Steve Jobs gaat (grotendeels) weg bij Apple.
Ik hoor er al dagen over en ik weet dat de man belangrijk is en ik vind het klote voor hem dat hij kanker heeft maar verder gaat het wat mij betreft oor-in-oor-uit.
Omdat de invalshoek steeds is wat het voor het bedrijf betekent. Wat mij niet kan schelen.
In de TROSNieuwsshow zit Francisco van Jole.
Die me uitlegt dat ik vér achter loop bij de horden. Wat ik al wist, maar toch.
Ik heb een gewone PC. Een kast. Terwijl *niemand* die meer heeft.
Je hebt een laptop. En dan heb je een Apple.
Omdat daar niet eens meer een gebruiksaanwijzing bij zit. Je zet ‘m aan en hij doet het.
Ja, ja. Denk ik dan nog.
Verder. Van Jole vertelt dat hij op zijn iPad een recept zoekt. O. Das handig.
Dan maakt de iPad een boodschappenlijstje. Eh-huh.
Maar dan: de iPad maakt een route voor door de supermarkt. Zodat je niet wanhopig door gangen dwaalt of onbehulpzaam personeel hoeft aan te schieten.
En, denk ik stiekem: als je niet afwijkt van de route word je ook niet in verleiding gebracht je karretje vol te laden met dikmakende lekkernijen.
Weer thuis legt Francisco van Jole zijn iPad op het aanrecht, vergroot desgewenst aanwijzingen uit en haalt er een lapje over als er gespat wordt (wat niet kan bij een kookboek, dat wordt al snel een smoezelige troep).
Ik ben om. Ik wil er nu ook 1.
Ze zijn wel wat duur, geeft de internetjournalist toe. Maar dan hoor je er ook *bij*. En wie wil dat niet.
Peter de Bie: “Lieve vriend, het was weer heerlijk om je te horen.”
(weemoedig terugdenkend aan Radio Online)