Noordholland wil onderzoeken of het vlees van afgeschoten ganzen kan worden verkocht.
WTF is mijn eerste reactie want dat krijg je als je het nieuws vooral landelijk volgt en niet regionaal: ik *wist* niet dat in mijn provincie ganzen werden geschoten.
Ik hoop dus dat Lucella Carasso gedeputeerde Jaap Bond (CDA) hárd aanpakt maar Lucella gaat op vriendelijk en babbelt opgewekt over dat de gans vroeger op het menu stond maar nu niet meer en wat onderzoekt Bond nu precies?
Op welke manier ganzen kunnen worden gegeten en of er een afzetmarkt voor is.
“Hoeveel kilo in de week” wordt de presentator zakelijk (“bepaalde periodes meer dan andere”) en: “Is de opbrengst voor de provincie.”
Daar praat Bond overheen. De opbrengst zal niet veel zijn, zegt hij. Kan wezen, denk ik: maar gaat hij er nou snelwegen van aanleggen of gaat het geld naar de bescherming van weidevogels?
Dat afschieten, zegt Lucella Carasso, “daar is veel om te doen, zal dit de woede niet aanwakkeren.” Nee, zegt Bond, want de gans is “een biologisch streekproduct” en daarom vinden de ganzenbeschermers het juist fijn als die in de voedselketen belandt. Mm – discutabel dit. Maar wel sterk: als je de gans tóch afschiet kun je hem beter eten dan in de destructie werpen.
LC: “Hebt u het zelf al geprobeerd?” (nee)
LC: “Hoe lang moet-ie in de oven of de braadpan?”
Bond heeft gehóórd dat ganzenborst net zo lang duurt als “een biefstukje”.
“Snel klaar” constateert Lucella Carasso en 4 minuten later is mijn eerste reactie helemaal omgebogen naar: wat een goede aanpak.
Inzoemen op het onderwerp en geen missie bedrijven maar wél laten merken dat je weet dat hier iets spéélt.
Grauwe ganzen in de Eilandspolder