De Koude Kalkoen

Menno Reemeijer

Beste verslaggever

door Reageer

Ook dit jaar zal de Klooiende Kalkoen virtuele prijzen uitreiken aan
– de beste presentator
– de beste verslaggever
– het beste programma

Verslaggevers vergelijken is moeilijker dan het tegen elkaar afzetten van presentatoren.

Hard nieuws, sfeervol nieuws, onthullingen, duidingen, boodschappen.
Van gekneuter met wormen en torretjes tot oorlog in een ver buitenland.

Moet je oordelen op érg goed in één tak van van sport? Of op (gewoon) goed in meerdere onderdelen?
Ik zou het eerlijk niet weten en ga dus geheel af op mijn eigen gevoel.
Naar wie luister ik graag, bij wie veer ik op.

Ik stel voor: Bert Molenaar, Joost Huijsing, André Meinema, Joris van de Kerkhof, Joost Vullings, Kysia Hekster, Hans Jaap Melissen, Menno Reemeijer, Andy Houtkamp, Jeroen de Jager.

De poll staat hiernaast.
Voor het geval je het echt niet weet en je meerdere verslaggevers je stem gunt: je kunt er maximaal vier kiezen.

Motiveren en argumenteren kan in de commentjes.
Ook als je een andere verslaggever in je hoofd had die ik niet heb vermeld.

Ze vloog met ons mee

door Reageer

Menno Reemeijer, die de afgelopen tien dagen zo mooi berichtte over het bezoek van Beatrix aan de Antillen, heeft zojuist op Schiphol zijn koffer van de band gehaald.
Is de Koningin ook terug, vraagt Marcel Oosten.
Ja. “Ze vloog met ons mee.”
Aangezien het regeringsvliegtuig niet in 1x helemaal naar Nederland kan vliegen. Dat hopt via o.a. Groenland.

Er was op de Antillen onvrede. “Heeft dat het bezoek beïnvloed” vraagt Marcel Oosten en “goede vraag!” oordeelt Menno Reemeijer over zijn collega.
Waarna hij niet een obligaat antwoord geeft maar genuanceerd uitpakt over hoe groot de onvrede was, hoe hard een minderheid protesteerde, dat de meerderheid van onze Koningin houdt en vooral: hoe bijzonder Beatrix erop reageerde.
De verslaggever had op Bonaire achter een vrouw met een spandoek gestaan en met eigen ogen gezien hoe de ogen van Beatrix naar dat spandoek gingen en hoe ze het lás.
Inderdaad bijzonder: dat de Koningin met de mensen sprak, petities aannam en beloofde de klachten door te geven aan de ministers. Intussen steeds positief denkend aan vooruitgang en: naar de toekomst kijken.

Was dit, stelt Marcel Oosten weer zo’n goede vraag, “het laatste bezoek als staatshoofd”.
Lastig. De mensen (daar) “hopen van niet, maar denken van wel” vertelt Menno Reemeijer.
Laatste bezoek als Koningin dus. Maar als Prinses blijft ze altijd welkom.

Marcel Oosten (met een lachje): “Dank je wel voor je deskundige inschatting.”
Leuk gesprek.

Verboden gebied Dodewaard

door Reageer

Menno Reemeijer is in Dodewaard.
Demonstratiegeluiden aan het begin en aan het eind.
Wég met die kerncentrale. Dicht moest-ie.
En dicht is-ie alleen is het gebied nu zo vervuild dat 30 hectare verboden gebied is.
Gebied dat de gemeente Dodewaard zou willen teruggeven aan de natuur. Maar dat kan pas als de troep zichzelf heeft opgelost = na veertig jaar.

De verslaggever laat zich door Wim Turkenburg (bekend sinds Fukushima) uitleggen wat er allemaal radioactief is en hoe dat komt. Terwijl de wethouder zegt dat 40 jaar te lang duurt en dat er moet worden opgeruimd. Maar ja. Dat kost geld.

Eerste deel van een serie: ruimte is schaars en er zijn gebieden in Nederland waar we niet mogen komen.
Leuk idee, ben erg benieuwd naar de rest.

Bier drinken en buikglijden

door Reageer

Zet Menno Reemeijer op een camping met gamers, met reli-jongeren of met zuippubers – hij gedraagt zich als een vis in het water (of hij zich ook zo voelt weet ik natuurlijk niet).

De pubers verzamelen zich in Ommen. Met een briefje van de ouders dat ze mogen ‘feestvieren’.
“Hoe ziet dat feestvieren eruit” vraagt Menno Reemeijer.
“Veel bier drinken.”
MR: “De hele dag?”
Vanaf tien uur.
Verder doen ze, vertelt een vrouw van de camping, “hele creatieve dingen: bierkrat stapelen en buikschuiven”.
Alles kan? “Bijna alles kan.”

Wat is er zo leuk aan, vraagt de verslaggever. Want ze doen eigenlijk niks anders dan wakker worden en hijsen.
“Geen gezeur van je ouders” “lekker bier zuipen” “met jongeren onder mekaar”.
Het zijn vooral jongens. Een zeldzaam meisje vindt het prima: “Gezellig.”
MR: “Alles mag, niks hoeft?” Precies. “En de bewaking is niet zo streng.”

De verslaggever is ook nog getuige van “het ultieme campingvermaak”(MR): buikglijden.
Zeiltje – zeep er overheen.

Waarom in Ommen, vraagt Menno Reemeijer een aantal keren. In Renesse en op Terschelling zijn toch ook jongerencampings. “Lekker dichtbij”. “Niet zo heel duur”. “Gezellig.” En daar, benadrukt een jongen nog eens terwijl tamelijk gruwelijke Nederlandse muziek uitfadet, “gaat het om”.
Gezellige reportage.

“Does she reservate?”

door Reageer

Of het volk dol is op royalty weet ik niet. Maar het zal wel want anders zou de NOS toch niet een ganse ploeg naar eerst Engeland en toen Monaco hebben gestuurd.

Daar blijft het niet bij want Menno Reemeijer is voor ons in Italië om een reportage te maken zoals we die vaker hebben gehoord. De koningin die in haar eigen vakantie-omgeving in het wild rondloopt en zomaar eet bij een restaurant.
Waar ze dan zit. Wat? Gewoon buiten op het terras?!
Wát eet ze? De dagschotel. Waarna ze de moeder van de baas (tevens de kokkin) een compliment gaat geven. Wat is het toch een leuk mens.
Maar nu de hamvraag.
“Does she *reservate*?” En dat een aantal keren herhaald.
Het antwoord is ja, ze reservates maar niet onder de naam Beatrix, queen of the Netherlands maar onder een ándere naam die de restauranthouder ons niet onthult.

Voor wie er écht geen genoeg van kan krijgen gaat Menno Reemeijer straks naar de fotosessie van de koninklijke familie.
“Amalia! Amalia! Amalia!” roepen en dan maar hopen dat de kleine nog niet te blasé is om enthousiast terug te joelen.