De Koude Kalkoen

André Rouvoet

Geen last van jeukende handen

door Reageer

Het Radio 1 Journaal praat deze maand met politici die uit Den Haag zijn vertrokken om ‘iets anders’ te gaan doen.
Vandaag te gast André Rouvoet.
“Zit u nu ontspannener tegenover ons” vraagt Marcel Oosten. “Niet dat wij nou zo vreselijk zijn.” “Nou….” lacht Lara Rense.
Zelf vind ik ze af en toe inderdaad een ietsje vreselijk maar niet in dit gesprek.

Wat mist Rouvoet aan Den Haag? De mensen.
Wat was er mooi aan het werk? Je dag en nacht inzetten voor de publieke zaak.
Lara Rense (kleine prik): “Was uw houdbaarheid op?”
Zo zou de gast het niet formuleren. Maar: zetelverlies, kritisch rapport, verlies bij Staten, discussie in de partij. Daar wou hij “ruimte aan geven”.

Lara pakt door. Was Rouvoet “te links”? Daar kan de CU-er niets mee, zegt hij.
Ze doen als partij wat ze “moeten doen vanuit onze christelijke uitgangspunten”. Opkomen voor kwetsbaren dus. En dat de PvdA dat uit een ander uitgangspunt óók doet maakt de CU niet per se links.

Wat hij nu gaat doen. Rouvoet weet het nog niet, zegt hij.
Maar van een zwart gat of *jeukende handen* heeft hij geen last.

Een vriendelijk gesprek met een vriendelijke man.
Geen vuur aan de schenen. Geen verrassende kwoots.

Benieuwd wat de dag zal brengen

door Reageer

Kletst heel het land (althans de media) over Het Huwelijk – grijpt André Rouvoet z’n kans om z’n vertrek als fractievoorzitter aan te kondigen. Uiteraard via twitter. Waar Arie Slob (z’n opvolger) op dat moment nog schijnheilig meldt dat hij “benieuwd (is) wat deze dag zal brengen”.

We gaan Rouvoet bellen, belooft Lara Rense al om half negen. Maar Rouvoet houdt het kruit droog tot hij om half elf (nét voor het begin van Het Huwelijk) met Slob een persconferentie zal geven.

We moeten het dus doen met politiek verslaggever Margreeth Boer. Die -met veel geluiden op de achtergrond, alsof ze van de straat is geplukt- uitlegt dat het enerzijds wel en anderzijds niet verrassend is dat Rouvoet nu opstapt.
Regeren heeft de CU geen goed gedaan, vertelt ze. De achterban vond dat de partij te bestuurlijk werd en te links. Maar vooral: niet christelijk genoeg.

Zodat Arie Slob nu op het congres van 14 mei met een nieuw profiel en een nieuwe koers op de proppen moet komen. “Terug naar de christelijke wortels” voorspelt Margreeth Boer.

Congres van 14 mei. Dat is over twee weken. Ik kan me niet voorstellen dat Slob dit weekend voor het eerst over z’n toespraak gaat nadenken.
Knap dus hoe de CU-heren deze move een tijd onder de pet hebben gehouden.

“Ze komen allemaal boven uit de tunnel van de nacht”

door 1 Reactie

Joris van de Kerkhof wacht op “een man met een hondje” om te vertellen hoe het gaat met een nieuw kabinet. De man laat het om tien voor zeven afweten want, vermoedt de Filiaalhouder: “het hondje is nog niet wakker” en dat “op deze bijzondere dag waarop het in het hele land donker is maar straks het licht gaat schijnen op het eerste kabinet-Rutte”.

Een half uur later is de man, Menno de Bruyne, er wél (met of zonder hondje, dat blijft onduidelijk) en legt hij uit wie op het bordes wáár mag staan en dat er vaak “een dame” naar voren wordt gehaald “omdat het plaatje dan wat kleuriger overkomt”. Zal de Koningin een statement maken in haar kledingkeuze? Kán, maar De Bruyne vermoedt van niet (en als het wel zo zou zijn, zou ze “een bruin jurkje” of “een bruin pakje” dragen).
Joris van de Kerkhof wijst door de tralies naar het bordes: “Kijk! Daar komen ze uit de deuren lopen! Fantasie is ook wat, hè?” “Zeker,” zegt De Bruyne op een toon die doet vermoeden dat hij daar heel anders over denkt.

Gerd Leers (JvdK: “Ze komen allemaal boven uit de tunnel van de nacht”) wijst de Filiaalhouder terecht wanneer die hem vraagt of hij niet bang is te worden ingehaald door eigen uitspraken over integratie en over Wilders: “Je zou het niet over de inhoud hebben.”
Leers (“ik ben de statusgevoeligheid allang voorbij”) wil verantwoordelijkheid nemen in een ministersgroep “waarin niet met de ellebogen wordt geduwd”.

In de verte ziet de verslaggever ook nog Wilders voorbij komen: “Met drie auto’s maar hij zat er maar in één.”
Donner ziet hij fietsen, met wapperende regenjas. Een beschrijving die André Rouvoet brengt tot: “Je brengt het wel héél poëtisch met die opbollende jas enzo.”
Waarop Joris van de Kerkhof de nu nog vice-premier dichterlijk uitwuift met: “Een fijne dag en een mooi begin van de rest van uw leven.”

Dat was een heel fijn Filiaal.