Vervallen rust in Noordwijkerhout

“Joris – je viel even weg…”
Lucella Carasso tegen Joris van de Kerkhof die nu de Tour voorbij is ook voor de avonduitzending een stukje RadioRoute mag maken.
“Ach ja…” zegt die filosofisch. Waarbij ik me iets kan voorstellen want ‘wegvallen’ gebeurt tegenwoordig in elke uitzending van het Radio 1 Journaal wel een paar keer.
Dan somt hij op wat er in Noordwijkerhout speelt en te doen is zoals zaterdag en ‘grote clowntjes-dag’.
Lucella Carasso (goedkeurend): “Nou, je hebt je duidelijk verdiept in Noordwijkerhout.”

Dat heeft de RadioRouter inderdaad dus rept hij van “kleine huisjes, poging om toeristen te trekken” in de reportage die later volgt maar dan: “O-o-o-o-o … als je een beetje dóórrijdt…”
Joris van de Kerkhof blijkt Piet Noordhuizen in zijn auto te hebben geladen. Ze gaan naar wat ooit de gekkenhuizen van Noordwijkerhout waren (en toen ‘psychiatrische ziekenhuizen’ werden en nu alweer 15-20 jaar gesloten).
Noordhuizen, die er duidelijk steeds meer schik in krijgt, beschrijft de situatie nu (jeugd, bierflikjes) en tóen. Het ‘pesthuis’, de schilderswinkel. Het Beatrix-paviljoen voor mensen met tbc: altijd de ramen open maar met tralies voor de ramen. De Engelse tuin, bijgehouden door de patiënten onder leiding van een broeder met zijn ‘kruiwagenploeg’.
Het terrein is nu verwilderd. Collega’s van vroeger die nog wel eens komen kijken staan, vertelt Noordhuizen, “met tranen in de ogen”.

Joris van de Kerkhof sluit af met “het geluid dat je naar buiten gaat en dat je een auto voorbij laat rijden en dan dat (RR-)tjoentje en dan de rust van Noordwijkerhout”.
We horen hárd zingende vogels.
JvdK: “Noordwijkerhout. De een beetje *vervallen* rust wel.”

Ah – mooi!
Ik weet weer waarom ik zo van de RadioRoute houd.