Niets is waterdicht

De theorie-examens van het CBR worden vanaf vandaag afgenomen door computers die elke kandidaat andere vragen voorleggen.
Zodat je niet meer kunt spieken bij de buren.

Joris van de Kerkhof is erbij, loopt eerst door een piepend poortje en dan door een sluis en krijgt een oefenvraag voorgelegd:
Stel, je bent moe.
Wordt je concentratie dan minder, beter of blijft-ie hetzelfde.
Als het hele examen dat niveau heeft vraag je je af hoe mensen ervoor kunnen zákken.

Maar na afloop spreekt hij kandidaten die *nu* geslaagd maar eerder gezakt zijn.
Waarbij de nieuwe aanpak ze goed is bevallen.
“Dat je alleen zit” was prettiger. Maar ook ervaarden ze de vragen als makkelijker.
Wat voor die ene jongeman maar goed was ook, want dit was zijn vijfde keer.

Joris van de Kerkhof stelt aan een woordvoerder van het CBR de vraag die de braverds onder de luisteraars (waartoe ik mezelf reken) natuurlijk bezig houdt: “Hoe konden mensen fraude plegen?”
Behalve dat spieken.

Voorzeggen op afstand met apparatuur.
En lookalikes.
Maar dat voorkom je hier toch niet mee?
Daarom zijn ‘onze mensen’ getraind op het niveau van marechaussees en herkennen ze zeker lookalikes.
JvdK (sceptisch): “Eh…. ja….”
Waarop de man meteen in het defensief: “Niets is waterdicht” maar ze doen dus hun best.

De jongen van de 5x theorie gaat binnenkort het echte examen doen want hij heeft al 25 lessen gehad.
*Al*.
Ik zal maar niet vertellen hoeveel lessen ik had toen ik slaagde voor het rijden.
Maar voor de theorie ben ik in 1x geslaagd.

Zoals men tegenwoordig vaak zegt: dat-dan-weer-wel.