Ja, ze ziet een hoop dieren in de stad, vertelt Ottolien Boeschoten aan Milouska Meulens.
Laatst nog! Er stak een schildpad de straat over.
Zij uit de auto natuurlijk, andere auto’s tegenhouden (stoer!) en ze dácht dat hij naar de zee wou.
Dus wou ze ‘m brengen maar ja, dan had ze een hoge dijk op moeten klimmen (blèh) zodat ze besloot hem *terug* te brengen.
En… ze gooide hem in de sloot.
Dan: en nu maar hopen dat hij kan zwemmen! Haha! Lachu!
Ja, dólkomisch dit!
Goeie kans dat ze een landschildpad heeft verzopen.
En dat dan ook nog vertellen als ware het een vrolijke anecdote met zichzelf in de hoofdrol.
Waarbij de presentatrice haar niet corrigeert maar opgewekt haar gang laat gaan.
Treurig.
Helemaal eens, op “stoer!” na.
Ik probeer, ook als automobilist, soms dieren langs of op de weg te redden of in veiligheid te brengen. Met name zwanen, ganzen, egels. Afhankelijk van de soort rijweg is dat zeker niet altijd zonder risico.
Milouska Meulens ken ik niet: blij toe.
(Boeschoten trouwens ook niet.)
Het eerste wat ik dacht toen tuthola Boeschoten begon met haar ‘ik pakte de schildpad op’-verhaal was: heel voorzichtig daarmee zijn!
want ik weet van desert tortoises in Amerika dat die zuinig zijn op hun water en als je ze zomaar opraapt laten ze vaak van schrik hun kostbare water weglopen.
De manier om het goed te doen is daarom: altijd *langzaam* én in de richting waarin ze al liepen.
Dit gedrag was echt walgelijk.
En dan dat stomme lachen erbij en dit ondersteund door de presentatrice!
Vroege Vogels is echt enorm achteruit gegaan.
Zoals meer programma’s op Radio 1.