Marcel Oosten: “Zijn er nog onverwachte dingen te verwachten.”
Mattijs van de Wiel: “Tja, dat weet je dus nooit.”
Tja indeed.
Mattijs van de Wiel
Nieuws over misbruik slaat niet in als een bom
Een man(60) uit Westkapelle heeft in dertig jaar zeker honderd jongens tussen 14 en 17 misbruikt.
Twee jongens doen aangifte, zelf bekent hij de rest.
“Is het nieuws ingeslagen als een bom” vraagt nieuwslezer Dorald Megens tussen de middag aan Mattijs van de Wiel die zich naar het Zeeuwse dorp heeft gespoed. Nee. “We wisten het allang” hoort hij steeds.
De man gaf de jongens snoep en geld en drank. Hij reed ze naar school (13 km) en naar de disco.
En dan kwam het moment dat hij zijn broek liet zakken.
In de avonduitzending van het Radio 1 Journaal een langere reportage.
“Iedereen wist het dus zei je tegen de kinderen: ga je met X mee, dan is het foute boel” (vrouwenstem)
En: “Ze slaan ‘m liever in mekaar een keer en dan heeft niemand wat gezien.”
Maar aangifte doen? Nee.
Want: “Dan word je als ouder erop aangekeken dat je kind is misbruikt.”
Wat de verklaring ook is, het opengestelde meldpunt kreeg om 18.00 uur pas twaalf telefoontjes en slechts 1 beller wou misschien ook aangifte doen.
“Zegt het iets over de besloten gemeenschap?” oppert Tim Overdiek tegenover persofficier Rob Rammeloo.
Kan.
Maar afgaand op hoe de inwoners vandaag alle mogelijke media uitgebreid te woord staan…
Méér aangiften, zou dat niet fijn zijn? En dan een hogere straf eisen?
Rammeloo wil niet “hengelen naar aangiftes” zegt hij.
Want: “Bij zedenzaken moet het slachtoffer er zelf mee komen.”
Lees als je een beter beeld wil krijgen van de achtergronden de reacties op de site van Omroep Zeeland.
“U en ik zijn ook niet buiten levensgevaar”
Een paar dagen voelt het als onkies om te speculeren of prins Friso nu een plant is.
Nu zijn we zover, al stellen Lara Rense en Marcel Oosten de vragen iets subtieler.
De antwoorden van Jan Bakker van het Erasmus MC zijn enerzijds-anderzijds met de leuke binnenkomer tegen Lara Rense: “U en ik zijn ook niet buiten levensgevaar.”
Verder lijkt de berichtgeving over de prins te worden afgeschaald van code felrood naar helder maar niet alarmerend oranje.
Mattijs van de Wiel in Lech komt met het nieuws dat de burgemeester en andere BO’s wel bezweren dat alle dorpsbewoners kapot zijn van het ongeluk, maar dat hij onder de gewone mensen en de andere toeristen bitter weinig Diep Leed bespeurt.
Nóg relativerender zijn de leden van de carnavalsvereniging waar Marc-Robin Visscher vandaag te gast is. Zielig natuurlijk, die prins. Maar er is altijd wel ergens iets dat een reden kan zijn om geen feest te vieren.
Zij vieren dus dóór.
Menno Reemeijer staat nog steeds bij het ziekenhuis in Innsbruck.
Hij kan vertellen wie er op bezoek kwamen en de kranten voorlezen en verder weet hij niets.
Wat me steeds weer opvalt: hoe niet-hijgerig de verslaggever nu al dagen verslag doet.
Knap vind ik dat, als radertje in een systeem dat de afgelopen dagen wel heel hard heeft lopen hijgen.
Straks sprinten op de Bonkevaart
Marc-Robin Visscher, Marc Hamer en Mattijs van de Wiel zijn teruggehaald uit Friesland.
Het is Karin Alberts die verslag doet van de stiekeme Elfstedentocht die honderden mensen vandaag rijden.
Fanatiekelingen vindt ze het. En “ja, dat kun je wel zeggen” beaamt een van de schaatsers.
Vijf “toppers van toen” van wie er 1 (Camiel) ooit de echte tocht heeft geschaatst. In twaalf uur. Nu hopen ze binnen tien uur binnen te zijn.
Het plan is bij elkaar te blijven en dan : “sprinten op de Bonkevaart”.
Moeder is mee. Om onderweg te stempelen en voor eten te zorgen.
Maar zegt moeder (minstens zo strijdbaar als de mannen): “We zijn geen bezemwagen.”
“Ik hoop dat alle zwakke plekken goed zijn aangegeven” tobt Marcel Oosten (meer een ijsbaan- dan natuurijsschaatser, bekent hij). Karin Alberts: “We zullen het zien.”
Een paar uur later (in IJlst) komt voor haar ogen een schaatser hard ten val. In een scheur gereden.
“Gaat het een beetje, meneer? Ik zie u daar een enorm lelijke smak maken. Niks bezeerd?”
Zo te horen gaat het helemaal niet maar meneer doet stoer: “Het trekt alweer bij” en schaatst verder.
Tweehonderd kilometer.
Karin Alberts (“In de auto van Utrecht naar Leeuwarden vond ik dat al een rot end”) doet het leuk.
Niet ‘hijgerig’.
Vaak maakt de toon écht ‘de muziek’.
Sorbet-ijs en vogels
De Elfstedentocht gaat niet door want nergens in Friesland is het ijs ook maar half dik genoeg – en het zal vanaf zondag dooien.
Dús belt het Radio 1 Journaal met de man van de Frieslandhallen waar áls de tocht was doorgegaan De Tocht zou zijn gestart en geëindigd. Die nu een tent aan het plannen is. Omdat de hal vol is.
Juist ja. En de bakker met de Elfstedenbroodjes (die hij niet hoeft te bakken) is ook al *bijna* hard aan het werk net als – nou ja, noem maar op.
Wat een waanzin met andere woorden.
Verslaggever Marc Hamer is de volle week gestationeerd in Friesland.
Hij meet ijs en proeft sfeer.
Mattijs van de Wiel bond de schaatsen onder, genoot van zwart ijs maar voelde ook sorbet-ijs onder de voeten wegzakken.
Lucella Carasso: “Jij hebt een elk geval een lekker dagje gehad.”
Gelukkig is daar Dorald Megens die in de nieuwsblokken nog wat écht belangrijk nieuws weet te verwerken.
1) Dat de Vogelbescherming wil dat Bleker aan Frankrijk vraagt een jachtverbod op vogels in te stellen. Aangezien ónze vogels door de kou naar het zuiden trekken en daar door hún jagers worden afgeknald.
2) Dat de Partij voor de Dieren ook al in de provincies om een jachtverbod heeft gevraagd.
Het Radio 1 Journaal pakt het niet op.
Wel informeert het ons over de PVV die van de Elfstedentocht een nationale feestdag wil maken.
Niet dat die tocht dóórgaat.
Maar áls-ie zou doorgaan, dan zou de PVV willen dat het een nationale feestdag werd.
Wat verder niemand wil dus om twee redenen: non-nieuws.
Hoe zou het eigenlijk met de dieren in Friesland gaan?
Hebben ze nog genoeg eten? Genoeg *water*?