“Maakt u er iets positiefs van de komende drieëneenhalf uur of gaan we somberen?”
Joris van de Kerkhof houdt Filiaal in een villa in aanbouw op IJburg. “Je overvalt me,” reageert de aangeschoten werknemer. “Ik hoorde gisteravond pas dat jullie langs kwamen.”
Zijn werkgever, Remco Ipema van Visser en Mol bv uit Hoogkarspel, wil het graag positief houden,
Wat niet erg lukt wanneer hij vertelt over teruglopende opdrachten, ontslagen personeel, de actieradius die eerst werd beperkt tot een half uur rijden terwijl ze nu bereid zijn tot anderhalf uur vér te gaan.
Met de vakbond (die hij aanvankelijk overal buiten wilde houden) zoekt hij nu sámen naar oplossingen. Samen pleiten ze voor opnieuw deeltijd-WW en zouden ze de overheid wel willen toeschreeuwen dat die niet alleen moet bezuinigen maar juist moet investeren. Door de btw te verlagen bijvoorbeeld. Door scholen op te knappen.
Er is ook een deskundige. Een econoom. Die opsomt wat allemaal misgaat: dalende export dus trouble voor industrie en logistiek en transport. Dalend inkomen dus consument houdt hand op de knip dus trouble voor detailhandel en groothandel.
Joris van de Kerkhof ziet Ipema betrekken: “U vindt het allemaal niets, hè? Dit negatief gewauwel.” “We zouden proberen het positief te houden!” herinnert de directeur hem aan het goede voornemen.
Het houdt de econoom (inzakken wereldhandel, Eurocrisis) niet tegen.
Aan het slot (JvdK: “Is het niet tegen beter weten in de moed erin houden?”) heeft de directeur het over “schrapen” en “uitknijpen” en teveel aannemers die in de vijver zitten te vissen. Schouder aan schouder met de vakbond. Belovend dat áls hij zijn werknemer van 49 nu moet ontslaan hij die over twee jaar als het beter gaat ook weer aanneemt.
Is hij dan niet te duur? “Valt wel mee.”
Mooi Filiaal. Aardige mensen. Nog informatief ook.
En typische JvdK-observaties over zichzelf terugzien “in enorm lange schaduwen” en een borende man met een “sjekkie dat bijna aan zijn kin vast hangt”.