De Koude Kalkoen

Frans Timmermans

De dag nadat Mubarak weer niet wegging

door Reageer

Mubarak is niet weg en hoe het verder gaat weet niemand.

Hans Jaap Melissen beschrijft de sfeer in Cairo “als na een verloren WK-finale”. Dezelfde vergelijking maakt acteur Sabri Saad el Hamus. Politicoloog Monique Samuel beschrijft haar eigen reactie als “kóts”. Bertus Hendriks weegt serieus het een af tegen het ander. Joris van de Kerkhof bezoekt Egyptenaren in Deurne en Venlo.
Obama had gehoopt dat het sneller ging. Nederlander in Egypte Kees van Dongen bespeurt verdeeldheid. Minister Rosenthal vindt dat het Egyptische volk het zelf moet regelen en weigert er zijn vingers aan te branden. “Te terughoudend” oordeelt Frans Timmermans. Moet hij er de minister niet op aanspreken, vraagt Lara Rense. Bij deze dan: “via u.”

Intussen staat de tv aan met de Engelse Al Jazeera. Het plein stroomt vol, constateren de presentatoren en ziet ook Hans Jaap Melissen.
Men verwacht een grote demonstratie. De allergrootste. Maar dan? Zal men optrekken naar het presidentieel paleis? Naar de staatstelevisie? Wordt het een bloedbad?
Iedereen hoopt dat een confrontatie uitblijft. En iedereen verwacht een kloppartij.

Het probleem? de baby boomer

door 2 Reacties

In DIDD zit Frans Timmermans.
Nav zijn boek Glück Auf!
Hij zegt dat ik het probleem ben. Als baby boomer. Omdat ik weiger me te gedragen naar mijn leeftijd.

Ik voel me aangesproken, want hij heeft gelijk.
Ik ben 59, ik voel me iets anders. Niet per se 28 of 38. Geen concrete leeftijd. Maar in elk geval: jónger. Begin 40 misschien. Vooruit: eind 40. Maar géén 59.
En: so what.

Timmermans vindt het een probleem. Omdat mijn generatie zo geen voorbeeld kan zijn voor jongeren. Dat brengt ze in verwarring. En verwarring is slecht.
“Waarin uit zich dat” vraagt Tijs van den Brink.
Daarop geeft Timmermans geen antwoord. Wel zegt hij dat voor de jeugd-van-tegenwoordig daarom hun grootouders inspirerender zijn dan hun ouders.

Nu een wijze tekst (waarmee ik niet wil zeggen dat ik die andere niet wijs vond, hij komt alleen te close to home en ik kan ‘m daarom niet goed beoordelen): “We moeten vertellen wat we bereikt hebben en waaróm.” Anders gaan jongeren de politiek zien als “een service provider”: ik heb iets nodig, ik roep en ‘ze’ moeten leveren.
Feminisme, denk ik. Vrouwenstrijd. Waar de meiden van 25-35 zo badinerend over doen.

Helaas komt het gesprek nu ter zake. De Grieken en hun geld. De progressieve partijen die hun krachten moeten bundelen. Voelt Timmermans zich verwant met de SP? Nee.

Jammer, ik had graag nog verder gepraat (gehoord) over mezelf.