“Laten we massaal naakt, in daglicht, voor een vergrootspiegel gaan staan en gewoon eens even stevig janken over alle putten, kwabarmen, hangknieën, rimpels en plooien. Laten we de fysieke veroudering verwerken als ware het een rouwproces na de dood van een dierbare. En dan moedig voorwaarts!”
Mieke van der Weij leest voor uit ‘Het botoxdilemma’ van Nathalie Huigsloot.
Een boek over schoonheid en onzekerheid en vrouwen en mannen.
Volgt een gesprek dat vooral mooi is omdat iedereen eerlijk is.
Eerst Mieke en Nathalie samen, dan valt Peter de Bie in.
Hij ziet 5 rimpels in het voorhoofd van de schrijfster.
Heeft ze nou écht serieus voor de spiegel gestaan en daarnaar gekeken?!
“Doet iedere vrouw!” weet Mieke van der Weij. “Ik heb een vergrootspiegel.”
PdB: “Waarom doen wij mannen dat dan niet?”
Mannen, legt de gast uit, kijken anders in de spiegel.
“Mannen zien een enorme pens maar denken ik heb nog wel een goeie kop, die compenseren” (ad hominem! Die durft).
Terwijl vrouwen inzoomen op wat er aan ze mis is.
Het komt (o.a.) omdat we worden opgevoed met prinsessenverhalen.
Zodat Nathalie Huigsloot wanneer ze haar dochtertje(5) voorleest erbij zegt dat de koningin zich met dómme dingen bezig hield nl wie de mooiste van het land was.
Peter verbaast zich maar Mieke onthult dat ze als kind al grote voeten had en dan konden de stiefzusters van Assepoester niet in het muiltje en voelde zij zich net alsof ze zo’n lelijke stiefzuster was.
Nu Peter: “Als je serieus denkt dat oudere vrouwen mooier worden, is er echt iets mis met je? Ik heb het over mezelf.”
Nee.
Maar de mannen die zeggen “karakter kun je niet neuken” (NH) worden breed uitgemeten: “Omdat het precies de achilleshiel van de vrouw raakt.”
Je moet er vroeg bij zijn (botox) anders ziet het er onnatuurlijk uit en steeds meer vrouwen doen het, NH: “het is besmettelijk”.
Nu haak ik ietsje af (want: tis toch te laat voor mij) maar, legt de schrijfster een link: “In de generatie van mijn moeder is het de ooglidcorrectie” en verdomd, dát herken ik van vriendinnen die mij dan ook proberen mee te slepen.
Wat te doen?
Als het schoonheidsmonster in je hoofd zegt ‘laat aan je sleutelen’ moet je je afvragen of je dierbaren dan meer van je houden.
Het antwoord zal nee zijn en dan: niet doen.
Maar wat nu als het antwoord ‘ja’ is?
Beter niet aan denken misschien.
Het zal wel niet allemaal zo zwart-wit (M/V) zijn, maar er zit veel waarheid in. Mieke zat geloof ik instemmend te knikken, toen Huigsloot zo op de man speelde.
Dit sloot eigenlijk naadloos aan op het onderwerp in een uitzending van een week of twee ervoor, met de directeur van een verpleeghuis. Die stelde keihard dat we “de pest hebben aan ouderen” en dat daardoor de “zorgen in de zorg” een terugkerend thema zullen blijven. Zeker ook omdat degenen die het meest een hekel aan ouderen hebben, de ouderen zelf zijn. Die uitzending een paar aangehaald in gesprekken met anderen, ook al omdat ik zelf vrijwilligerswerk verricht in een verpleeghuis.