De wolf was dus écht een wolf maar nu heeft weer iemand bedacht dat ze zich niet in de Noordoostpolder heeft laten aanrijden, maar dat ze door Oost-Europeanen daar ‘als grap’ zou zijn neergelegd.
Fanabeheer Flevoland (=jagers) kwam hier gisteren mee en de argumenten worden nu voorgelegd aan kenners als de Stichting Wolven en in het Radio 1 Journaal belt Bert van Slooten maar weer eens met Michiel van der Weide van Natuurmonumenten.
“Wat denkt u?”
Die houdt het erop dat de wolf wél zelf Nederland is binnengewandeld omdat we ‘m al een tijd verwachten.
Jamaar, werkt de presentator het rijtje van de jagersclub af:
– Niemand heeft een aanrijding met een wolf gemeld.
VdW: er worden jaarlijks honderden reeën en dassen aangereden terwijl niemand dat meldt.
– Je hebt toch schade?
VdW: kan meevallen en misschien schrik je omdat je denkt dat je de hond van de buren hebt aangereden en ga je er dus (?) vandoor.
– Eenzame, schuwe wolf in een druk gebied, dat kán niet.
VdW: jonge wolven zwerven op zoek naar een goed gebied en komen zo ook door gebieden die minder geschikt voor ze zijn.
– De bever in z’n maag! Er *zijn* daar helemaal geen bevers!
Maar wél in Flevoland en bij de IJssel dus ze kan dáár bever hebben gegeten en toen verder zijn gelopen.
Hebben we nog iets aan het DNA dat is afgenomen, vraagt Bert van Slooten zich af.
Misschien. Maar de uitkomst van dat onderzoek duurt nog twee weken.
Gelukkig, “dan zitten we nog in de zomer” viert de presentator onze mooiste komkommer.
Het moet dus, als Faunabeheer Flevoland gelijk heeft, zó zijn gegaan:
Oost-Europeanen die hier in kassen werken rijden op de snelweg in Polen of Duitsland.
Ze zien een dode wolf liggen. Trappen op de rem. Zetten de auto in de berm. Lopen terug. Tillen het lijk in de kofferbak.
Omdat ze metéén hebben bedacht: die leggen we in Luttelgeest neer want dan ontstaat er in Nederland een hype dat de wolf terug is.
Dat vind *ik* nou weer een raar verhaal.
