Dionne Stax

Heeft NOS-redacteur Dionne Stax die vandaag haar tweede dag van de Vierdaagse loopt al spierpijn? Beetje wel. Maar, lacht ze opgewekt, dat hoort erbij: “Je moet wel voelen dat je de Vierdaagse loopt.”

Joris van de Kerkhof voelt het ook.
Eerst op camping Vossendijk waar de tentjes tegen mekaar staan en iemand ruim een uur heenslaapt door de wekker die ons tot in de eigen huiskamer wakker trilt. Wanneer de man eindelijk uit de tent kruipt heeft hij nog vier minuten om de start te halen.
Met bloedblaren. Zodat de dokter gisteren al na 10 km adviseerde niet te starten.
Maar: “Ik hoop dat het pas mis gaat na de vierde dag.”

Andere man. Met twee zeer slaperige dochters die minimaal twaalf moeten zijn (=eis om mee te doen) maar klinken als acht.
Ze lopen mank, constateert Joris van de Kerkhof.
“Wat voel je?” “Pijn. In m’n hielen.”
Pa (opgewekt): “Als we eenmaal lopen, is de pijn weer vergeten.”

*Opgewekt* is het kernwoord vanochtend. Opgewekte lopers, opgewekte mensen langs de route, opgewekte supermarktman in het dorp Alverna waarvan niemand ooit had gehoord maar nu dus wel waar ze daar vast ook weer heel opgewekt over zijn.

Het is vast flauw en wie weet zelfs gemeen maar mag er alsjeblieft ook een beetje gezeurd en geleden worden.
Is voor de(ze) luisteraar wel wat leuker.

“Het wordt een Mooie Dag” belooft ons Joris van de Kerkhof wanneer hij om zes uur deelnemers aan de Vierdaagse uitzwaait. Hij wás er al om half vier. Net als een man op een bankje die niet kon slapen maar pas om vijf uur zal starten.

Twee jaar geleden liep de verslaggever zelf mee. Ongetraind kijkend waar het schip zou stranden. Dat bleek na dag 2 het geval te zijn. Nu laat hij de participatie over aan redacteur Dionne Stax die opgewekt vertelt over ingeteepte hakken en watten tussen de tenen.

Militairen lopen mee, in groepjes en met twee. Opa met kleindochter die eigenlijk te jong is (je moet in het jaar van meedoen minstens 12 zijn) maar na de start glipt ze stiekem in de groep.

Aan de zijkant mensen die aanmoedigen en (deels dezelfde) mensen die dronken van het feesten op huis aan gaan. Net als twee jaar geleden hoor ik geheelonthouder Joris van de Kerkhof daarover weer heel streng zijn. Zoals over het meisje dat voorbij waggelt “kijkend naar haar mobiele telefoon waarop ze absoluut niet kan lezen wat voor twitterberichten er weer zijn”.

Mooiste moment: de vrouw die met haar vriendin wandelt. “Ik dacht, als ik de radio tegenkom, dan zeg ik het.” Dat de vriendin vandaag jarig is. Maar dan nu ook zingen. Waarop zij losbarst in “Lang zal ze leven in de gloria, in de glo-ri-a.”

Leuk, iedereen zo vol goeie moed deze Mooie Dag te horen inlopen.
Morgen is vroeg genoeg voor mild leedvermaak.