In de goeie ouwe tijd toen Marjolijn Uitzinger nog politieke debatten op Radio 1 presenteerde was haar programma pas écht leuk wanneer Rutger van Santen van de Wereldomroep meedeed. Vlotte prater en niet bang iets te zeggen waar tere zieltjes zich mogelijk aan zouden ergeren.
Tot mijn genoegen hoor ik hem gisteren in de Verkiezingskaravaan. Napraten over de uitslag. Waarbij hij o.a. zegt: “Een groot gedeelte van het electoraat van de PVV zijn tamelijk domme mensen, die niet goed nadenken, die zich heel makkelijk laten misleiden door figuren die op onderbuikgegevens kapitaliseren.”
Dit nu valt fout bij Jan Dijkgraaf van HP/De Tijd. Die op de website het 06-nummer van Van Santen vermeldt en oproept de man te bellen. Wat vele tientallen keren is gebeurd, vertelt de journalist in Lunch aan Jurgen van den Berg. Zodat hij een advocaat heeft ingeschakeld om eerst te zorgen dat z’n nummer van die site verdwijnt (is intussen gebeurd, zie ik) en om vervolgens uit te rekenen hoeveel schade hij heeft geleden omdat hij niet bereikbaar was door al die klojo’s die bij ‘m aan z’n mobieltje hingen. Jan Dijkgraaf krijgt daarvan de rekening gepresenteerd.
Waarna ik een minuut of tien zit te peinzen over een pakkende slotzin variërend van ‘triest’ tot ‘schandelijk’ en nog wat ertussen maar er schiet niets fraais te binnen.
Als dit een openbaar log was konden lezers in de commentjes met dat fraaie komen. Nu blijft het tussen de niet voldoende geïnspireerde kalkoen en mezelf en klooi ik -overigens opgewekt- verder.