Ik ben geen journalist, ik ben een commentator op de maatschappij.
En geen objectieve.
Prem Radakishun zegt het een paar keer in het begin van de uitzending en legt op een manier die ik niet kan volgen uit dat hij aarzelt of hij in maart op de VVD of de SP zal stemmen.
Het onderwerp van de uitzending is de oppositie.
Honderd dagen oppositie tegen (Prem:) het *bruine kabinet* door (luisteraar:) de *lijkbleke oppositie*.
De oppositie bakt er niets van. Vindt Prem, die -leuk!- een jongen de bus uitflikkert die meent een mening te mogen hebben terwijl hij niet heeft gestemd wegens “geen tijd” – de lapzwans.
Jan Marijnissen! Toen die er nog was, stelde de oppositie nog iets voor, weemoedigt Prem op een manier die me doet denken aan mezelf: het Radio 1 Journaal wordt nóóit meer zo leuk als vroeger met Rob Trip.
Te gast zijn Attje Kuiken (PvdA) en Jesse Klaver (GL) die Prems kind had kunnen zijn, zegt de commentator bij de introductie, bedoelend: wat stel jij nou helemaal voor.
Om een half uur later af te sluiten: “Het is heel gek maar deze 24-jarige snotneus heeft mij overtuigd dat er nog hoop is voor de oppositie.”
Wat kan-ie leuk zijn, Prem.
Irritant en vervelend en schreeuwlelijk zijn kan-ie óók.
Maar ook: leuk.