Net wanneer ik denk: Pastoor Paul is weer geland op het bisschoppelijk nest en zal zich voortaan wel 10x bedenken voor hij zich manifesteert, verrast hij me.
Pastoor Paul wordt Prins Carnaval.
Anderhalf jaar geleden besprak hij het al met de carnavalsvereniging in Obdam en “een man een man, een woord een woord”.
Hij doet het vanwege “het sociale karakter”. Omdat deze vereniging ook kinderen en senioren en zieken erbij betrekt: “Het is niet 1 zuipfeest.”
Lucella Carasso: “Daar doet u niet aan mee?”
Pastoor Paul drinkt “geen druppel” en hoop te kunnen laten zien dat je ook zonder drank plezier kunt hebben. Bovendien volgt op carnaval de vasten: bezinningstijd.
Heeft hij het bisschop Punt verteld? Nee.
LC: “Oh-oh.”
Het betreft niet de liturgie, zegt Pastoor Paul. En Punt heeft in de zomer gezegd: “Ik waardeer je creativiteit, maar niet binnen de muren van de kerk.”
LC: “U dacht niet: toch even bellen?”
Het moest geheim blijven. En stel dat Punt met het bestuur van de parochie had gebeld en dat dan van het een het ander was gekomen.
LC: “Dan ligt het op straat en de bisschop is niet te vertrouwen?”
PP: “Dat hoort u mij niet zeggen.”
Op de website van zijn parochie vertelt Pastoor Paul ook waarom hij deze stap zet.
Het is een behoorlijk defensief verhaal. Dat vind ik jammer.