De Koude Kalkoen

Menno Bentveld

Menno Bentveld en de winter

door Reageer

Het vriest maar de wind zal draaien en dan wordt het weer warmer.
Dat vertelt de nieuwslezer.

Menno Bentveld vindt het jammer zegt hij.
Dat de vorst verdwijnt.
“Krabben wil ik.
En de stoep vegen voor oude mensjes in de straat.”

Oude mensjes in de straat.
Ik zie ze voor me. Gebogen langzaam voortschuifelend.
Met een stok. Of een rollator. In een winterjas van minstens twintig jaar geleden.

Ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat Menno Bentveld het slecht bedoelt.
Maar het klinkt zo buiten-sluitend:
je hebt gewone mensen en oude mensjes.
Terwijl die laatsten dezelfde zijn als de eerste – alleen enkele tientallen jaren later.

“Hallo Henny, hoor je ons ook?”

door 3 Reacties

Henny Radstaak zit voor de tuinvogeltelling in de tuin van Beleef de Winter.
Enthousiaste vogelkijkers aan zijn zijde, pen in de aanslag en tellen maar.
“Zitten jullie koffie te drinken?” stelt Lisa Wade een indringende vraag.
Stilte.
Menno Breedveld: “Hallo Henny, hoor je ons ook?
Nee, hij hoort ons niet.
“Hallo?”
Henny hoort ‘ons’ dan niet, wij horen Henny wel. We horen hem in de verte gesprekken houden alsof hij gewoon op de radio is wat hij niet écht is maar ook een beetje wel. Zodat ik me voel als een voyeur (maar dan met oren) want Henny weet niet dat er óver hem wordt gepraat en ook niet dat hij langzaam wordt overstemd door een stemmige viool.

Na negen uur: daar is opnieuw Henny Radstaak.
Nu officieel via de telefoon. Hij slaat zich er dapper doorheen al is het wel balen dat hij (leuk idee) een microfoon buiten had gehangen en ook het geluid daarvan bereikt ons nu niet.

Tien voor negen voor de laatste keer Henny Radstaak.
Nu *plenst* het ook nog eens in de tuin maar gelukkig is de telling hier al voorbij dus wordt -weer via de telefoon- opgesomd wat er is gezien.
Ik probeer mee te leven met een ‘kickmoment’ dat tegelijk een ‘frustratiemoment’ is.
Maar ik word alweer ernstig afgeleid door de techniek en het falen daarvan.
Arme Henny Radstaak.

Tranen

door 1 Reactie

Sinds Lisa Wade mee-presenteert mijd ik Vroege Vogels.
Omdat ik het niet kjoet maar irritant vind om door een 12-jarige te worden toegesproken alsof ik zelf een kleuter ben.

Rond half negen zet ik de radio toch aan.
Omdat ik het nieuws wil horen.
Aansluitend volgt de Vraagbaak.
Die vorige week in de soep schijnt te zijn gelopen omdat bandjes verkeerd startten.

Het was de schuld van de computer, zegt Menno Bentveld. Maar zij hadden de technicus de schuld gegeven. “En die moest toen húilen.”
O got. Infantilisering is besmettelijk.
Precies waar ik al bang voor was.

“Hiero! Kijk eens! Ik heb er één!”

door 10 Reacties

“Ja! Jasper! Hiero! Kijk eens! Ik heb er één! Een paddestoel!”
Lisa Wade wandelt buiten in het bos Vroege Vogels binnen. Opgewonden en blij. Want “kijk eens hiero” – ze heeft een paddestoel gevonden.
“Ga lekker tekenen” zegt ze tegen (tekenaar) Jasper. “En als het nou niet lukt heb ik binnen ook nog wel een zeldzame boleet zitten, hoor, om te tekenen.” (Dat is een grapje, het slaat op medepresentator Menno Bentveld).
“Oh! Je begint met een schetsje! Mooi, hoor!”

Later in het Capitool tegen de tekenaar: “Hoe is het begonnen als klein jongetje” vs Menno Bentvelds “Kun je er een beetje van leven, van dat tekenen.”
LW: “Mogen we ‘m hébben als-ie af is?” (ja) “Yes!”

Ik denk dat ik weet wat het is.
Het is haar stem. Die klinkt alsof ze een kind van hooguit 12 is. En kinderen van 12 mogen best door een bos springen en “hiero!” paddestoelen vinden en “yes!”-we mogen de tekening hebben, doen. Een vrouw van 30 mag dat óók. Maar wanneer ze *klinkt* als een kind van 12 komt het belachelijk over. Zoals *gewone* niet zo snuggere opmerkingen met dat stemmetje snel overkomen als oliedom.

Wat te doen als de VARA Lisa Wade wil houden (wat denk ik het geval is afgaand op hun gids van afgelopen week: Wade in een kort interviewtje én op de omslag).
Mijn advies: voorkom dat ze blundert met domme vragen, dat ze de vingertjes brandt aan onderwerpen die ze niet aankan, laat haar maar doen of ze écht een Vroeg Kuiken is.
Afgaand op de gesprekken van vanochtend denk ik dat ze daar al mee bezig zijn. Het laatste interview met de (Greenpeace-)minister van Milieu bv. Daar stelde Menno Bentveld alle inhoudelijke vragen waarin blijk moest worden gegeven van eigen informatie en inzicht in de materie terwijl Lisa Wade slechts drie vragen had die alle geheel ‘open’ waren zoals: “Wat gaat u doen aan de overbevissing.”

Wanneer ze dan ook nog afsluit met *extreemkinderstemmetje* “Ik ga lekker tekenen” wéét ik dat de Vara het heeft begrepen.
Menno Bentveld presenteert voortaan als Vogel, Lisa Wade speelt Kuiken.
Of dat leuk is om naar te luisteren mag je zelf bedenken.

Nieuwe presentatrice

door Reageer

Lisa Wade met microfoon en érg zware antenne (ach gossie) wandelt vanochtend Vroege Vogels binnen.
Buiten staat ze, met Nico de Haan.
“Wat is dat geluid dat we nu horen” vraagt de nieuwe presentatrice.
“Eh… een kraaiende haan” onthult de deskundige (nadat Lisa ons heeft bezworen dat ze de hele VroegeVogels-vogel-cd uit het hoofd heeft geleerd en dat de vinkenslag – om maar iets te noemen – voor haar geen geheimen kent).

De nieuwe presentatrice vertelt dat ze het “zich héél anders had voorgesteld, want: waar zijn de vogels”. Er *zingt* helemaal niets!
Het broedseizoen is voorbij, legt Nico de Haan bereidwillig uit. En vogels zijn in de rui.
Oooh – dus dát is het.
Maar, redt De Haan (de vogelkenner, niet dat kraaiende geval een stukje verderop) nog nét het item: je hebt in deze maand wel *fluisterende merels*.

En dit, vat mede-presentator Menno Bentveld samen, “was de vuurdoop van Lisa”.
“Geef haar een kans” bepleitte Andrea van Pol vorige week bij haar afscheid.
Bij deze.