Ergens deze week in DIDD beweert Boswachter Frans (Kapteijns) – die aardige twitteraar die ik niet zo lang geleden nog ‘welkom, wolf!’ hoorde uitroepen – dat je ganzen moet vergassen.
Omdat het er teveel zijn. En zodoende.
Hij kreeg amper tijd het toe te lichten omdat de uitzending onhandig was ingepland en de ganzen er als onderwerp doorheen werden gejast.
Daarom heb ik hem toen niet ter verantwoording geroepen.
Want ik kan het fundamenteel met iemand oneens zijn, voor ik hem ga aanpakken wil ik in elk geval zijn (ongetwijfeld: foute, maar toch) argumenten hebben gehoord.
Bij Vroege Vogels heeft Midas Dekkers het over de vraag of er ‘joodse dieren’ zijn en houdt een vrolijke riedel over katholieke dieren.
Maar dan:
Het stikt hier inmiddels van de joodse dieren. Ganzen.
Ganzen worden vergast. Met honderdduizenden. (..)
Is een dier joods omdat het vergast wordt? Niet per se. Mag je het vergassen van mensen vergelijken met dat van dieren? Velen vinden van niet. Maar er is een opvallende overeenkomst.
Veel joden werden afgevoerd onder toezicht van de Joodsche Raad, die door haar medewerking aan de machthebbers hoopte vele joden te redden. Die hoop bleek jammerlijk vergeefs.
Nu worden veel ganzen afgeslacht onder toeziend oog van de Vogelbescherming. Die hoopt met het vergassen van honderdduizenden ganzen honderdduizenden ganzen te redden. Tel uit je winst. Je zult maar gans zijn.
Maar wat je er ook van vindt, één ding staat vast: een club die met het vergassen van honderdduizenden vogels instemt, verdient de naam Vogelbescherming niet.
Daar moeten we iets anders op verzinnen. Wat dacht u van ‘de Vogelraad’?
Vroege Vogels verwacht boze brieven.
Die komen vast.
Zelf schrijf ik een niet-boze brief.
Met het vriendelijk verzoek Midas Dekkers terug te smeken als columnist.
Minstens 1x per maand.
We hebben ‘m nodig.