De Nationale Ombudsman Alex Brenninkmeijer heeft vragen aan minister Opstelten.
Klachten heeft hij gekregen over de benoeming van minister Donner tot vice-president van de Raad van State. Van een aantal afgewezen sollicitanten en ook uit de universitaire wereld.
Brenninkmeijer wil weten welke afspraken er bij de formatie zijn gemaakt over de vervulling van deze vacature, waarom er een advertentie met open oproep is geplaatst. En of de schijn van partijdigheid wel is vermeden.
Lucella Carasso zet het bandje aan.
Michiel Breedveld in gesprek met Opstelten. “Gewoon de beste is het geworden” zegt die en doet verder alsof zijn neus bloedt: “Misschien is *een enkeling* in Nederland daar nog niet van overtuigd.”
Opstelten zal “de vragen van de Nationale Ombudsman kort en bondig beantwoorden” en dan “kijken wat de Nationale Ombudsman doet”.
“Als u het zo hoort…?” informeert de presentator bij Brenninkmeijer.
“Ik wacht de antwoorden af.”
LC: “Als u niet tevreden bent en de minister stuurt u min of meer het bos in, dan…?”
AB: “Ik kán personen onder ede horen.” Maar voor nu gaat de Ombudsman er even vanuit dat het met die antwoorden goed zal zitten.
LC: “Is ook niet zo verstandig, hè? Om nu te gaan dreigen?”
AB: “Nee… nee.”
Goed doet Lucella Carasso dat toch, dit soort gesprekjes.