Een nieuwsluwe dag, stelt Ger Jochems vast.
Wát gaat Tim Overdiek met het Radio 1 Journaal ons brengen?
’s Kijken. *Alles* over de tienkilometerloop in Utrecht die maar 8,8 km blijkt te zijn.
“Maar,” voegt de presentator eraan toe, “zal ik eens eerlijk zijn?”
Graag natuurlijk.
“Liefhebbers van echt nieuws, van hard nieuws… ga maar lekker naar buiten.”
Dat zouden meer presentatoren moeten doen.
Gewoon direct al zeggen: mensen, het wordt niks vandaag – uit die radio, ga iets leuks doen.
De padden hebben het moeilijk.
Tim Overdiek kondigt het aan het slot van Villa VPRO aan als hét onderwerp van de uitzending (naast hommeles in het Catshuis).
Om tien voor zes is het zover.
Hij belt met Jelger Herder van Radon. Die rap uitlegt over droogte en winterslaap en komposthopen en de temperatuur en het komt erop neer dat minder padden dan vorig jaar om deze tijd op trek gaan naar het water.
De helft minder.
Voor the big picture hoeft dit niet nadelig te zijn.
De door de damespadden afgezette eitjes worden nog steeds bevrucht maar door minder heren dan anders. Er is zo ook geen concurrentie tussen het kroost (als ik het goed begreep).
Alleen wel sneu voor de mannen die vertraagd zijn.
“Kunnen wij er iets aan doen” informeert Tim Overdiek.
Jazeker! Hij kan helpen overzetten. Want langs bekende routes vangen vrijwilligers padden in emmers en brengen ze dan naar het water.
“We spreken af, we gaan de padden de lente door helpen!” roept de presentator enthousiast.
“Daar hou ik je aan, Tim Overdiek!” valt Lucella Carasso in.
Want we kunnen allemaal wel zeggen dat we vanavond padden gaan redden en morgen stokjes gaan zetten bij de nesten van weidevogels maar eerst zien en dan geloven.
PM komende week de twitter van @overdiek checken op foto´s van sjouwen met emmertjes met padden.
Wil je afvallen? Eet meer chocola!
Amerikaanse onderzoekers hebben het ontdekt en hoewel chocola niet mijn favoriete snoepverleiding is (dat is drop), denk ik: toch leuk.
Helaas.
Tim Overdiek en Lucella Carasso (maar vooral Tim) leggen Nederlandse onderzoeker Brian Buijsse het vuur na aan de schenen. En die zegt *niet*: peuzel elke dag een reep chocola en de kilo’s vliegen eraf.
Hij zegt dat het onderzoek niet goed is. En rijgt het ene mits aan het andere maar.
Buijsse waarschuwt: 100 gram chocola bevat een kwart van de calorieën die je op een dag nodig hebt.
Pure chocola.. is dat minder? Want: “Dat hoop ik wel” bekent Tim Overdiek (en ik ook want áls ik chocola eet is het puur).
Maar: nee.
TO: “Dat is jammer.” (zeg dat wel)
Maar was er ook niet iets met hart- en vaatziekten?
Dat wel. Wie meer chocola eet, heeft minder kans op hartaanval of beroerte.
Kijk eens aan!
Lucella: “Moet je dan elke dag chocola eten of regelmatig?”
Elke dag een beetje puur.
“Is dat een advies?” Tim Overdiek klinkt (leuk!) gretig.
Buijsse geeft geen advies.
En zelf? Hij “geniet af en toe van een klein stukje”. Maar “laat dan iets anders staan”. Een koekje bv.
TO: “Of een wortel?”
Nee. Want wortels zijn érg gezond maar zetten kwa afstrepen tegen snoep geen zoden aan de dijk.
Leuk gesprekje.
Vooropgesteld (want zo hoor je te beginnen wanneer je iets gaat zeggen dat niet goed valt).
Vooropgesteld dat ik het hartstikke erg vind van die bus.
Achtentwintig mensen dood waarvan tweeëntwintig kinderen en daar weer van zestien Belgische kinderen en ook nog zes Nederlandse kinderen.
Helemaal terecht dat het Radio 1 Journaal toen het bekend werd direct Joris van de Kerkhof naar Lommel stuurde en meeluisterde met de persconferentie in Zwitserland.
Ietsje té om er donderdag ook nog het Filiaal aan te wijden mn door de manier waarop Maino Remmers het aanpakte. Willekeurige mensen aanschietend om hun verdriet uit te melken, zijn éigen verdriet erbij stortend (want: ooit zelf in Lommel gewoond) en bijna wenen met dorpsdichteres Marie-Cécile Moerdijk aan haar keukentafel.
Netjes was gisteravond Karin Alberts: ik kan en wil dat niet, mensen aanschieten.
Vandaag weer emotie melkend Maino Remmers. “Leeft u méé” tegen een man in het aan Lommel grenzende Bergeijk. Wat moet zo’n man dan zeggen? Welnee! Overdreven, al die aandacht?
Wat me ook nog ergerde: zowel Lara Rense als Tim Overdiek die erover spreken als “Het verdriet van België”. Voor de niet-lezertjes onder ons: dit is de titel van een roman van Hugo Claus. Ik citeer Wikipedia: “De roman schildert een niet erg vleiend portret van een Vlaamse collaborerende familie in de jaren voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, maar het is ook een bildungsroman over een eigenzinnige adolescent die besluit om schrijver te worden.”
Vooropgesteld dus: ik vind het óók erg van dat ongeluk. Van de dode kinderen en van de dode volwassenen. En aandacht ervoor vind ik terecht.
Maar deze aandacht en mn deze bewust-sentimentele aandacht vind ik overkill.
Er is meer leed in de wereld.
Er zijn die zestien mensen in Afghanistan die zijn vermoord door die Amerikaanse militair die het waarschijnlijk ook niet kon helpen omdat hij ten onrechte beschadigd en wel weer de oorlog is ingestuurd.
Er zijn de mensen in Syrië die worden gemarteld en gedood. Er zijn de hongerende kinderen in Afrika.
Er zijn de slachtoffertjes van Robert M. en hun ouders.
Stoppen dus, met het snikken in Lommel.
Lijkt me ook prettiger voor de mensen daar.
Het is hún leed, verdomme.
Niet dat van ons.
Een bus verongelukt in een tunnel in Zwitserland, Belgische schoolkinderen op de terugreis van een skivakantie.
Heel erg. En het lijkt of het nog erger wordt zodra bekend wordt dat er ook Nederlandse kinderen bij betrokken zijn.
Joris van de Kerkhof is al om 11 uur in Lommel bij school ‘t Stekske. Waar hij persconferenties verslaat en praat met de bisschop en een lerares en gelukkig niet de straat op gaat voor gevoelige voxpop.
De persconferentie uit Zwitserland wordt vertaald door Ron Linker als het Frans is en Liedeke Morssinkhof wanneer iemand Duits spreekt. Efficiënt natuurlijk maar wel raar dat blijkbaar noch Tim Overdiek noch Lucella Carasso die talen voldoende beheerst om de klus zélf te klaren.
Een hoop ‘o, wat erg’ en ‘iedereen reuze bedankt’ doen de belangrijke mensen daar. Om pas aan het slot te komen met ietsje informatie.
Ze weten wie er dood en gewond zijn. Alleen van twee gewonden is de identiteit nog niet vastgesteld.
*Zij* weten het dus en naar ik aanneem nu ook de familie maar wij weten het niet.
[om zeven uur vertelt Joeri Stubenitsky dat zeven Nederlandse kinderen zijn omgekomen, drie zijn gewond]
In België, vertelt Joris van de Kerkhof nog, komt een dag van nationale rouw. In Lommel, waar de vlaggen halfstok hangen, wil de loco-burgemeester dat alle activiteiten doorgaan behalve als ze al te feestelijk zijn. En: of de pers de mensen met rust wil laten.
Mattijs van de Wiel was intussen bij het proces tegen Robert M. en weet nu wat hij, zegt hij, helemaal niet wilde weten: hoe je kleine kinderen zo kunt misbruiken dat het niet uitkomt.
Waarna Joost Eerdmans een Avondspits wijdt aan dat het schandelijk is dat hij straks niet op een terras met een pilsje in de hand via een groot scherm het EK Voetbal kan volgen.
Ik zeg maar niks meer.