Ik word steeds ouder, jubelt Felix Meurders.
Mannen worden gemiddeld 85! “U bent voorlopig niet van me af.”
Ach gossie.
De schat heeft het bericht in het Nieuws niet goed begrepen.
De nieuwe ouderdomsvoorspellingen betreffen mensen die na 2000 zijn geboren.
Hij gaat als hij ‘gemiddeld’ is véél eerder dood.
Ik ook, trouwens.
“Een alleraardigst boekje” schreef hoogleraar psychiatrie René Kahn volgens presentator Felix Meurders. ‘De tien geboden voor het brein’ heet het. Speciaal voor de ouder wordende mens: hoe die de geest vief moet houden.
‘Niet drinken’ is zo’n gebod (daar zijn we mooi klaar mee) maar wat al vrolijker stemt is Kahns geruststelling dat ik géén Sudoku hoef te puzzelen. Aangezien de hersenen daardoor niet slimmer worden, ze kunnen alleen steeds béter Sudoku puzzelen.
Beter is: een taal leren. En: muziek spelen.
Kahn, die niet alleen alleraardigst schrijft maar ook meeslepend spreekt, verhaalt van een “ontroerend onderzoek” bij prairie-woelmuizen. Als je er vallen voor zet lazeren ze er altijd als koppeltje in.
Dat vind ik nogal sneu maar het duidt erop dat ze álles samen doen omdat ze veel dopamine in de hersenen hebben.
Dopamine maakt niet alleen dat je samen in het ravijn stort. Een “stevig dopaminesysteem” (Kahn) zorgt ook voor motivatie, ambitie, plichtsbesef en.. aanzien in het leven. Aanzien genieten, weet de hoogleraar, maakt je -uiteraard- gelukkiger en bovendien stressbestendiger.
Aanzien straalt ook weer af op kinderen die zich ook steviger in het leven voelen (en ook al naar betere scholen gaan) wat geen fijn vooruitzicht is voor kinderen met ouders-zonder-aanzien.
Dat weet Kahn ook wel zodat zijn laatste gebod, ‘Kies uw ouders met zorg’ een grapje is.
Je kunt je namelijk suf musiceren en elk glas wijn gedecideerd weigeren: die ouders met hun goeie genen en hun schitterende aanzien – die heb je niet in de hand.
Hoogtepunt in DeGids.fm: Deborah Blekkenhorst die ons en Felix Meurders vertelt over leuke berichten in de media.
Zoals een cursus om ons van angsten af te helpen. Je hebt bv, zegt ze, (eraan toevoegend: je kunt het je haast niet voorstellen) mensen die niet durven presenteren. En mannen die geen bh voor hun vriendin durven kopen.
Dat kunnen ze dan virtueel oefenen.
Nog leuker: een grote pop die in Florida is aangespoeld. Helemaal vanuit Nederland.
Ego Leonard heet hij.
Zijn doel is juist: waarschuwen voor de virtuele wereld.
Dat we niet teveel aan de computer moeten zitten.
Dat we moeten genieten van de echte wereld.
Dank je, Deborah Blekkenhorst (die gelukkig helemaal niet bang is om te presenteren en dat van mij weer wat vaker mag doen).
Er wordt meer gecremeerd en minder begraven.
Felix Meurders (en *niet* Frits Spits) praat erover met Jo Beltman van de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen.
Hij tipt de man om wandelingen te organiseren en speurtochten.
Wandelingen worden al georganiseerd en “er is veel in beweging op de begraafplaatsen”.
FM (droog): “Er is veel in beweging op de begraafplaatsen, hoor ik u zeggen.”
Beltman (de ironie ontgaat ‘m): “Ja, er is veel in beweging.”
“Laat je niet kisten, meneer Beltman,” sluit de presentator af.
Wat Beltman wél oppikt en gelukkig moet-ie er om lachen.
Waar ik zelf erg blij om ben: dat die vervelende tikkende klok en het “we hebben 4 minuten” en “nu weten we nog niks maar de tijd is om” is verdwenen. Een goede presentator houdt zelf de tijd in de gaten zonder de gesprekspartner en de luisteraar daarmee lastig te vallen.
De bronsttijd is begonnen.
Dus rennen reeën de weg op en moeten automobilisten oppassen dat ze de dieren niet aanrijden.
In boswachter Harco Bergman treft Felix Meurders een aanstekelijk verteller. Over hitsige heren die als doel in het leven hebben zoveel mogelijk vrouwen (‘geiten’) te dekken. Jonge geiten “die niet weten wat ze overkomt” en meer ervaren vrouwen die niet vreemd opkijken.
Bergman: “Het is een natuurlijk spel. Maar niet iedereen is er op elk moment van gediend.”
Als de geit wel wordt gedekt (‘beslagen’) groeit in haar buik een héél klein reetje. In de winter staat de groei stil en als het lente wordt groeit het “alleen nog in gewicht” en wordt in mei geboren.
Even plastisch is de boswachter in zijn beschrijving van door auto’s geraakte reeën die 50 meter verderop in de bossen liggen. “Met een gebroken rug of drie gebroken poten.” Waar ze dan langzaam creperen.
Dus svp melden aan de boswachter als je een dier hebt aangereden zodat die het uit haar lijden kan verlossen. En als het minder ernstig is gewond “kan worden overwogen ermee naar de dierenarts te gaan” (dat kan worden overwogen klinkt wat vaag en: wat doe je er dán mee? Soort orka Morgan maar nu in de kinderboerderij?).
Omdat niet iedereen van dieren houdt (raar, maar waar) wijst Bergman erop dat een aanrijding met een ree de gemiddelde auto voor ruim 2000 Euro schade bezorgt die nergens is te verhalen.
“Meenemen?” oppert Felix Meurders. En dan ‘s avonds op de bbq?
Niet doen, vindt de boswachter. Met weer een perfect op het eigenbelang van de hebberd inspelend argument: het slachtoffer heeft veel kneuzingen en gestold bloed.
Het is maw ‘niet te eten’.