Joris van de Kerkhof is weer thuis. “In zijn geliefde Brabant” (Lucella Carasso).
LC: “Hoe vond je Zuid-Holland?”
JvdK: “Viel best mee.” Heel veel groen, zag de RadioRouter van week 2. Klopt. Maar de A4 door Midden Delfland zat ook niet in zijn RR-pakket. Wat de verslaggever niet valt aan te rekenen. Het is de NOS-redactie die een keuze maakt uit wat in een streek “de mensen bezig houdt”. Maar raar is het wel.
De laatste twee reportages.
Lopen door Gorinchem en praten over gedichten en dat je die aan de muur kunt bevestigen en er een wandeling van maken. Waar doet me dat nou aan denken? O ja, aan een hoofdstuk uit ‘Bossche Bollen’. Over De Stichting Poëzie op Straat die in Den Bosch zo’n wandeling verzorgde die Joris van de Kerkhof in zijn boek over die stad beschreef.
Tenslotte het beloofde kerkhof. Met een gesprekspartner die vrijwel niet is te verstaan.
Leen van der Walle heet hij. Zijn zoon Hendrik Gerardus is hier in 1969 begraven. Amper zes. Verkeersongeluk. “Veilig bij Jezus” staat op de grafsteen.
Van der Walle had mondkanker, legt Joris van de Kerkhof uit. Hij vangt het moeizaam praten van de man op door hem de teksten bijna letterlijk ‘in de mond’ te leggen.
Het probleem: grondwater dat te hoog is gestegen. Zodat er op de begraafplaats niet meer kan worden begraven. Terwijl Van der Walle en zijn vrouw bij hun zoon begraven hadden willen worden. Maar: “Als je begraven wordt lig je in het water, er komen mensenresten boven met nog vlees eraan, omdat het in het water niet vergaat.”
Ik ben ambivalent over dit soort interviews. Ze geven me een ongemakkelijk gevoel. Omdat de vorm (moeizaam spreken) het me moeilijk maakt de tekst tot me te nemen – en niet alleen kwa ‘horen’. Ik zit al snel vooral te luisteren hoe de verslaggever probeert er iets van te maken.
Je kunt ook denken: extra authentiek.
Ik weet het eerlijk niet.
Wat ik wel weet (slap bruggetje) is dat ik enorm heb genoten van deze week RadioRoute-met-Joris-van-de-Kerkhof. De volgende twee RadioRouters zullen er nog een giga-kluif aan hebben zijn prestaties zelfs maar te evenaren.
Zegt @jeanne tegen @nos.