De Koude Kalkoen

Maino Remmers

“Ik ben echt van de NOS!” “Dat mag ik hopen”

door Reageer

Goed bedoeld, het Filiaal over oude mensen die in hun huis worden overvallen en wat ze kunnen doen om het te voorkomen.

Maino Remmers noemt de aanleiding (81-jarige man maandag in Capelle gedood door overvaller) en gaat zich dan ‘binnenpraten’ bij een bejaarde vrouw in de Amsterdamse Jordaan. Dat valt nog niet mee want de vrouw zit achter drie sloten maar verder is ze bepaald niet het stereotype bange oudje hoewel de Filiaalhouder haar eerst wel zo toespreekt: “Tis alweer daglicht, hè, valt wel mee, hè, is niet zo eng, hè?”
MR: “Ik ben echt van de NOS, hoor!”
Vrouw: “Dat mag ik hopen want ik zit op u te wachten.”

Op de gang (“ik hang nu in uw raam”) leunt Maino Remmers in het slaapkamerraam van een man die vandaag 87 wordt: “Namens de hele NOS en iedereen die luistert – gefeliciteerd.”

Een politievrouw geeft tips waarmee de bejaarde, niet zo snuggere (of overmoedige) luisteraar haar/zijn voordeel kan doen. Nooit zomaar opendoen, altijd vragen “wie bent u wat komt u doen”, kijken voor je open doet, geen pakjes accepteren als je niets verwacht en nóóit pinnen en al helemaal niet je pincode afgeven. Legitimatie vragen. En verlaag je opnamelimiet voor als het toch misgaat.

Een opmerkelijke tip wanneer je een onverwacht persoon aan de deur krijgt: bedenk een smoes om iemand te fotograferen.
Dit zie ik niet direct voor me. Wat zeg je dan “leuk voor op m’n Facebook” of “voor twitter”?

Allemaal goed bedoeld maar wel zéér veel herhalingen.
En niets over: wat als iemand al binnenstaat (al dan niet door je eigen stomme schuld) en het mis gaat. Alarmsysteem naar de buren? Knop die een enorme loei doet afgaan? 112 onder sneltoets van je telefoon?

Geen idee of die dingen helpen of dat iets anders helpt.
Maar alleen maar “doe niet zomaar voor iedereen open” – tja.
Dat weet iedereen toch al?

Een beetje raar eigenlijk

door 1 Reactie

Ik heb al jaren “zo’n handig mannetje” voor mijn belastingaangifte dat -ook heel handig- steevast uitstel voor me vraagt tot september.
Ik zit dus niet met gespitste oren nu Radio 1 vandaag heeft uitgeroepen tot Blauwe vrijdag en in alle uitzendingen ruim, zéér ruim aandacht besteedt aan de belastingen.

Toch weet het Radio 1 Journaal me te verrassen met enkele boeiende, wat algemenere discussies over het onderwerp en hád Goedemorgen Nederland ook interessant kunnen zijn als Sven Kockelmann niet overal zo hijgerig en hard om zichzelf lachend doorheen had menen te moeten tetteren.
Maar dat doet hij altijd en door álles dus dat is niet nieuw.

Meest frapppant tot nu toe zijn de studenten van de Haagse Hogeschool die voor mensen die daar behoefte aan hebben het belastingformulier invullen. Oudere vrouwen (zonder eigen “handig mannetje”) en oudere mannen. Bij wie Filiaalhouder Maino Remmers “even meeluistert”.

Student Delano James vertelt over “een apart geval” waarmee hij zojuist van doen heeft gehad.
Een mevrouw werkt als freelancer en geeft tekencursussen. “Maar ze had wel drie panden en die verhuurde ze ook en ze had een half miljoen aan onroerend goed en op een paar banken had ze zeventigduizend gulden staan.
En toen moest ze terugbetalen omdat ze zoveel tegoed had en toen kwam ze van ja, ja, de huurders betalen niet en ik heb een dochter waarvoor ik moet zorgen. En ik dacht mevrouw waarom klaagt u zoveel en met allerlei onrelevante dingen kwam ze. Ik vond het een beetje raar eigenlijk.”

Ik vind het ook raar. Dat zo’n student niet snapt dat hij als student een (afgeleid) beroepsgeheim heeft.
En dat zelfs als hij dat *niet* zou hebben er ook nog zoiets is als fatsoen: al is de klant nog zo ‘raar’- je gaat niet over haar lullen.
Niet op verjaardagsfeestjes en niet tegen die leuke meneer van de radio die je tracteert op je eigen 3 minuten fame.

Stimuleren tot werk en gezondheid

door Reageer

Maino Remmers stelt zich voor hoe het zou zijn te werken in een kas in het Westland als hij dadelijk bij de baas moet komen om te horen dat hij eruit wordt gebonjourd.
Het valt, ontdekt de Filiaalhouder, nog niet mee, een stokje plaatsen in een pot aarde met een opgroeiende orchidee.

Zeventien bussen met werklozen trekken vandaag naar het Westland. Ze bezoeken kassen en als het klikt kunnen ze een maand op proef werken. Daarna volgt mogelijk een contract.
Ali uit Somalië kwam vijf jaar geleden naar Nederland, is volgens Maino Remmers “volledig ingeburgerd”. Weliswaar spreekt zeer slecht onze taal en maar hij uit zich “gemotiveerd”.
Want daarop zijn ze geselecteerd, de werklozen uit o.a. Rotterdam en Delft die vandaag langs de kassen woden gereden.

Ook vandaag start een campagne Duurzame Inzetbaarheid.
Om werknemers tot op hoge leeftijd aantrekkelijk te houden voor werkgevers.
Dat moeten de werknemers, vindt minister Kamp, zélf doen. Door gezond te blijven en te stoppen met roken en meer te bewegen en bij te scholen.
Wel mogen de werkgévers ze daartoe stimuleren.

Lara Rense: “Daar sta je dan als oudere werknemer. Gezond, vitaal en hoogopgeleid.” En geen werkgever die je wil hebben.
Dat leest ze in een rapport. Nee hoor zegt Kamp. Is niet waar. Wel hoor, zegt de presentator. Staat in dat rapport.

Wat vindt de minister van de door de gemeenten geregelde tocht langs de kassen?
“Moeizaam,” zegt Kamp. Omdat het georganiseerd moet worden. “Je moet zelf zorgen dat je die banen krijgt.”

Om half tien zwaait Maino Remmers de bussen in Delft uit.
Eén jongeman heeft er zin in. Hij zit drie maanden thuis. “Al het werk is welkom.”
Een man (tien jaar werkloos): “Nou ja, ik zal wel moeten, anders word ik erop gekort.”
Voor hem tien Polen en Bulgaren natuurlijk en daar zal de loser ook wel op aansturen.

Maino Remmers hoeft morgen in elk geval geen orchideeën te stutten.
Marcel Oosten verzekert hem dat zijn baan veilig is en dat hij dinsdag weer in het Filiaal wordt verwacht.

“Leeft u méé?”

door 1 Reactie

Vooropgesteld (want zo hoor je te beginnen wanneer je iets gaat zeggen dat niet goed valt).
Vooropgesteld dat ik het hartstikke erg vind van die bus.
Achtentwintig mensen dood waarvan tweeëntwintig kinderen en daar weer van zestien Belgische kinderen en ook nog zes Nederlandse kinderen.

Helemaal terecht dat het Radio 1 Journaal toen het bekend werd direct Joris van de Kerkhof naar Lommel stuurde en meeluisterde met de persconferentie in Zwitserland.
Ietsje té om er donderdag ook nog het Filiaal aan te wijden mn door de manier waarop Maino Remmers het aanpakte. Willekeurige mensen aanschietend om hun verdriet uit te melken, zijn éigen verdriet erbij stortend (want: ooit zelf in Lommel gewoond) en bijna wenen met dorpsdichteres Marie-Cécile Moerdijk aan haar keukentafel.

Netjes was gisteravond Karin Alberts: ik kan en wil dat niet, mensen aanschieten.
Vandaag weer emotie melkend Maino Remmers. “Leeft u méé” tegen een man in het aan Lommel grenzende Bergeijk. Wat moet zo’n man dan zeggen? Welnee! Overdreven, al die aandacht?

Wat me ook nog ergerde: zowel Lara Rense als Tim Overdiek die erover spreken als “Het verdriet van België”. Voor de niet-lezertjes onder ons: dit is de titel van een roman van Hugo Claus. Ik citeer Wikipedia: “De roman schildert een niet erg vleiend portret van een Vlaamse collaborerende familie in de jaren voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, maar het is ook een bildungsroman over een eigenzinnige adolescent die besluit om schrijver te worden.”

Vooropgesteld dus: ik vind het óók erg van dat ongeluk. Van de dode kinderen en van de dode volwassenen. En aandacht ervoor vind ik terecht.
Maar deze aandacht en mn deze bewust-sentimentele aandacht vind ik overkill.

Er is meer leed in de wereld.
Er zijn die zestien mensen in Afghanistan die zijn vermoord door die Amerikaanse militair die het waarschijnlijk ook niet kon helpen omdat hij ten onrechte beschadigd en wel weer de oorlog is ingestuurd.
Er zijn de mensen in Syrië die worden gemarteld en gedood. Er zijn de hongerende kinderen in Afrika.
Er zijn de slachtoffertjes van Robert M. en hun ouders.

Stoppen dus, met het snikken in Lommel.
Lijkt me ook prettiger voor de mensen daar.
Het is hún leed, verdomme.
Niet dat van ons.

Eerlijke champignons

door Reageer

Het Filiaal gaat over champignons en mn de plukkers ervan.
Die mogen niet uitgebuit zodat er een keurmerk komt voor bedrijven die het goed doen.

Maino Remmers praat met een vrouw die al 15 jaar plukt.
Ze vindt het keurmerk een goede zaak.
De Filiaalhouder steunt haar hierin: “De kiloknaller kan ook niet meer.”

Waarop de vrouw komt met nu al de kwoot van de dag:
“Ja, dan heb je ook zoiets van verdorie waar gaat het in Nederland helemaal om, toch?”

Die houden we erin.