Olifant Jula (21) gaat van de dierentuin van Amersfoort naar de dierentuin van Kopenhagen.
Omdat ze zich “niet thuis voelt in de groep”.
Dat weet de dierentuin al twee jaar maar ja, waar dump je een ongelukkige olifant?
“Ligt het aan haar of aan de groep?” presenteert Tim Overdiek de schuldvraag.
Beide, zegt Bas Aalders van de dierentuin.
TO: “Hoe weet je dat een olifant zich niet lekker voelt?” (ze deed niet méé) en “In onze samenleving zijn er toch ook mensen die liever op zichzelf zijn.”
Zéér juist, denk ik (als loner by choice) maar bij olifanten ligt dat toch echt anders.
Dat zijn sociale dieren.
Jula gaat nu naar Kopenhagen. Waar haar moeder woont. Al tien jaar.
Aalders is “benieuwd naar de hereniging”.
“Of ze elkaar herkennen?” vraagt de presentator.
Nee. Tuurlijk herkennen ze elkaar. Want ze zijn intens verbonden vanaf de geboorte.
Dús, voorspelt Aalders, zullen ze al enthousiast op elkaar reageren zodra ze elkaar ruiken en horen.
Wat het des te gruwelijker maakt dat moeder en kind tien jaar geleden ruw uit elkaar zijn gerukt.