Jan Tromp

Bijna twee weken doen we #MeToo en na het ‘leren we een les en zal die beklijven’ is het nu tijd voor de ‘wat een overdreven gedoe’-zeggers en schrijvers.
M/v, kan ik daaraan toevoegen.

Vanochtend in het Mediaforum Jan Tromp.
Het is wel erg maar alleen als het echt erg is en verder is het een hype (zo vat ik het maar even samen) en dan vergelijkt hij het ook nog eens met het jaarlijkse gedoe over de zwartheid van Zwarte Piet. Waarbij Ghislaine Plag me aangenaam verrast door de felheid waarmee ze hier tegenin gaat.
Even weer genoeg hierover.
Denk ik.

Maar dan is daar ‘goedemorgen of is het al middag Gerda’ die tegenwoordig afwisselt met ‘met mij, het kan wel even, hè’.
Om wie de presentator dan voorwendt te moeten lachen.
Soms.

Gerda dus.
“Is er ook een hashtag voor vrouwen die zouden willen dat er weer eens in hun kont geknepen wordt.”
De presentator zwijgt.
Ze had ook: “smakeloos!” kunnen zeggen.
Maar misschien mag dat niet van haar baas.

Vandaag voor de tweede keer Govert van Brakel in het journalistenforum Het Journaille (althans: de tweede keer dat ik hem hoor maar ik hoor dit programma erg vaak, dus zeker 75% kans dat ik gelijk heb).

De eerste keer vertelde hij dat hij het een prettige ervaring had gevonden om vrijuit mee te praten. “Een verademing” meen ik dat hij zei.
Nu is de voormalige NOS-R1J/LdL-presentator in gezelschap van ooit-Meetlat Cisca Dresselhuys en Volkskrant-Jan Tromp.
Het gaat o.a. over de pers en de Schreeuw. Eerst maar weer even luisteren naar Marieke de Vries met haar “meervoudige misdadiger” die zomaar op de Dam kon zijn en ook nog een man met een koffer. Wat dacht commissaris Welten dáár aan te gaan doen? “Beter scannen? Detectiepoortjes?”
Dat was niet best, zijn de gasten het eens. Tromp: ze werd slachtoffer van het feit dat de media zelf deel gaan uitmaken van de event. Kennelijk voelde ze het zo.
Cisca Dresselhuys (nooit te beroerd een medevrouw af te katten) gaat het hardst tegen Marieke de Vries tekeer: “Enorm opgeklopt”. Jan Tromp houdt het erop dat de NOS-verslaggeefster achteraf ‘second thoughts’ zal hebben gekregen maar vreest dat dit getamtam en oe-oe-oe inherent is aan de huidige media waarbij het gaat om scoren en kijkcijfers.

Govert van Brakel hecht eraan oud-collega Marieke de Vries “een prettige, goede verslaggever” te noemen maar geeft toe dat ze Welten ook had kunnen vragen: “hoe moet het nu volgend jaar” zonder dat zelf in te vullen.
Waarna hij ons een fijn college geeft over hoe je als journalist verslag kunt doen.
Als sportverslaggever (ook dat was hij ooit) ga je mee met wat je ziet. “Wat een drama!” roep je dus uit. Als algemeen verslaggever houd je distantie en geeft zo zakelijk mogelijk weer.
En mocht je als presentator iets moeten berichten over iemand die dood is, dan ben je cool, calm, collected en je zet géén grafstem op. Het is immers niet jóuw familielid dat is overleden. Dit allemaal geadstrueerd met stemvoorbeelden.

Ik mis die man in het Radio 1 Journaal (en ook in Langs de Lijn).