De Koude Kalkoen

Deborah Blekkenhorst

Blij met Deborah

door 4 Reacties

Drie weken De Proloog.
Meest boeiend.
Wat mij betreft gaandeweg minder boeiend.
Maar dat kwam omdat de Tour me na de val van Johnny Hoogerland minder interesseerde wat de makers van het programma niet kan worden verweten.

Wat blijft ook nu de Tour me niet meer zo boeit: Deborah Blekkenhorst.
Elke dag word ik blijer met deze presentator.
Slim, goed geïnformeerd.
Moeiteloos meepratend over werkelijk álles.

Vooral: een prettige persoonlijkheid.
Geïnteresseerd.
Niet onkritisch als kritiek nodig is.
Nooit bits, altijd een fijne sfeer scheppend.
Charmant.
Niet kjoet (valkuil voor veel jonge presentatrices).

Ook nog leuk om naar te kijken.
Volstrekt naturel voor de webcam.

Ik zou bijna zeggen: ik voorspel haar een mooie toekomst.
Maar volgens mij zit ze daar al middenin.

Hoe vrouwen kijken naar de Tour

door 1 Reactie

Journaliste Rose Mentink is te gast bij Deborah Blekkenhorst.
“Hoe kijk je als vrouw naar die Tour?”
Het is de invalshoek en dus een voor de handliggende vraag en onvermijdelijk(?) komt daar de lofzang op de “mooie kaaklijn van Lars Boom” en een wielrenner die “snoepje van het peloton” zou zijn en “die benen – moet je die spieren zien” van Johnny Hoogerland.
“Is niet verkeerd om naar te kijken” oordeelt de presentator.
Waarna we een leuke videoclip krijgen van Julien Clerc (waar Rose Mentink nooit van heeft gehoord) die ze maar niks vindt met “dat woeste haar en die leren broek”.

Hiermee is de toon gezet wat jammer is.
Want Rose Mentink heeft wel zinnigs te zeggen over media die vrouwenwielrennen niet serieus nemen, over hoe serieus vrouwen trainen en fietsen en hoe emotioneel ze zijn.
En dat de gemiddelde geoefende vrouw makkelijker de berg op fietst dan haar vriendje “omdat die jongens een beetje een buikje hebben en een zwaar ego om mee te torsen“.

Ouwe mannen is haar opgevallen, vinden vrouwenwielrennen maar niks.
Terwijl ze er juist van zouden moeten genieten. “Want wij vrouwen zijn machtig mooie wezens.” Zodat het “een soort modderworstelen” is.
Wat wil een man nog meer.

Tja.
Niks tegen gezellig neuzelen over lijven en de aantrekkelijkheid ervan.
Wel erg rolbevestigend: vraag een vrouw over wielrennen en het gaat vooral over uiterlijkheden.

(Doe mij overigens maar zo’n lekkere krullenbol als die van (de jonge) Julien Clerc ipv zo’n millimeterkoppie.)

Fanclub(s)

door Reageer

“Dorald… “
Deborah Blekkenhorst verzoekt nieuwslezer Dorald Megens even te blijven zitten.
“Dorald, waar kunnen wij ons opgeven voor jouw fanclub?”
Eh..

Prem, brengt zij de nieuwslezer in herinnering, riep daartoe een uur geleden op.
Weet je wel “met zijn warme, sonore stem…” (dat zegt Prem altijd over Dorald)

“Het is niet mijn initiatief” haast Dorald Megens zich te zeggen.
En “het is natuurlijk hartstikke charmant en leuk” maar: “Ik weet niet waar Prem dat vandaan heeft.”

FanclubDorald@nos.nl stelt Deborah Blekkenhorst voor.
Wordt allen lid!
En dan ook meteen van FanclubDeborah@vara.nl.

Lio

door Reageer

De presentatoren zijn lekker bezig vandaag over de Tourmuziek.

“Als u hebt meegekeken,” zegt Deborah Blekkenhorst, “ziet u dat Lio dol is op nietszeggende jurkjes.”
“Iemand hier zei een babydoll” maar eigenlijk, stelt Deborah vast, “is het een hemdje.
En wanneer Lio zich omdraait zie ik zo haar Hema-onderbroek.”

Leuk.

Ik kende iemand die iemand kende

door Reageer

Het nieuws over Bin Laden zat in de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal.
Daarna was er nog ietsje over na te praten maar laten we eerlijk zijn: ergens rond het middaguur waren we uitverteld en uitgeanalyseerd en werd het een beetje babbelen bij het koffieapparaat.

Deborah Blekkenhorst haalde in DeGids.fm oud-Amerika-correspondenten Twan Huys en Max Westerman erbij.
Vertel eens wat jullie bij 11 september hebben ervaren. Wat doet dit nou met jullie.

In het avond-Radio 1 Journaal doet Lucella Carasso een beroep op Tim Overdiek die tijdens 11 september 2001 in Washington woonde.
Vrij als presentator, net de jurk van Kate achter de rug en nu: wat ging er door hém heen??
Hij dacht terug aan tóen.
Nine-Eleven.

Tim Overdiek: “Ik dacht direct terug aan mijn buurvrouw die achter ons woonde …”
Want de hele dag deed hij als correspondent verslag op de radio en een aantal keren hing de buurvrouw over de schutting om te vragen aan *zijn* vrouw of hij, als journalist, iets had gehoord.
“Over de slachtoffers in die twee torens. Want één van die mensen was haar broer.” Hij werkte in het World Trade Center, kwam om die dag, is nooit teruggevonden.
“Aan die buurvrouw dacht ik eigenlijk vanochtend toen ik het nieuws hoorde.”

Wow. Wat een mooi, aangrijpend verhaal!
Beetje jammer daarom dat Lucella Carasso de -voordehandliggende- vervolgvraag stelt: “En, heb je contact met haar gehad.”
TO: “Nee, we hebben geen contact meer. Zij zijn verhuisd, wij zijn verhuisd.”

Haalt toch iets van ‘ik was heel erg betrokken en ben dat via-via eigenlijk nog steeds’ van het verhaal af.