De Koude Kalkoen

Rara wie

door Reageer

“Wilma Borgman was in Lommel” kondigt Jurgen van den Berg aan.
Hé, dat verbaast me. Wat doet een parlementair verslaggever nou daar?

Fragment uit het Radio 1 Journaal van gisteravond.
Ik hoor Karin Alberts.

Tot Jurgen van den Berg is blijkbaar ook doorgedrongen dat het fout was dus (..) zegt hij: het was niet Wilma Borgman, het was Margreeth Boer “en dan zet ik ook nog twee jokers in” – opdat het dus altijd goed is.

Rare vergissing voor iemand die een paar jaar geleden zelf nog het Radio 1 Journaal presenteerde en het -mag ik aannemen- ook nu af en toe beluistert.

Tring-tring

door Reageer

Robert Jan Booij bezoekt de Geroflat in Zeist.
Vorige week treft hij een ontzettend aardige Afghaan.
Die zich beklaagt over een buurvrouw.
Deze (oudere) vrouw groet hem niet. En wanneer hij de lift neemt, stapt zij in een andere.
Nou ja, zeg!
Wáár woont de vrouw precies? Die wil de verslaggever wel eens spreken.

Tring-tring.
De vrouw doet niet open…

Robert Jan Booij laat het er niet bij zitten.
Vandaag staat hij wéér bij de vrouw voor de deur.
Tring-tring.
Niets.

Daar komt een leuke jonge vrouw aanlopen.
Kent zij de Oudere Vrouw?
Want die zou de Afghaan negeren!
“Zij vindt het moeilijk contacten aan te gaan,” antwoordt de jonge vrouw. “Het ligt niet aan hem.”
Het ligt, denk ik, dus evenmin aan de oudere vrouw.

Wat ontzettend bot om tot 2x toe bij zo iemand aan te bellen om haar ter verantwoording te roepen.
Geen Stijl/Powned-tactieken.
De Vara onwaardig (hoop ik).

Kinderen

door Reageer

Een bus verongelukt in een tunnel in Zwitserland, Belgische schoolkinderen op de terugreis van een skivakantie.

Heel erg. En het lijkt of het nog erger wordt zodra bekend wordt dat er ook Nederlandse kinderen bij betrokken zijn.

Joris van de Kerkhof is al om 11 uur in Lommel bij school ‘t Stekske. Waar hij persconferenties verslaat en praat met de bisschop en een lerares en gelukkig niet de straat op gaat voor gevoelige voxpop.

De persconferentie uit Zwitserland wordt vertaald door Ron Linker als het Frans is en Liedeke Morssinkhof wanneer iemand Duits spreekt. Efficiënt natuurlijk maar wel raar dat blijkbaar noch Tim Overdiek noch Lucella Carasso die talen voldoende beheerst om de klus zélf te klaren.

Een hoop ‘o, wat erg’ en ‘iedereen reuze bedankt’ doen de belangrijke mensen daar. Om pas aan het slot te komen met ietsje informatie.
Ze weten wie er dood en gewond zijn. Alleen van twee gewonden is de identiteit nog niet vastgesteld.
*Zij* weten het dus en naar ik aanneem nu ook de familie maar wij weten het niet.
[om zeven uur vertelt Joeri Stubenitsky dat zeven Nederlandse kinderen zijn omgekomen, drie zijn gewond]

In België, vertelt Joris van de Kerkhof nog, komt een dag van nationale rouw. In Lommel, waar de vlaggen halfstok hangen, wil de loco-burgemeester dat alle activiteiten doorgaan behalve als ze al te feestelijk zijn. En: of de pers de mensen met rust wil laten.

Mattijs van de Wiel was intussen bij het proces tegen Robert M. en weet nu wat hij, zegt hij, helemaal niet wilde weten: hoe je kleine kinderen zo kunt misbruiken dat het niet uitkomt.

Waarna Joost Eerdmans een Avondspits wijdt aan dat het schandelijk is dat hij straks niet op een terras met een pilsje in de hand via een groot scherm het EK Voetbal kan volgen.
Ik zeg maar niks meer.

Money makes the world go round

door 1 Reactie

“Ik geloof niet dat de wereld om geld draait…”
‘Bert’ belt naar Prem.
Die vindt dat de wereld wél om geld draait en hij heeft twee leuke mensen in de uitzending die bedrijven met resp. multi-culti’s en vrouwen financieel ondersteunen.

Uiteraard laat Prem ‘Bert’ niet uitpraten (want dat is zijn handelsmerk) zodat hij na “ik geloof niet dat de wereld om geld draait” direct invalt: “Waar draait het dan om? Geluk zeker, hè?”

Maar dat wou ‘Bert’ helemaal niet zeggen.
“Nee,” reageert die. “De wereld draait om God.”

Prem: “O. Je bent er zó een.”
Waarna ‘Bert’ snel wordt opgehangen.
Aangezien je God niet kunt eten.

Naar een land waar geen geiten zijn

door Reageer

Geroezemoes waaruit een vrouwenstem hoorbaar wordt over “het pakket van maatregelen waarbij de overheid nalatig is geweest”.
Ingeborg Haazen van de Radboud Universiteit legt 200 (ex)Q-koortspatiënten uit op welke basis tegen geitenhouders kan worden geprocedeerd. “Een moeilijk verhaal over aansprakelijkheid” concludeert Joris van de Kerkhof op deze bijeenkomst in Schijndel.

De advocaten die het proces willen voeren geven toe dat het om “een dun draadje” gaat.
Risicoaansprakelijkheid gevaarlijke stoffen bijvoorbeeld. “Maar we moeten wát doen, want de schade is zo groot en dramatisch.”
Eerst maar eens tegen de geitenhouders. Misschien later tegen de overheid. Omdat die in toezicht tekort is geschoten.

“Bent u weer helemaal beter?” vraagt Joris van de Kerkhof aan een vrouw.
Nee. Ze is nog steeds moe. Een andere vrouw dan? Ook moe.

Gelachen wordt er ook.
Twee vrouwen die elkaar kennen van lang geleden (“zij was toen 16 en ik achterin de 20″) treffen elkaar hier, ontdekken dat ze allebei Q-koorts hebben gehad en fantaseren over “samen een reisje maken naar een land waar het rustig is en waar geiten zijn”.
Mocht het lukken met dat proces, en mocht er geld komen.

Joris van de Kerkhof eindigt er zijn reportage mee.
Vrolijke noot. Samen lachen over warme landen en kamelen.

Bij mij blijft vooral hangen wat halverwege een man tegen de zaal zegt.
Stel dat mensen halverwege de avond willen weggaan omdat ze moe zijn.
“Gaat u maar gewoon. We zijn hier onder ons, er is niemand die ervan opkijkt.”

De pijnlijke waarheid samengevat.