Floepende eenden en dobberende bootjes

“Een eend waggelt over de dijk met vier kindereendjes, het waggelt prachtig en dan floep! Door het gras het water in.”
Dat moet dierenvriend Joris van de Kerkhof zijn die in de RadioRoute de economische problemen en mogelijkheden van Alblasserdam voor ons neerzet. Daarbij geholpen (minder poëtisch) door wethouder Peter Verheij (SGP) met het bruggetje dat het buiten grijs is naar “is het ook grijs financieel gezien”.
Na een bestuurscrisis (in 2007) zijn er, vertelt de wethouder “stevige stappen gezet maar het heeft een lange adem nodig”. “Flikken ze geen enorm flauwe kunstjes” veronderstelt de RadioRouter over de ambtenaren. “Zitten er geen messen in uw rug, u staat dicht tegen de muur, ik kan het niet zien.” Verheij verzekert hem dat zijn rug mes-loos is.

Wanneer Joris van de Kerkhof begint aan een volgende lyrische beschrijving over “tien jachtbootjes die aan het dobberen zijn op het water en tussen deze bootjes en de brug…” begeeft de verbinding het weer eens. Wanneer hij net voor het nieuwsblok terug in de uitzending komt wordt snel een sjeik uit Amman er doorheen gejast die ik zo niet kan plaatsen.

De directeur van Nedstaal (waar veel ontslagen zijn gevallen) “komt aanrijden in een open sportwagen” vermeldt de RadioRouter waarmee de man is neergezet. Houdt hij wel contact met de 110 van de 330 mensen die hij heeft moeten ontslaan, wil Joris van de Kerkhof weten, “of is het strepen, jammer, zoek maar een nieuwe baan”. Hangt ervan af hoe lang ze in dienst waren.
JvdK: “U bent niet zo koud als staal?” Helemaal niet, blijkt later.

Alblasserdam, Kinderdijk, molens.
Nog wat plannen. Entree heffen op het dijkje met de molens. Boten de toeristen laten vervoeren. Toeristenbelasting. Een Holland House waar de (meest) Japanners glas uit Leerdam en Delfts blauw en andere typisch Nederlandse snuisterijen kunnen aanschaffen.
Floep!