De Koude Kalkoen

Balen op Schiphol

door 3 Reacties

Transavia-piloten staken en reizigers staan te balen op Schiphol.
De piloten willen meer geld en ze willen betere roosters die de werkgever niet van het ene moment op het andere kan wijzigen.

De man van de vakbond (die zelf overigens KLM vliegt) kan fel verwoorden hoe slecht de directie van Transavia het doet.
Mn met die roosters: tot 14 uur vantevoren kan de piloot op een andere vlucht worden gezet.
Niet fijn voor je sociale leven.

Boze passagiers bellen de helpdesk, staan veertig minuten in de wacht en weten dan nog niets.
Ze gaan ervan uit dat ze na hun gemiste ochtendvlucht worden overgezet naar een middagvlucht.
Wat ik voor ze hoop want goeie kans dat de vliegtuigen die dan moeten vliegen (nog) niet zijn binnengekomen.
En zitten die dan niet al vol met andere passagiers?

Joris van de Kerkhof treft ook een leuke Amerikaan.
Die zou met Transavia vliegen, ging zelf iets regelen via Thomas Cook en vond een andere vlucht die ook nog goedkoper was.

Nu was dit een streetwise (‘airport wise’?) persoon want hij spáárt vliegvelden. Hij wil er zoveel mogelijk bezoeken.
Hoe scoort Schiphol? In de top vijf.
Maar zijn eigen Kansas City staat op 1 (want: compact).

De Amerikaan had nog wel een suggestie: de KLM zou gedupeerde Transavia klanten kunnen vervoeren in eigen vliegtuigen die toch al vliegen en waarin nog lege stoelen zijn.
Sympathiek idee.
Alleen: hoe leg je de wachtenden uit dat het ene stel wél ‘s ochtends vroeg op zonvakantie mag in het KLM-toestel en dat het andere maar moet wachten tot het eind van de middag.

Een monnik met een bloemetje

door 4 Reacties

“Het is interessant om met zes schaduwen te praten.”
Joris van de Kerkhof is op Schiermonnikoog waar wordt gedemonstreerd tegen proefboringen naar gas. In het donker staat hij om kwart voor zeven te wachten op actievoerders die zijn komen aanfietsen.
Er is een spandoek met “Laat Schiermonnikoog niet zakken”, er zijn bordjes om de nek en er is een monnik met een bloemetje in de hand: “we willen liefdevol blijven.”

De mensen van de werkgroep Horizon Schiermonnikoog en eigenlijk iedereen op Schiermonnikoog, zegt burgemeester Van Gent, is tegen het boorplatform en nieuwe proefboringen.
Want: de bodem kan zakken, er kan een schip tegenaan varen en het ziet er gewoon niet uit.

Op het platform is intussen Greenpeace gearriveerd.
Actievoerders hebben zich omhoog gehesen met een groot spandoek met de tekst ‘Schier je weg! #vangaslos’.
Een netjes klinkende vrouw zegt dat ze daar ook wel had willen zitten.
Waarom? Het lijkt haar “avontuurlijk”.
JvdK: “Wat kunt u doen?”
“Lawaai maken.”
En inderdaad, dat stelt niet veel voor, “maar ja, je doet wat, hè”.

De enige zonder bordje is burgemeester Van Gent.
Zij zorgt voor de informatief-kritische noot. Uit de eerste proefboring in september bleek dat er 5-6 miljard gas onder de grond zou zitten.
Dat lijkt mij heel wat, maar rekent de burgemeester voor, dat is niet genoeg om Nederland langer dan een paar jaar te bedienen.
Bovendien “we moeten overgaan op duurzame energie – gas is niet meer van deze tijd”.

“Wat kunt u doen tegen het platform” vraagt Joris van de Kerkhof nog.
Jóu over ons laten berichten, had ze kunnen zeggen, dat helpt allicht om meer mensen boos te laten worden en wie weet komt dan van het een het ander.
Maar Van Gent begint over praten met Wiebes wat tot niets heeft geleid.

Een reportage die de radio op stil zet

door Reageer

Je hebt gewone radio en mooie radio en erg mooie radio (en ja, helaas ook saaie en irritante radio).
Heel zelden hoor je prachtige radio zoals vanochtend in de reportage van Joris van de Kerkhof over de liefde van een oud echtpaar.

Hij is 82 en zit in een verpleeghuis, zij is 73 en komt elke dag op bezoek.
Hij geeft haar een roos (“vindt ze altijd leuk”) en zij lacht: “Hij had hem ook aan de zuster kunnen geven.”
JvdK: “Had u hem liever aan de zuster gegeven.”
Meneer Lachmann: “Nee. Echt niet.”
De man klinkt broos.

Het is hard, het is eenzaam, zegt de vrouw.
En wanneer de verslaggever erop wijst dat zij zo vaak haar hand op zijn schouder legt: “Ik kan niet van hem afblijven.”

“Liefde bestaat dus echt” concludeert een zuster die erbij staat.
Ze wordt er “gelukkig” van als ze deze mensen ziet.

JvdK vraagt of er behoefte is aan seks, aan vrijen.
“Uiteraard” antwoordt de vrouw. Want het was vroeger erg fijn.
Nu is haar man half verlamd.
“Maar ik kan zijn hand vasthouden en mijn hoofd op zijn borst leggen en het is heerlijk dat dat nog kan.”

“En jij,” vraagt mevrouw Lachmann aan haar man. “Mis jij het ook, de seksualiteit?” Ja, zegt hij, maar volgens zijn vrouw heeft hij het gemakkelijker geaccepteerd dan zij.
“Maar ik blijf hem trouw. Want niemand kan tippen aan mijn Michel.”
Ze legt haar hand op zijn wang en ja, bevestigt de man, daarvan geniet hij.

“Er zijn van die reportages die de radio even op stil zetten,” kondigt Winfried Baijens af.
Bij Jan Publiek wijst hij nogmaals op deze prachtige radio.
Zelf hoor ik hem eerst in het programma en omdat ik er over wou schrijven beluister ik hem nog een keer.
Beide keren komt het verhaal hard binnen. Zo lief, zo pijnlijk ook.
Zoiets kan alleen Joris van de Kerkhof maken.

      

Een koele, kwetsbare pop diva

door Reageer

2017! Dondert een mannenstem.
Dat blijkt het jaar te zijn waarin de popmuziek geweldig was.
Dus worden er Edisons uitgereikt.
Zingende vrouw: “Waar is toch die gozerd, die mij had veroverd…”
Dit is pop? Het is inderdaad pop, roept de man: “Lieve mensen, Roxeanne Hazes!”
Daarvóór zijn ook al een hoop Edisons uitgereikt en dat is logisch vindt stalmeester Eric Corton want in de ‘charts’ zie je terug dat Nederlandse artiesten het goed doen.
Maar “het is mooi dat er een Hazes wint” in de nieuwe categorie Nederlandstalig die álles kan zijn (van volksmuziek tot kleinkunst).
Vindt Corton.

Joris van de Kerkhof vindt dat óók want na een reportage waarin de andere winnaars ook aan bot komen, zoomt hij in een extra bijdrage in op Roxeanne Hazes.
Het juryrapport: “Melancholisch, creatief en eigenzinnig, een overtuigende lage fluisterstem.
Zij vindt zichzelf opnieuw uit, een koele, kwetsbare pop diva. Huize Hazes heeft er een nieuwe Hele Grote Ster bij!”

Nog een fragment uit het wonderschone oeuvre van de Ster die ons dan onthult dat ze geen speech heeft voorbereid want ze had niet gedacht dat ze zou winnen.
Toch een paar mensen bedankt en er ook een paar vergeten maar die kan ze nu noemen in het gesprek met de verslaggever – zo komt het toch nog op de radio.
“Super euforisch en blij” is Roxeanne Hazes die dacht dat de prijs naar Bluf of Spinvis zou gaan – vandaar geen voorbereide speech.

De winnares gaat naar huis en Joris van de Kerkhof zet haar gezang nog even wat harder: “Ik was toch je meisje… Ik was toch je meisje..”
Wat een enorm talent.

Leed

door Reageer

Ik zit nog wat na te somberen om de vrouw die in Amerika haar dwerghamster door de wc spoelde omdat die niet mee mocht op een vlucht.
Vooraf was er wel toestemming gegeven, maar toen ze met Pebbles wilde inchecken kreeg ze ‘nee’ en het advies het diertje door de wc te spoelen.
Wat ze deed.
Waarvoor ik op de NOS-site redenen lees (die ik niet snap – hoe kun je zoiets nou ooit doen).

Dan naar de gezelligerds van Radio 1 in Korea. Mischa Blok is óók mee omdat ze in Korea is geboren en hier opgegroeid en nu ontdekt ze of ze nog *roots* daar heeft.
Dús gaat ze naar een restaurant waar een octopus levend wordt gekild (stukje na stukje) en je nog bewegende tentakels op je bord krijgt.
Jakkie! Doen Jeroen Stomphorst en Patrick Lodiers.
En nu is de vraag: heeft Mischa de delicatesse ook naar binnen gelepeld? Trékt ze dit?
Het zit in de uitzending even voor twaalf uur en er staat ook iets op de website.

Ik heb de radio uitgezet omdat ik zelfs al de gedachte hieraan niet trék.
De berichtgeving over de moord op Pebbles was voor mij genoeg dierenleed op 1 dag.