We mogen de hond weer slaan en de kat weer pesten, vat Kees Boonman in Goedemorgen Nederland samen wat het betekent dat de Dierenpolitie gisteravond is afgeschaft door de daadkrachtige Kunduz-coalitie.
Aan het slot van de uitzending aandacht voor het korhoen, door Midas Dekkers een paar dagen geleden nog bij DIDD het etiket ‘kapsoneskip’ opgeplakt. Met als boodschap: als de vogel zo moeilijk doet, moet-ie maar verdwijnen.
Terwijl de boswachters van de Sallandse Heuvelrug juist korhoenders uit Zweden willen halen in de hoop onze (kleine) bevolking een oppepper te geven.
Niet doen! Zegt Harm Niesen van Faunabescherming.
Want er zijn er al *duizenden* uitgezet in Europa en het is altijd mislukt.
Het zou pas mogen als we eerst ontdekken waarom de huidige korhoenders zijn verdwenen én we daar iets aan hebben gedaan. Maar we maken ons al sinds de jaren tachtig zorgen over en komen geen stap verder dan: vergaderen.
Bovendien zijn de Zweedse korhoenders heel anders dan de onze, weet Niesen.
Hun dna is anders, hun darmstructuur is anders, hun veren zijn anders en ook de grootte van hun eieren.
“Behalve de naam delen ze niks?” concludeert Carl-Johan de Zwart.
‘Niks’ lijkt overdreven en Niesen heeft volgens mij ook niet gezegd dat ze het *niet* leuk zouden kunnen hebben met onze exemplaren.
Het probleem ligt ook anders. Als de Zweedse korhanen het hier wél leuk krijgen met onze korhennen, “is het west-Europese laaglandkorhoen verdwenen”.
Als unieke soort dus.
De boswachters van de Sallandse Heuvelrug zijn nú aan het vangen in Zweden.
Op hoop van zegen. Want (aldus Staatsbosbeheer): “De kans op overleving is niet op voorhand in te schatten, maar de eerste ervaringen met bijplaatsen in Duitsland zijn hoopgevend.”
Vroege Vogels geeft beide standpunten weer. Zonder een conclusie te trekken.
Ik vind het lastig.
Alleen al omdat niet alle geponeerde feiten tegelijk waar kunnen zijn (“altijd mislukt” vs “in Duitsland gaat het goed”).