De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Mooi radiowerk en bikkelen

door Reageer

Ik denk wel eens: wat lijkt me leuk radiowerk en wat niet.

Het Filiaal lijkt me leuk.
Ok, je moet om 4 uur je bed uit en soms nóg eerder (of in een naar hotel in een uithoek van het land overnachten) maar dan is het 5-7x tussen 6.15 uur en 9.30 uur knallen, stukkie schrijven voor de site, op huis aan, middagdut.
En dan mooi boek lezen, mooi boek schrijven, body builden in de sportschool, bejaarden voorlezen of wat je anders maar behaagt.

Vandaag houdt Marc-Robin Visscher Filiaal.
Knus babbelen met types die willen trouwen op 11-11-11 en dan naar Maastricht waar de aftrap voor carnaval is. De Filiaalhouder doet of-ie het dolletjes vindt en direct gaat feesten.

Mijn favoriete Filiaalhouder Joris van de Kerkhof (ook: favoriete verslaggever 2010) heeft als opdracht: wachten tot het lijk van Farida Zargar is gevonden.
Zodat hij voor dag en dauw paraat staat en om even na achten kan melden dat hij niets ziet omdat er auto’s voor staan. Maar, gevoelig voor natuur en dieren als hij is, valt hem wel op dat twee herten over de rood-witte afzetlinten springen.

Om half tien: nog steeds niks. Behalve een witte auto en een rode auto etc. Aan een watertje.
Oplettend natuurlijk maar wijzer worden we niet.

Om kwart voor vijf: een lijk is gevonden. Vermoedelijk: hét lijk.
Want er ontbreekt een voet aan en in de schuur van de verdachte is een voet gevonden,
“Aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid” durft Joris van de Kerkhof te noemen als: dit is het lijk van Farida.

Dat was dus zeker 10 uur werk (ik mag hopen dat overuren worden betaald) en dan een berichtje dat de NOS ook van het ANP had kunnen halen.
Wat een rotklus.

Gelukkig volgende week weer Filiaal.
Gelukkig voor Joris van de Kerkhof – hoop ik.
Gelukkig voor de luisteraar in elk geval.

Optimale of maximale zorg

door Reageer

Eerste Hulp-arts Harm van de Pas van het Elisabethziekenhuis in Tilburg krabt op het hoofd bij de vraag welk advies hij minister Schippers geeft (het wordt: “wijsheid”).
Hij weet ook niet waarom in Nederland pas sinds een paar jaar ervaren artsen op de spoedeisende hulp werken. Terwijl startende artsen de neiging hebben “zekerheid te kopen door meer aanvullende diagnostiek te doen”.

One Stop Shop
Bij Oogheelkunde (waar we niet moeten zijn voor een bril maar wél als onze ogen rood zijn en branden) wil men *lief* zijn en biedt men een One Stop Shop (alles achter elkaar, niet terugkomen).
Joris van de Kerkhof hoeft zich van Lara Rense niet te laten laseren: “Ik vind dat brilletje hartstikke leuk staan bij je.”

Optimale geneeskunde
Meest prikkelende prater blijkt Bart Berden van de Raad van Bestuur van het ziekenhuis. Hij begint over “inzicht in de kosten en wat het oplevert”. Dat zou de patiënt moeten krijgen.
Het blijkt neer te komen op goed nadenken of je een oudere nog wel laat behandelen voor kanker. Omdat er “verschil is tussen optimale en maximale geneeskunde”.

Familielid
Berden: “Soms zie je dat zover wordt doorbehandelt dat de patiënt niet meer aan afscheid nemen toekomt.”
Joris van de Kerkhof wordt helemaal enthousiast.
Hij heeft zo’n familielid, vertelt hij. Die zal hij naar dit ziekenhuis toesturen.

Sterfbed
Minister Schippers (in gesprek met de presentatoren) zit op dezelfde lijn.
“Hele dure medicijnen als verlenging van het sterfbed” ziet ze niet zitten.
Lara Rense: “Maar als de patiënt er om vraagt? En de familie ook?”
Schippers: “Als het voor de kwaliteit van leven geen zin heeft, moet je nee verkopen.”

Kwaliteit
En daar, signaleert de Filiaalhouder tenslotte, zit natuurlijk de kneep.
Want wat is ‘kwaliteit van leven’ en wie bepaalt dat.

Boeiende vragen in een mooi Filiaal.
Met als aangename verrassing Joris van de Kerkhof (goed bij stem) zomaar midden in een Marc-Robin Visscher-weekje.

Een BMW voor de deur en linzensoep

door Reageer

Het zijn niet mijn favoriete Filialen: verslaggever op bezoek bij iemand uit een land waar het hommeles is. Of het nou een naar hier verhuisde Libiër is of een Egyptenaar of iemand anders die een soort-van-link heeft met het land in kwestie.

Joris van de Kerkhof ontbijt vanochtend in een Grieks restaurant in Rotterdam. In Griekse sfeer. Met Griekse muziek. En een Griekse meneer. Die via de computer de Griekse kranten volgt.
JvdK: “Hebt u niet het gevoel, met wat ik hier verdien moet ik daar mensen helpen?”
Nee. De man betaalt hier al belasting en daarmee wordt Griekenland ook geholpen dus dat moet het maar zijn.

Met een van oorsprong Duitse docent en een van oorsprong Griekse (maar perfect Nederlands sprekende) student heeft de Filiaalhouder, vertelt hij, een half uur een boeiend gesprek. Dat om kwart voor negen in enkele minuten zal worden samengevat en neerkomt op: verkiezingen *niet doen* en *de jeugd is gefrustreerd*.

De borreltafel eindigt met “in 2013 is alles weer goed” (de restauranthouder) vs “er is een structureel probleem” (docent Haverland), corruptie (ja/nee), niet-geïnde belastingen (daarover is men het eens) en de behoefte aan status.
Wat zich uit in: BMW voor de deur en binnen linzensoep eten.

Het meest spannend is: zal de stem van Joris van de Kerkhof het houden? Of breekt die helemaal zodat we zelfs via de microfoon alleen nog zwak gefluister horen?
De stem houdt het.
Nét.

Ping-pong en thee met honing

door 1 Reactie

“Hebt u bij Rover al de cursus gehad dat wanneer je iets positief brengt, het ook beter overkomt?”
Joris van de Kerkhof onderbreekt vriendelijk (klinkend) de tirade van Aldo Markus van de reizigersvereniging. Billen bloot, onoverzichtelijk product staat de man te briesen.
De onderbreking veroorzaakt een korte stilte en dan: “Wij zijn tegen verkeerde ontwikkelingen en dat gaan jullie dan uitzenden en dat is weer handig.
Beetje ping-pong.”

Vandaag is de eerste dag waarop nergens meer de strippenkaart kan worden gebruikt. Wat *niet* leidt tot wanhopige reizigers.
Die OV chipkaart beheersen ze intussen wel, incl. het uitchecken.
Hacken kan nog steeds maar, verzekert ons Anita Hilhorst van TLS: “steeds minder”.

Dan, eindelijk, helemaal aan het eind, stelt Joris van de Kerkhof wiens verkouden stem we gaande de uitzending steeds meer horen *breken* de vraag die zijn fans al drie uur bezig houdt. Wat zal hem helpen? “Thee met een beetje honing?”
“Whiskey denk ik!” zegt Anita Hilhorst gedecideerd.
De Filiaalhouder lacht.

“Morgen weer, hopelijk” kondigt Marcel Oosten hem af.
Dat hoop ik ook.

Je wil de ander nog 1x omhelzen

door Reageer

De dood is taboe, als de dood toeslaat zijn we sprakeloos en dan hebben we behoefte aan rituelen.

Joris van de Kerkhof, zelf “een beetje katholiek opgevoed” viert met Leo Feijen (RKK) Allerzielen. Vieren dat de doden “voortleven in ons hart en bij God”.
Feijen spreekt prachtige zin na prachtige zin. Hij draagt gedichten voor. Zoals het mooie Zeven maal om de aarde gaan van Ida Gerhardt. Feijen: “Je wil gewoon die ander nog 1x omhelzen.”
Hij vertelt over zes jaar geleden toen zijn moeder stierf. In de herfst, met druilerig weer zoals we nu hebben. Toen zij haar laatste adem uitblies brak de zon door. Waarop een vrijwilliger in de hospice Feijen op de schouder tikte en naar buiten wees: “ze is er al”.

Om half negen is het Filiaal verhuisd naar een kerkhof in Bilthoven. Joris van de Kerkhof en de beheerder van de begraafplaats doen lacherig. Over chrysanten en gladiolen.
Weg is even de sfeer van weemoed.

Een half uur later krijgt de Filiaalhouder van Marcel Oosten de vraag mee wat Halloween met Allerzielen te maken heeft. De gasten kunnen er niet veel mee (ik als luisteraar ook niet), Feijen valt -gelukkig- weer terug op “eeuwenoude rituelen die met verdriet verzoenen”. De beheerder, Vos, vertelt over “wierook, die opstijgt naar de hemel, mét alle verdriet” terwijl hij die wierook en het verdriet nakijkt.

MO om vijf voor half tien tegen JvdK: “Wat is jóuw gevoel?”
Stenen beschrijft de Filiaalhouder. Maar ook een man die net langs kwam. Voor het graf van zijn vrouw die vorig jaar is overleden. Kindergraven.
Druppels van de bomen, herfstkleuren, bladeren die vergaan en nieuw leven dat ontstaat.
In de verte een ambulance.

Dit was heel erg mooie radio.