Jeroen de Jager maakt een mooie, rustige reportage over fotograaf Anton Corbijn en zijn werk.
Ze lopen langs foto’s. Mooie beschrijvingen. Gesprek over wat Corbijn het meest aanspreekt in mensen.
De keuzes in zijn werk.
Fijn gesprek.
Zoals ik al zei: rustig.
Prettig samen pratend.
Mooi beeld van de man en zijn werk.
Tim Overdiek: “Hij spreekt toch vooral het mooist via zijn camera.”
Waar Jeroen de Jager het mee kan doen.
Hinkelien Schreuder is uit de selectie voor het WK zwemmen gezet.
Mot met haar trainer Marcel Wouda. Konden niet meer samenwerken.
Zodat Jacco Verhaeren die beslissing nam.
Tim Overdiek: “Eigenzinnig.
Zo staat Hinkelien Schreuder wel bekend.
Heeft dat misschien iets te maken met haar karakter?”
…
Henk Bleker snapt het niet. Hij had het voor mekaar, dacht-ie.
Rusland zou onze komkommers weer met vlaggetjes en gezang binnenhalen bij de grens.
Fout.
Kysia Hekster (die per dag een betere correspondent wordt zonder iets te willen afdoen aan hoe ze het vroeger deed) duidt de situatie. “Het Russische volk heeft van Poetin te horen gekregen dat het eten van Europese groente gevaarlijk was en dan kunnen ze niet van de ene op de andere dag die boycot weer opheffen.” Maar Medvedev dan? Had die niet met Bleker afgesproken dat alles oké was? Ja. En nee.
Vandaag hoorde de correspondent nog de man van de Russische Voedsel- en Warenautoriteit. Die heeft, zei hij, geen haast de boycot op te heffen.
Mbt Bleker: daarmee was inderdaad een akkoord maar daarna wilde Europa het zélf doen zodat ze nu Europese garanties afwachten. Bovendien worden er nog steeds mensen ziek in Duitsland ook al zeggen ze daar dat ze de bron te pakken hebben.
Het zou, concludeert Kysia Hekster, “zomaar even kunnen duren voor die Nederlandse komkommer Rusland weer binnenkomt zélfs als Henk Bleker morgen in aktie komt.”
En dan. (let op). Dan krijgen we het afsluitende tekstje van Tim Overdiek die dit gesprek heeft gevoerd. Komt-ie. De presentator dus.
“Wie weet morgen, anders overmorgen.”
Huh? *Luistert* hij wel naar zijn gesprekspartner??
Het nieuws over Bin Laden zat in de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal.
Daarna was er nog ietsje over na te praten maar laten we eerlijk zijn: ergens rond het middaguur waren we uitverteld en uitgeanalyseerd en werd het een beetje babbelen bij het koffieapparaat.
Deborah Blekkenhorst haalde in DeGids.fm oud-Amerika-correspondenten Twan Huys en Max Westerman erbij.
Vertel eens wat jullie bij 11 september hebben ervaren. Wat doet dit nou met jullie.
In het avond-Radio 1 Journaal doet Lucella Carasso een beroep op Tim Overdiek die tijdens 11 september 2001 in Washington woonde.
Vrij als presentator, net de jurk van Kate achter de rug en nu: wat ging er door hém heen??
Hij dacht terug aan tóen.
Nine-Eleven.
Tim Overdiek: “Ik dacht direct terug aan mijn buurvrouw die achter ons woonde …”
Want de hele dag deed hij als correspondent verslag op de radio en een aantal keren hing de buurvrouw over de schutting om te vragen aan *zijn* vrouw of hij, als journalist, iets had gehoord.
“Over de slachtoffers in die twee torens. Want één van die mensen was haar broer.” Hij werkte in het World Trade Center, kwam om die dag, is nooit teruggevonden.
“Aan die buurvrouw dacht ik eigenlijk vanochtend toen ik het nieuws hoorde.”
Wow. Wat een mooi, aangrijpend verhaal!
Beetje jammer daarom dat Lucella Carasso de -voordehandliggende- vervolgvraag stelt: “En, heb je contact met haar gehad.”
TO: “Nee, we hebben geen contact meer. Zij zijn verhuisd, wij zijn verhuisd.”
Haalt toch iets van ‘ik was heel erg betrokken en ben dat via-via eigenlijk nog steeds’ van het verhaal af.
Tim Overdiek is in Londen.
Omdat de NOS denkt dat we geen se-con-de willen missen van HET huwelijk.
Pikant: Colette van Nunen bij de bussen met Nederlanders die vandaag richting Engeland gaan om te zwelgen in royalty. De belangstelling blijkt gering. Er zijn meer journalisten dan liefhebbers. En de man die zij voor de microfoon haalt zegt op de suggestieve vraag dat hij van zijn vrouw mee moet: “Zeker in het AD gelezen.” Want de paar Engelandreizigers worden gemolken en nog meer gemolken.
Intussen geniet ik van Lucella Carasso in haar eentje.
Serieuze gesprekken, vlotte gesprekken, moeilijke gesprekken, gezellige gesprekken, verhelderende gesprekken. Meepraten over voetbal (zou dat een eis zijn voor Radio 1 Journaal-presentatoren?).
Alles rap-rap elkaar opvolgend al heb ik de indruk dat een enkel gesprek vantevoren is opgenomen. Niet erg.
Twee uur fijne radio.
Scherp, snel, invoelend, aanvoelend, geestig.
Ik weet niet of ik 72 uur met haar opgesloten zou willen zitten maar haar vier dagen per week alleen de avond horen presenteren: dolgraag.