Henk Bleker

Heeft psychologe Willeke Bezemer de foto’s van Bleker en vriendin in de Telegraaf gezien?
Dat heeft ze.
Mieke van der Weij: “Vrij dodelijk, hè?”
Bezemer: “Ja. Niet mooi, niet mooi.”
De toon is gezet. Onder het mom van ‘hoe gaat dat in relaties met groot leeftijdsverschil’ slaan de presentatoren en de deskundige opgewekt aan het Bleker-bashen.

Tweeëndertig jaar leeftijdsverschil vinden we dus teveel – wat mag nog wél. Vraagt Mieke.
Twaalf jaar. Méér… “ik denk dat onze cultuur dat héél lastig vindt” weet Willeke.
Hij krijgt vast snel gebreken, voorspelt ze. En ja, wáár moet je het over hebben (roept Peter steeds).
De disco wil Bleker vast niet en met haar jaarclubvriendinnen heeft hij bij de pinda’s ook niets te wisselen maar weer wél met de generatiegenoten van haar ouders. En dadelijk wordt hun kind nichtje van een tante die even oud is.
Of zoiets.

Precies! Kind!
Dat komt hij dan ophalen op het schoolplein en dan wordt hij met ‘opa’ aangesproken en bovendien gaat-ie gauw dood en een dode ouder is héél traumatisch voor een jong kind.
Bezemer: “Als vrouw moet je verantwoordelijkheid nemen: wie wordt de vader van mijn kind.”

Mieke van der Weij: “Wát staat Bleker te doen om die relatie een kans te geven?”
Stilte.
Willeke Bezemer: “Ik zou het (werkelijk) niet weten.”
Hoewel ze het eerder nog had over unlikely couples die wel een *passie* gemeen hebben. Niet per se voor elkaar maar voor bv paarden.

Ik vind Blekers natuurbeleid verwerpelijk, als persoon lijkt hij me ook niet fijn.
Maar dit soort ranzige gesprekken met al die speculaties (disco, vriendinnen met pinda’s, kinderen krijgen) – gatver.

Wie nooit in het eigen liefdesleven stomme fouten heeft gemaakt mag als enige werpen met de oordelende steen.
De rest van ons mag alleen gniffelen.
Daar laat ik het zelf dus maar bij.