Marjon van Royen vertelt over de gevangenisbrand in Honduras.
“Moet je voorstellen, bijna de helft van de gevangenen is verbrand, in een soort inferno.
Honderden mensen, gestikt in de rook, levend verbrand, terwijl ze gewoon nog aan het schreeuwen waren.”
Marcel Oosten: “Marjon, is inmiddels duidelijk hoe die brand nou is ontstaan?”
MvR: “Nee. Nou het laatste bericht is dat een wanhópige gevangene zijn matras in brand zou hebben gestoken. Anderen zeggen weer dat er kortsluiting zou zijn geweest, maar weet je, het dóet er niet eens toe wat nu eigenlijk de oorzaak is.
Want dit is gewoon een kroniek van een aangekondigde tragedie.”
“De overheidspolitiek is, laten we zeggen: privatiseren van de gevangenissen. Dat betekent dat de bewakers geen enkele rol spelen en dat dus de machtigste bende het voor het zeggen heeft.”
“Rijke of machtige gangleiders die kopen zich eenvoudig vrij, dus die zitten niet. (..) Het is dus vooral de zwakste schakel van de maatschappij die in die gevangenissen belandt. Kleine drugsdealertjes. Lagere gangleden.
En daarom komt het dat het grootste deel van de mensen die vast zaten, die nu dood zijn, die zaten in voorarrest. Géén veroordeling. Honderd mensen in deze gevangenis, géén veroordeling. Gewoon mensen die verdácht worden.
Dat heeft alles te maken met een niet-werkend justitiesysteem.”
Een supervertelster is Marjon van Royen.
Nooit onderbroken door de anders zo kritische presentatoren met een ‘hoe weet je dat zo zeker’ of tenminste een ‘maar waarom volgt volgens jou uit het één noodzakelijk het ander?”