De Koude Kalkoen

RadioRoute

Floepende eenden en dobberende bootjes

door Reageer

“Een eend waggelt over de dijk met vier kindereendjes, het waggelt prachtig en dan floep! Door het gras het water in.”
Dat moet dierenvriend Joris van de Kerkhof zijn die in de RadioRoute de economische problemen en mogelijkheden van Alblasserdam voor ons neerzet. Daarbij geholpen (minder poëtisch) door wethouder Peter Verheij (SGP) met het bruggetje dat het buiten grijs is naar “is het ook grijs financieel gezien”.
Na een bestuurscrisis (in 2007) zijn er, vertelt de wethouder “stevige stappen gezet maar het heeft een lange adem nodig”. “Flikken ze geen enorm flauwe kunstjes” veronderstelt de RadioRouter over de ambtenaren. “Zitten er geen messen in uw rug, u staat dicht tegen de muur, ik kan het niet zien.” Verheij verzekert hem dat zijn rug mes-loos is.

Wanneer Joris van de Kerkhof begint aan een volgende lyrische beschrijving over “tien jachtbootjes die aan het dobberen zijn op het water en tussen deze bootjes en de brug…” begeeft de verbinding het weer eens. Wanneer hij net voor het nieuwsblok terug in de uitzending komt wordt snel een sjeik uit Amman er doorheen gejast die ik zo niet kan plaatsen.

De directeur van Nedstaal (waar veel ontslagen zijn gevallen) “komt aanrijden in een open sportwagen” vermeldt de RadioRouter waarmee de man is neergezet. Houdt hij wel contact met de 110 van de 330 mensen die hij heeft moeten ontslaan, wil Joris van de Kerkhof weten, “of is het strepen, jammer, zoek maar een nieuwe baan”. Hangt ervan af hoe lang ze in dienst waren.
JvdK: “U bent niet zo koud als staal?” Helemaal niet, blijkt later.

Alblasserdam, Kinderdijk, molens.
Nog wat plannen. Entree heffen op het dijkje met de molens. Boten de toeristen laten vervoeren. Toeristenbelasting. Een Holland House waar de (meest) Japanners glas uit Leerdam en Delfts blauw en andere typisch Nederlandse snuisterijen kunnen aanschaffen.
Floep!

Wassenaar? daar is altijd iets te beleven

door Reageer

Joris van de Kerkhof is met de RadioRoute in Wassenaar en dat zullen we weten ook.
Geen flauw geneuzel, geen stukjes sfeer aan mekaar plakken en ‘dat moet het dan maar wezen’- deze verslaggever houdt van aanpakken.
“Waar sta je” vraagt Lara Rense om kwart voor zeven. Joris ziet “een grote glijbaan tussen bomen” en het blijkt camping Duinrell te zijn. Waar hij de wandelaars van de Strandvierdaagse begroet (“wat is er mooi aan behalve dat de weg helder is”) en uitzwaait (“wat is het mooiste moment van de dag?” man: “klaar zijn”).

Altijd nieuws
De plaatselijke krant is een vast item in de RadioRoute. Nu: De Wassenaarse Krant. Vijf jaar geleden begonnen en geleid door Roël Karamat-Ali: “Wassenaar heeft altijd nieuws, er is altijd iets te beleven.”
Na aandringen: ja, hij ziet Máxima en Willem-Alexander wel eens langs lopen. Na ander aandringen: nee, hij is het er niet mee eens wat er in Suriname (zijn geboorteland) gebeurt: “Binnen mijn familie is de naam Bouterse not done.”
JvdK: “Dan praten we er verder niet over.”

Problemen
Kwart voor vijf: daar is de RadioRouter weer in de uitzending.
Wie dol is op het Filiaal (zoals ik) en het jammer vindt dat dat om half tien voorbij is, móet wel blij zijn met de RR. Joris van de Kerkhof, vertelt hij aan Lucella Carasso, gaat het nu hebben over dat Wassenaar een VVD-gemeente is en over bezuinigen. En: dat er problemen zijn tussen hondenbezitters en paardenbezitters “en daar hoor je straks álles over”.

Ervaring met snijden
Een half uur later is het sfeer proeven geblazen in de winkelstraat van Wassenaar. Met “een gedistingeerde heer en twee netjes opgemaakte dames”. “Beetje harder werken” hoor ik als oplossing voor al onze problemen. “Overbodige taken afstoten, ik ben patholoog-anatoom van beroep, daarom heb ik ervaring met snijden” – dat is de VVD-fractievoorzitter Bert Ooms.
Een andere man: “Je mag niet meer 80 uur werken in de week, meneer, wij deden 100 uur in de week, met plezier.” Een vrouw wil “mensen met hoge hakken en asobakken” wég doen: “Is ook goed voor de conditie.”

Zwaaiende deuren
Tenslotte een bezoekje aan de D66-burgemeester van Wassenaar, Jan Hoekema. Hij waarschuwt de RadioRouter voor een deur die nog wel eens in het gezicht kan zwaaien van “minder prettige bezoekers, maar dat ben jij niet”.
Fuseren met Voorschoten? Gevoelig punt. Hondenbezitters? Daarmee praat hij wel eens hangend vanuit zijn raam (zelf heeft hij een kat). En er zijn: “botsingen tussen paarden- en hondenbezitters en dan moet ik arbitreren”.

En dan – dan eindigt de RadioRoute. Niks dus over die botsingen!
Terwijl dat door Joris van de Kerkhof wel beloofd was.
Zodat ik nu toch iets heb aan te merken op een RadioRoute die me al twee dagen érg blij maakt.

Joris – mocht je dit lezen (zal wel niet): wat wás het nou met die honden en die paarden?
Onderzoekende geesten willen weten.
En enthousiaste fans helemaal.

Argwaan en porrelen

door Reageer

Zitten er toeristen in het huisje achterin de tuin van Thea ter Heide in Noordwijkerhout? Nee. Nooit gezeten ook.
“Vervelend, hè, die cliché’s” doet Joris van de Kerkhof begrijpend. Het komt, zegt de vrouw, omdat er “groot verschil” is tussen Noordwijk en Noordwijker*hout* en niet alleen de afstand tot het strand.
“Allemaal eigenheimers?” “Argwaan?” De RadioRouter leidt het af uit de manier waarop hij is ontvangen. Eerst vroeg bij binnenkomst de man van Thea ter Heide hoe hij precies heette en waar hij ook weer voor kwam en toen deed zij dat ook nog eens. Maar Joris ziet dat, zegt ze, verkeerd. Noordwijkerhouters zijn juist “behoorlijk tolerant”.
Thea ter Heide werkt al 25 jaar voor het Noordhollands Weekblad, zegt Joris van de Kerkhof. “Noordwijkerhouts” corrigeert zij. JvdK: “Wij Brabanders slikken altijd wat woorden in.” TtH: “Nee.” JvdK: “Is écht waar, dat doen we wél.”

Volgende Noordwijkerhouter bij wie de RadioRoute op bezoek gaat is Piet Noordhuizen. Van de plaatselijke EHBO. Al 40 jaar geeft hij er les en hij is voorzitter van de vereniging.
Samen klimmen ze de trap op (opmerkelijk! Deze RadioRouter gaat *niet* hijgen!) en Noordhuizen vertelt over het afbranden van de Porrelhoek (waar de EHBO-vereniging zat) en dat vrijwel alle tastbare herinneringen zijn vernietigd. Zeventig jaar archief, alle foto’s en ook het oefenmanteriaal: “Anne is bij de brand omgekomen.” Oefenpop Anne.

Porrelhoek, grappig woord – wat betekent het? Iets als ‘rommelen’, bezig zijn.
JvdK: “Gaat u vandaag nog een beetje porrelen?”
Noordhuizen, verder zo serieus, lacht nu toch een beetje. “Nee, ik heb werk zat.”

Wat een leuke RadioRoute. Leuke onderwerpen, leuke mensen, leuke RadioRouter.

Genoeg te doen in Schagen

door Reageer

Paars-plus mislukt, stoer NOS-vierdaagse-meisje heeft 2 blaren (yes!), België viert feest, onze jongens en meisjes breken het kamp op in Kamp Holland, de Tour (oh la la!) en ik zet opnieuw in op de RadioRoute.
Die al direct begint met een reportage uit Callantsoog waar Marc-Robin Visscher op het strand liep zonder korte broek (“heeft de NOS geen geld voor een korte broek”) – overblijfsel van gisteren toen hij op heel even na geen verbinding kreeg.

City that never sleeps
Gezellig babbelbabbel komt de RadioRouter om tien voor half acht in de uitzending uit “Schagen, the city that never sleeps” waar maandag in de Schager Courant stond aangekondigd: Schagen live op de radio bij de NOS. MRV: “Dat ben ik!” Hij zal de krant bezoeken en dan ook nog de burgemeester “kortom, ik heb hier genoeg te doen!”

Centrumfunctie
Kwartier later: de krant. Die een primeur heeft. Pastoor Vlaar is nl niet 2 maanden geschorst maar zal binnen een maand ons alweer vanaf de kansel toespreken. Ander groot nieuws: wat voor weer zal het morgen zijn want dan is “een historisch verantwoorde optocht” terwijl het “ontzettend leuk shoppen in eigenzinnige winkels” is in Schagen dat een “centrumfunctie” vervult in de regio.
Dit alles uit de mond van Hans Duin die na een andere baan tien jaar geleden journalist is geworden wat hem prima bevalt maar de reden van de overstap wil hij niet met ons delen.

Grijzen
Kwart over negen bestijgt Marc-Robin Visscher de trap van het gemeentehuis (hijg-hijg), beschrijft de hal, stapt binnen in het atelier van schilder Viktor Baltus – en wég is de verbinding. “Dat was de RadioRoute,” zegt Marcel Oosten. “Komt-ie nog terug? Nee? Wat gaan we dan doen?” Cameron! Cameron! hoor ik iemand in zijn koptelefoon roepen.
Vijf minuten later: daar is de RadioRouter weer. Over het bijzondere licht in Schagen. Uit het raam kijken en “ik zie stekend licht” reikt MRV aan. “Lichtblauw met wolkjes erin.”
Hé, denk ik – das raar. Want ik woon niet erg ver van Schagen en dat zie ik toch echt niet. Baltus ziet het evenmin. Die ziet “vooral veel grijzen”.
Straks gaat de RadioRouter (die is vergeten waar hij morgen heen moet) nog naar de burgemeester. Wat tussen de middag wordt uitgezonden, belooft Lara Rense.

En misschien ben ik nu een zeurkous, maar het wérkt niet voor mij.
Te fragmentarisch, te onbenullig, te weinig in de uitzending. En dan ook nog die haperende verbindingen.

Verbindingsproblemen

door 1 Reactie

Ok, de RadioRoute van gisteren viel me tegen. Maar als iemand een herkansing verdient is het Marc-Robin Visscher en misschien was het probleem gisteren wel dat hij maar zo weinig in de uitzending kwam zodat hij geen kans kreeg een lijn te bouwen. Dat kan vast beter.
Zes uur Radio1Journaal aan dus. En ja, dit keer is er wél een lijn maar het is die van de Vierdaagse. Maino Remmers mag daar Filiaalhouden en er is een NOS-meisje dat opgewekt de 50 km loopt. Zodat ik met weemoed terugdenk aan Filiaalhouder Joris van de Kerkhof die zich vorig jaar ongetraind door twee dagen Vierdaagse zwoegde om toen met doorgeprikte blaren terug te strompelen naar huis.

Om kwart over acht: nóg geen RadioRoute.
Ik twitter maar eens naar Lara Rense: waar blijft Marc-Robin Visscher? Hij is toch niet ziek of gewond? Hij niet, twittert ze terug. Maar de verbinding wél. Dus: balen.
Maar! Even na half negen vertelt Lara in de uitzending dat de verbindingsproblemen met de RadioRoute *bijna* zijn opgelost. Blijf dus luisteren want MRV kan élk moment (nou ja, na het Tour-halfuur) in de uitzending komen.

Om kwart over negen is het zover.
Het RadioRoute-muziekje met de stem: “Op zoek naar verhalen die u bezig houden.” Marc-Robin Visscher praat met een verhuurder van vakantiehuisjes. Ze zijn allemaal bezet. De zaken gaan goed. Want Callantsoog, daar blijf je naar terug komen. Wel 50 jaar. En dat zal altijd zo blijven “tenzij er een olietanker aanspoelt”.
Heeft de man tips voor wat te doen bij deze hitte? Ja. Rustig blijven en naar het strand gaan.
Dat was het. En omdat er geen avond-R1J is krijgt de verslaggever ook geen kans met een later gemonteerde reportage alsnog sterk terug te komen.
Als ik de RadioRouter was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.

De NOS heeft intussen ook bedacht dat Joris van de Kerkhof vorig jaar zulke mooie Vierdaagse-radio maakte en tracteert de website-bezoeker op zijn reportages.
Hier het begin van dag 3, toen hij er dus helemaal doorheen zat.