De Koude Kalkoen

Het Filiaal

De smaakmaker als zout in de pap

door Reageer

Over “de geneugten, verleidingen en verslavingen van het leven” kondigt Lara Rense het Filiaal aan.
“Ja, daar heb ik wel verstand van” bevestigt Marc-Robin Visscher, “jij ook, Lara?”
Lara: “Ja, ja.”
MRV: “Ja, wij houden wel van het leven.”

Volgt een echt MRV-Filiaal.
Het gáát (serieus onderwerp) over dat we teveel zout eten wat erg ongezond is.
Het wórdt met deze Filiaalhouder (Marcel Oosten: “onze eigen smaakmaker”) proeven van ambachtelijk brood en turen (“het water loopt me in de mond”) in de vitrine van de ook al ambachtelijke slager.

De verslaggever bekent: “Ik kijk in mijn vrije tijd wel eens naar dr. Oz, die gezondheidsproblemen in Jip- en Janneketaal uitlegt.” Daar zag hij laatst een man die overal zout op deed waarop de dokter zei: neem het eens in je hand, kijk ernaar en zeg this is death, this is lethal.

Smaakmaker Marc-Robin Visscher produceert cijfers en waarschuwingen en doemscenario’s maar hij is vooral vrolijk onderhoudend. Niet alleen ‘smaakmaker’ is hij – “zout in de pap” noemt Marcel Oosten hem ook.

MRV:
– “Geniet maar zout met mate.”
– “Zout, met mate, hè. Snufje, snufje.”
– “De geneugten van het leven maar dan met mate, hè. *Alles* moet met mate.”
Lara Rense: “Maar jij niet met mate, hè?”

Gelukkig niet.
Geef Marc-Robin Visscher een lekkere hap als deze en hij maakt inderdaad smáák.
Smakelijke smaak die naar meer smaakt.

144 in de sloot

door 2 Reacties

“Er staat een 144 in de sloot.” “Verderop heeft iemand wel 20 144’s.” “De buurman trapt de 144.”
Ik vind het een rare campagne, dieren (resp. een koe, katten en een hond) aanduiden met een nummer maar het heeft in elk geval als effect dat Maino Remmers er vandaag een Filiaal aan wijdt.

Meer dan 40.000 keer is de dierenpolitie in drie maanden gebeld. Eén op de vier meldingen betrof een ernstige mishandeling of verwaarlozing. Dat is veel.
De 125 animal cops (het moeten er 500 worden) kregen een stoomcursus van zes dagen, leren veel bij in de praktijk en doen expertise op bij o.a. de Dierenbescherming.

Maino Remmers bezoekt in Soest een rusthuis voor paarden. Juva, Joris en Oebele staan er (Oebele is een oud paard van Beatrix) en ook Nellie. Gered in Friesland. Doorgegroeide hoeven, had een half jaar nodig om weer een beetje normaal te kunnen lopen.
Dan het honden- en kattenasiel. Waar de Filiaalhouder wordt verteld over een pup van 4 maanden die 2x een groot abces in de nek heeft en een kapotte knie. Geslagen of getrapt.

MR: “Wat opvalt: er is wat over geschamperd, ook bij de politie, maar er is veel dierenleed waar we geen weet van hebben.” En -telkens benadrukt voordeel- via ‘de kat lijkt mishandeld’ komt de politie binnen en kan achter de voordeur mogelijk andere delicten ontdekken.

144-red-een-dier.
Maar noem een dier alsjeblieft wel gewoon zoals het heet.

En nu káppen

door 2 Reacties

Amper twee dagen had het gevroren en daar ging radio 1: *Elfstedentocht*.
Niet alleen radio 1 trouwens. DWDD liet zelfs Ajax even liggen om ons te begeleiden bij onze koorts.
IJsjournaal op radio en tv.
En toen ging-ie niet door.

Zéér mooie tv: Erben Wennemars die er bij Matthijs van Nieuwkerk niet in slaagt dat te verwerken.
Later Erben Wennemars bij BNN Today.
Nog steeds leuk: wat kan die man mooi expressief teleurgesteld zijn.

Maar wanneer daar ook nog de Rudy binnenstapt die we net bij DWDD uitgebreid hebben horen vertellen over met 20 seconden ‘Dokkum’ missen, zet ik de radio uit want: overkill.

Tegen beter weten in probeer ik het vanochtend met het Radio 1 Journaal.
Even samenvatten dat de tocht niet doorgaat en dan over-tot-de-orde-van-de-dag.
Hoop ik.
Helaas. Hét onderwerp van de uitzending blijkt nog steeds de Elfstedentocht.
Het enige dat is veranderd is dat het niet meer gaat over of/wanneer hij kómt maar dat hij *niet* komt.
Hoe Jan(net) en alleman/vrouw dat ervaart.
(overigens vooral: man)

Uiteraard houdt Marc-Robin Visscher daarover ook Filiaal.
Met een sluwe bakker die gebakjes verkoopt met de tekst dat het nét ‘an’ gaat.
En burgemeester Ferd Crone met de gouden woorden: “Als je nooit wat doet komt er ook nooit niks tot stand.”
Dat Cronisme houden we erin maar over de Elfstedentocht houden we nu op.
Hoop ik.

Baby, it’s cold outside

door Reageer

Het sneeuwt in Nederland.
Vliegtuigen vliegen met vertraging, veel treinen rijden niet, automobilisten wordt gevraagd alsjeblieft niet de weg op te gaan.
Sommige automobilisten denken slim te zijn door vróeg naar huis te rijden en veroorzaken zo, meent Rijkswaterstaat, zélf de 4e file in ergheid in onze Geschiedenis.

Journalisten van de NOS doen verslag van waar ze toevallig zijn (gestrand), presentator Bert van Slooten voelt zich duidelijk als vrolijke spin in het web.
Matijn Nijhuis vertelt over tien schaatsers die bij Ankeveen door het ijs zijn gezakt en bezorgdiensten die onze bestelde pizza niet of véél te laat zullen bezorgen.

Joris van de Kerkhof is ingeroosterd als avond-Filiaalhouder.
Hij is op weg naar Rijkswaterstaat. Daar zou hij, vertelt hij om vier uur, “mee op stap gaan”.
Met wegcontroleurs.
BvSl: “Ga je dat redden?”
De verslaggever doet zijn best. Wel wil hij kwijt dat hij “héél blij” is…
En daar gaat de verbinding.

Tegen half zeven schakelt Bert van Slooten met Roel Pauw op station Utrecht CS.
O nee, toch niet. Want die kon wel Utrecht bereiken maar raakte in de stad zelf geheel verstrikt in het tergend langzame verkeer.
Joris van de Kerkhof dan. Die zou er óók heen gaan.
“Hoe is de sfeer daar?” vraagt de presentator.
Stilte.
Nog een keer bellen.
De Filiaalhouder klaagt over de *nasale stem* die boodschappen doorgeeft aan de gestrande reizigers.

Mooi in alle hectiek is die ene persoonlijke noot. Want natuurlijk willen wij maar 1 ding weten: waar Joris van de Kerkhof nou zo blij om was.
“Ik ben blij dat zoonlief die een atletiekwedstrijd in Gent had, heeft besloten niet te gaan.”
En nu: “Kaarsjes aan en lekker met een warm dekentje thuis.”

Ik gun dat de Filiaalhouder zélf ook van harte.

Kan de wereld verbeterd worden?

door Reageer

Laat ik voorop stellen dat ik niet houd van verrassingen (tenzij erg leuk).
Heel fijn dus die Filiaalhouders in de ochtend, week op – week af.

Sinds een tijdje lijkt het Radio 1 Journaal ook aan een avond-Filiaal te doen.
Jeroen de Jager hoor ik vaak in die rol. En Joris van de Kerkhof (wat hij al in het vooruitzicht stelde bij zijn afscheid als Filiaalhouder in de ochtend).
Soms iemand anders. Bv Jeroen Wielaert bij (kunstonderwerp) de politieke-spotprent-prijs.

Deze week is het Joris en Jeroen de J en vandaag Joris. Nadat ik eerst dacht: zou Karin vandaag ‘het’ zijn.
Maar volgens mij is het toch Joris van de Kerkhof en hij is bij Thimun.
Dat zijn 3000 kinderen van 15-18 die uit de hele wereld komen en niet van de straat zijn want ze spreken goed Engels en zitten strak in het pak (de jongens) en spelen Verenigde Naties-tje. Vijf dagen lang.

Laat ik na het voorop stellen van die verrassingen (waar ik niet van houd) ook maar eerlijk zeggen dat ik niet wild enthousiast word van kinderen die VN spelen.
Leuk voor hun algemene ontwikkeling en om soortgenoten uit andere landen te ontmoeten – maar wat moet *ik* daarmee?

“Hebben ze een plan, kan de wereld verbeterd worden,” vraagt Bert van Slooten.
Joris van de Kerkhof spreekt “de ambassadeur van Argentinië” (inderdaad: in het pak) die op school zit in St. Michielsgestel.
Hij vertelt over verschillende commissies en het ging over oceanen maar zijn commissie ging over discriminatie en ze hadden een resolutie ingediend maar die werd niet besproken in de plenary section.

“Je hebt het helemaal niet over de inhoud,” hoort Joris van de Kerkhof. Alleen over procedures.
Maar, zegt hij dan vaderlijk: “Ik zie dat je ontzettend moe ben en je hebt ook nog een feest.”

Ach gossie.
Laat het joch daar dan maar snel naar toe gaan.
Zich na een vermoeiende vergadering enigszins coherent verstaan met de pers zit blijkbaar niet in het vijf daagse ‘we doen of we VN zijn’-pakket.