Een koele, kwetsbare pop diva

2017! Dondert een mannenstem.
Dat blijkt het jaar te zijn waarin de popmuziek geweldig was.
Dus worden er Edisons uitgereikt.
Zingende vrouw: “Waar is toch die gozerd, die mij had veroverd…”
Dit is pop? Het is inderdaad pop, roept de man: “Lieve mensen, Roxeanne Hazes!”
Daarvóór zijn ook al een hoop Edisons uitgereikt en dat is logisch vindt stalmeester Eric Corton want in de ‘charts’ zie je terug dat Nederlandse artiesten het goed doen.
Maar “het is mooi dat er een Hazes wint” in de nieuwe categorie Nederlandstalig die álles kan zijn (van volksmuziek tot kleinkunst).
Vindt Corton.

Joris van de Kerkhof vindt dat óók want na een reportage waarin de andere winnaars ook aan bot komen, zoomt hij in een extra bijdrage in op Roxeanne Hazes.
Het juryrapport: “Melancholisch, creatief en eigenzinnig, een overtuigende lage fluisterstem.
Zij vindt zichzelf opnieuw uit, een koele, kwetsbare pop diva. Huize Hazes heeft er een nieuwe Hele Grote Ster bij!”

Nog een fragment uit het wonderschone oeuvre van de Ster die ons dan onthult dat ze geen speech heeft voorbereid want ze had niet gedacht dat ze zou winnen.
Toch een paar mensen bedankt en er ook een paar vergeten maar die kan ze nu noemen in het gesprek met de verslaggever – zo komt het toch nog op de radio.
“Super euforisch en blij” is Roxeanne Hazes die dacht dat de prijs naar Bluf of Spinvis zou gaan – vandaar geen voorbereide speech.

De winnares gaat naar huis en Joris van de Kerkhof zet haar gezang nog even wat harder: “Ik was toch je meisje… Ik was toch je meisje..”
Wat een enorm talent.