De Koude Kalkoen

Begrip

door 3 Reacties

Gast-presentator Raoul Heertje heeft als stelling voor Standpunt.nl bedacht dat Bijbel en Koran verplicht op de leeslijst van de middelbare school moeten.
Nee, zeggen de meeste stemmers, ja, zeggen de meeste bellers en deskundigen.
Ja omdat je dan weet wat de rest van de wereld bezig houdt.

Een aantal bellers denkt opvallend genuanceerd en formuleert erg goed.
Helaas is dat niet besteed aan vaste presentator Ghislaine Plag.
“Een hoop om over na te denken” ka(p)t zij een man af die iets te berde brengt dat haar, vermoed ik, boven de pet gaat.

Om zelf te suggereren dat als je meer van de islam weet je “meer begrip krijgt van dingen als eerwraak – ik denk nu aan die foto in de NRC”.
De foto van een door steniging door haar familie omgebrachte Pakistaanse vrouw.
“Staat nergens, is cultureel” corrigeert Heertje haar – héél zachtjes.
D66-Kamerlid Paul van Meenen met wie Plag aan de telefoon is, corrigeert haar helemáál niet, maar dendert door met het eigen verhaal.

Hoe je door stompzinnigheid een interessant onderwerp opgewekt de nek kunt omdraaien.

Een prachtige stad die van modder is

door Reageer

Ook vandaag doen ze het weer.
Lara Rense en Joris van de Kerkhof.
Ze bellen en “wat heb je gezien” en “is de nood hoog, wat zie je” vraagt de presentator aan de verslaggever die in Obrenovac is, wat officieel is afgesloten van de buitenwereld maar dat weerhoudt hem natuurlijk niet.

De verslaggever ziet 1 grote tankwagen waar mensen met jerrycans water komen tanken. En verder: “Vooral water, heel bruin water.”
Water dat stroomt en op zo’n moment geniet ik van de blik die alleen Joris van de Kerkhof kan hebben.
Hij gruwt niet, hij ziet ondanks een harde realiteit tegelijk iets “lieflijks” omdat de zon erin schijnt zodat de wolkjes worden weerspiegeld.

Maar ook: gebouwen die zijn ingestort of op instorten staan.
Veel rotzooi.
En: “Het stinkt een beetje.”
Maar niet heel erg al is “lang niet iedereen die vermist is gevonden”.

“Heb je mensen gesproken” geeft Lara Rense het startsein voor de reportage want natuurlijk heeft Joris van de Kerkhof mensen gesproken!
Een beveiliger. “It was all under water,” vertelt die.
Terwijl hij bezig is modder te pompen uit de kantine van het gemeentehuis. Via een buis.
Tot op zeker twee meter.

Sportcentrum. Theatertje.
JvdK: “Huizen met voeten in het water.”
Een man van de plantsoenendienst.
Over “hoe mooi zijn stad is, hoe mooi zijn stad was en hoe hij probeert het weer mooi te maken”.

De natuur heeft het gedaan, zegt de man.
Niks aan te doen dus.
Het is prachtige natuur, het is een prachtige stad “die nu van modder is”.
Het water, vat de tuinman samen, heeft het modderig gemaakt en we spuiten het allemaal schoon met schoon water en dan wordt het allemaal weer mooi.

Ontroerend en poëtisch.

Ik heb gewoon iets lekkers gemaakt

door Reageer

Geroezemoes.
“Families bij elkaar die in het restaurant aan het eten zijn” vertelt Joris van de Kerkhof.
Eten dat komt “van een grote tafel met een groot laken en een wit pak en wit haar” – de beroemde kok Rudolph van Veen van 24Kitchen.
In Belgrado.

Na het uitdelen van het eten gaat de kok naar “een persvak met wel dertig journalisten”.
Een vrouw vraagt in het Engels naar het idea, JvdK: “hij haalt zijn Nederlandse achtergrond erbij” terwijl we Van Veen horen vertellen over onze eigen overstroming.

Er zijn ook gewone fans.
Een kind: “His recipes are very interesting and they look really delicious”.
De kok moet met fans op de foto’s, hij deelt handtekeningen uit.

De voor het water gevluchte kinderen mogen voor het toetje hun handje ophouden: er wordt een koekje opgelegd, daarop slagroom en een aardbei en hagelslag.

Aan Joris van de Kerkhof legt Rudolph van Veen uit dat hij toch in Servië was voor een kookdemonstratie en dat hij iets wou doen.
“Dus ik dacht, ik ben kok, ik heb gewoon iets lekkers gemaakt.”

Bescheiden benadrukt de man zijn “dienstbaar karakter”.
Mensen vragen hem wel eens: wat is jouw favoriete gerecht.
“Dan zeg ik: wat andere mensen willen. Als ik muzikant zou zijn, zou ik verzoeknummers spelen.”

Mooie reportage.
Waarbij ik altijd zeer gecharmeerd ben van de manier waarop Joris van de Kerkhof bijna als een voice over weergeeft wat er gebeurt maar de stemmen hun eigen vertaal laat vertellen.

Een paal boven water

door Reageer

De NOS heeft Joris van de Kerkhof naar Belgrado gestuurd.

Vanuit een opvangcentrum doet hij aan het begin van de uitzending verslag aan Lara Rense: enorme hal waar om tien uur het licht uitgaat.
Naast “de rivier die ze zijn ontvlucht”.
Een jongen die slaapt met een voet onder de deken uit.
Jongetjes spelend met een ballon.
Een vrouw die een baby de borst geeft.
In nog geen minuut zien we alles voor ons.

Schakelen naar Joost van Egmond die verderop langs de rivier staat.
Een waterpomp is verbonden met een tractor.
Na 20 uur pompen is het water 2, hooguit 3 cm gezakt.

“Hoe bang zijn de mensen” vraagt Lara Rense aan Joris van de Kerkhof.
Dat valt mee.
Wel zijn ze bang weer terug naar huis te gaan. Omdat alles kapot is.

De verslaggever wil iets doorgeven.
De mensen vroegen hem waar hij vandaan kwam en toen hij ‘Nederland’ zei, toonden ze zich dankbaar voor de geboden hulp. Hulp van Nederland en hulp van de EU.
Ze pleiten voor aansluiting van Servië bij de EU “want die zijn zo goed voor ons dat het alleen maar beter kan worden als we ons daarbij aansluiten”.

Lara Rense belt nog met een Nederlander die namens een rampenteam van de VN de schade opneemt.
Zijn indruk is, dat het ergste achter de rug is.
Maar: “Dat een structurele oplossing nodig is, staat als een paal boven water.”
Lara Rense: “Dat heeft u mooi gezegd.”

“Dat komt goed uit!”

door Reageer

Joost van Egmond vertelt over de overstromingen in Bosnië en Servië.
Dat er behoefte is aan spullen.
Kleding, eten, drinkwater.
Want als mensen worden geëvacueerd belanden ze “met niets” in opvangcentra.

“Dat komt goed uit!” dendert Frederique de Jong opgewekt dwars door het verhaal van de correspondent heen.
“Sorry” zegt ze dan. Maar Joost van Egmond: “Ga maar door.”

“Ja,” vervolgt de presentatrice monter, “want Maino Remmers, jij bent in Tilburg en daar worden hulpgoederen ingezameld.”

Wat een bizar bruggetje.
Niet zozeer door het koppelen van de onderwerpen maar door het opgewekte toontje: alsof de kern is dat goed bedoelende mensen hier aan het inzamelen zijn geslagen zodat het goed uitkomt dat mensen in nood dáár de spullen ook willen ontvangen.