijn de luisteraars van Radio1 totaal niet op de hoogte van klassieke muziek. Parels voor de zwijnen.
@Eric: het verbaast mij steeds weer hoe weinig de gemiddelde presentator op Radio 1 weet van klassieke muziek.
Ik denk dan, als ze er toch aandacht aan besteden (wat ik een must vind, klassieke muziek maakt een belangrijk deel uit van ons leven, onze cultuur) – doe het dan goed.
En alsjeblieft: nooit meer Marco Bakker!!
Daarmee beledig je de overledene en de luisteraar.
Fijn dat het goed overkwam, en dat het niet de WGshow was… Dát wilde ik persé niet… Het stoort me als andere mensen dat wel doen.
Ja, ik erger me ook aan het amicale van EDS en anderen. Ik ben in deze bijna 20 jaar altijd U blijven
zeggen terwijl Cristina me aanbood om haar te tutoyeren, maar uit respekt kon ik niet
jij-en en jou-en.
Over vibrato’s en andere dingen ga ik niet in discussie.
Cristina was een geweldige vrouw, zangeres en docent.
We hebben haar gister waardig naar haar laatste rustplaats begeleid.
nb. en ook hier wordt in de verslaggeving EDS genoemd….
WHY?
Ik vind het smakeloos…
Er waren dierbare familie en vrienden, mensen die veel dichter bij haar stonden.
===========
Sopraan Cristina Deutekom is donderdag begraven op begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam. De operadiva is bijgezet in het familiegraf, liet een woordvoerder van de familie weten.
De uitvaart vond plaats in besloten kring en was vooral bedoeld voor familie en vrienden. Ernst Daniël Smid, die ‘La Deutekom’ goed kende, was er ook bij. Tijdens de uitvaartplechtigheid werd geen muziek met de stem van Cristina gedraaid. Dat wilde de familie liever niet.
De familie wil volgende maand nog een herdenkingsbijeenkomst in Amsterdam houden voor de beroemde operazangeres, die vorige week donderdag op 82-jarige leeftijd overleed. (ANP).
En als afsluitende muziek zong wel Cristina zelf, het Libera me uit het Verdi Requiem.
Dank u, mevrouw Göetjes, voor uw reacties.
Net als in het radioprogramma deed u Cristina Deutekom recht.
Ik vrees dat EDS zodra het over klassieke zangers gaat in de media is geworden wat Jeroen Krabbé een tijdje voor acteurs was.
Zoals u uit het stukje hebt begrepen was ik geen grote fan van Cristina Deutekom, die ik erg vaak heb gezien bij de Operastichting.
Maar ik respecteerde haar wel en wanneer iemand van haar statuur overlijdt verdient ze beter dan wat bespiegelingen van ijdele mannen die zichzelf centraal stellen.
Uw herdenking bij WNL gaf wel een mooi beeld.
Van de docent die tegelijk mens was (zoeken naar het gevoel van de leerling) en wat ik erg mooi vond: het opblijven tot nu haar had opgebeld na uw eerste Aida.
Ze bleef niet alleen wachten na mijn eerste Aida, ze wachtte na elke voorstelling die ik had!
En dat zijn er al veel geweest…
Ze was een bijzondere vrouw begrijp ik uit uw verhalen.
Het spijt me dat ik dat zelf niet eerder heb ingezien.
Ik heb haar een keer geïnterviewd voor NRC Handelsblad (30 jaar geleden schat ik) maar er was geen bijzondere klik.
Wat ongetwijfeld aan mij heeft gelegen.
Dat geeft niet, je kunt niet met iedereen een goeie klik hebben, en soms kon ze ook heel afstandelijk en gereserveerd zijn. Ze was zeker niet de “gezellige huisvrouw” die men graag van haar maakt…
Wel groots, overigens dat U dat zegt.
Groet.
Nu u het zegt, ze had er zelf ook niet veel zin in.
Toen ik belde om de afspraak te maken, nam haar man de telefoon op.
Die riep naar haar dat de krant een interview wou.
“Geen tijd!” hoorde ik haar luid terug roepen.
Ze maakte dus wel tijd maar het bleef inderdaad wat obligaat.
Het interview (ik moet het nog ergens hebben) was trouwens niet eens slecht en ging niet over een ‘gezellige huisvrouw’ (jakkes!) maar over welke rollen haar voorkeur hadden en welke niet.
Erg fijn dat u hier reageert.
Er kwamen/komen zoveel vrijpostige té amicale mensen op hun pad (ik zeg niet dat U dat was hoor) dat ze soms gewoon niet zo handig en aardig reageerden, en de ‘goeie’ onder de ‘kwaaie’ journalisten ed. moesten lijden. Mede door dat “ze was zo gewoon” wat men haar toedichtte, eigenen zich mensen een amicaliteit toe die niet gepast is/was…
Ze was van een ongelooflijke scherpte en wist dingen waar anderen erg ingewikkeld en belangrijk over deden tot iets heel simpels te maken.
Ze was één van de meest wijze vrouwen die ik gekend heb.
Ik was er een paar dagen niet, maar vorige week donderdagmiddag hoorde ik op, 1 Vandaag, het volgende:
Frans Bruggen werd herdacht en de gast in de studio gaf aan dat 1 van zijn topprestaties de 40e symfonie van Mozart was, deze werd even ingezet vervolgens zegt de presentator (Jan Mom?) U zei Mozart, maar ik hoorde hier toch Beethoven? De gast wees hem beleefd terecht.
Zoveel onwetendheid op 1.
Wat verschrikkelijk.
Want je hebt het toch bepaald niet over een obscuur werkje van een zelden uitgevoerde componist.