Jellie Brouwer praat in Kunststof met Eva-Maria Westbroek en voor de luisteraars die zich afvragen ‘wie zou dát nu weer zijn’ herhaalt ze de eerste minuten meerdere keren: “een van de beste sopranen ter wereld”.
Om te voorkomen dat luisteraars die niet van klassieke muziek houden nu boring denken gooit de presentatrice er meteen een leuke anecdote in: “Heb je altijd een hoestbonbon in je décolleté?”
Nu is iedereen bij de les en kan Westbroek smakelijk vertellen over de opera Tristan und Isolde en dat ze met haar man Frank van Aken die opera zong en hoe zwaar de partijen zijn, mn voor de tenor.
Dat ze bang was dat hij er écht in zou blijven en hem daarom uit dat décolleté een hoestbonbon aanbood.
Ongezien door het publiek – althans dat hoopte ze dan maar.
“Helpt het als je een beetje gezet bent” vraagt Jellie Brouwer en “wat bedoel je daarmee” reageert Eva-Maria Westbroek lachend en “prachtig volslank” is de correctie en ze denkt van wel.
“Ik dacht o got”
Het gesprek is een knappe combi van ‘gewone’ informatie en nieuwtjes en gezellige praat over de mensen met wie ze werkt.
Simon Rattle (“lievelingsdirigent”) en Isolde in Baureuth die ze heeft afgezegd omdat ze én nog niet helemaal zeker in de rol staat én omdat ze de dirigent Thielemann niet moet.
Dat blijkt een engerd die geen gedag zegt en ze heeft meegemaakt dat hij een dag voor de generale repetitie de Brünhilde ontsloeg.
Ze praatte wat met die zangeres ‘wat ga je doen vandaag’ en die zei ‘even een gesprekje met Thielemann’ “En ik dacht o got en inderdaad, de vrouw werd ontslagen.
Een mooie stem is niet alles, vertelt de sopraan.
“Makkelijk in de omgang zijn, je talen spreken, er zin in hebben” is ook allemaal belangrijk.
Wat er veranderd is met tien jaar geleden (toen Westbroek ook in Kunststof zat): alles wordt live uitgezonden.
Op de radio of in de bioscoop. Met als gevolg: “Je kunt nooit meer eens even een noot cracken dat je er naast zit.”
Want dat staat dan als ‘how she cracked a note’ twintig jaar op YouTube.
We horen Eva-Maria Westbroek overigens wél even zingen (wat ze zelf maar eng vindt, naar zichzelf luisteren).
Eerst een prachtige Liebestod, dan een aangrijpende Manon Lescaut.
Helemaal gedraaid, niet weg-gedraaid omdat er zgn geen tijd voor is.
Mooi gesprek, leuke gast, presentatrice die zich in de materie en die gast had verdiept – dat zouden meer presentatoren moeten doen.
https://youtu.be/mGSPijoS67c
Ik geniet al jaren van dit programma en juist om de kwaliteit die het heeft door de interesse en voorbereiding van de presentatoren, en uiteraard de onderwerpen en gasten. Leidt vaak tot een voor de luisteraar boeiend gesprek. Zonder die drang naar geforceerd urgent te moeten doen, dat laat men aan andere programma’s over.
Enig punt van kritiek dat ik heb is de naam van het programma. Die wordt nooit goed uitgesproken. Men zegt “Kunstof” terwijl het echt “kunst-stof” heeft.
Ik heb de uitzending grotendeels beluisterd, en inderdaad, een aardige babbel. Een ongelooflijke zangstem – wist niet wat ik hoorde. Ook al om het contrast met het alledaagse taalgebruik van Westbroek zelf, – dan maak je je niet meteen een voorstelling van zo’n enorm volume. Afbeelding opgezocht en inderdaad, ze heeft een natuurlijke ‘klankkast’ die er zijn mag.
Van Jellie Brouwer ben ik wel een fan. Sexy stem.
Radio Kunststof is in het algemeen een goed programma; bijzonder dat het al zolang meegaat. Ik beluister het in de auto en dan is het een prettige, rustige afleiding. Wel zijn vraag-en-antwoord inmiddels soms voorspelbaar.
Jammer dat Petra Possel, die andere presentator, het nodig vond de vrijdaguitzending met een kookprogramma te vullen. Kennelijk is zij een beetje uitgekeken op de interviews en zijn die voor haar zuiver broodwinning geworden. Best begrijpelijk maar vervang haar dan liever helemaal en laat vers bloed instromen. Possel kan zich dan elders helemaal toeleggen op haar particuliere liefhebberij – kunstjes met vlees en vis – zij schreef er ook al een boek over.
Over het kinderlijke gekraai van Joost Prinsen heb ik het maar niet.
Ik hoor Kunststof vrijwel nooit, op dat tijdstip staat bij mij de radio uit.
Maar omdat jij, Barend, me er laatst in een commentjeop wees dacht ik: laat ik toch eens luisteren.
Ik trof het erg ook omdat ik een groot operaliefhebster ben.
De muziek is prachtig.
Ik vind de gebaartjes van Westbroek soms wel een beetje ‘raar’. Als soliste, welteverstaan.
Komt nog bij dat (zo goed als) niemand weet waar het over gaat. Het leidt maar af, die komedie.
Je bedoelt de ‘gebaartjes’ in dit stukje video?
Ik koos het omdat Sola, perduta, abbandonata het tweede muziekstukje was dat in de uitzending werd gedraaid.
Het komt uit de Puccini opra Manon Lescaut.
Manon is in de woestijn achtergelaten (en gaat dadelijk dood).
Ze zingt dus dat ze ‘alleen, verloren en verlaten’ is.
En roept dan uit dat ze niet wil sterven: “No! non voglio morir!”
Ik dacht dat de (langere) Liebestod de achteloze Kalkoen-lezer nóg minder zou zeggen.