De Koude Kalkoen

Mustapha Oukbih

Expert

door 1 Reactie

In het kader van het NOS-beleid om correspondenten die zijn ingewerkt hun post te doen afgeven aan nieuwsgierige collega’s die van toeten noch blazen weten, is Peter ter Velde van Afghanistan gehaald. Dat land kan Lucas Waagmeester er, vindt men, makkelijk bijdoen vanuit zijn optrekje in India.
Ik neem tenminste aan dat hij daar gaat wonen en niet in 1 van zijn andere buitenlanden Pakistan of Sri Lanka.

Peter ter Velde is nu gepromoveerd tot interne algemeen deskundige oorlogsanalyticus.
Doet-ie leuk. Vindt-ie misschien ook wel leuk.

En nu nooit meer naar Afghanistan?
Of toch nog – maar dan in de eigen tijd?

Of net als Mustapha Oukbih gewoon wachten tot het in ‘jouw’ voormalige regio gierend uit de klauwen loopt en dan als deskundige-met-pootjes-in-de-klei toch weer terug.
Ik vermoed dat laatste.

Melancholieke ogen

door Reageer

“Hebt u die melancholieke ogen altijd al gehad?”
Joris van de Kerkhof eindigt zijn Filiaal (?) met een typische Joris-van-de-Kerkhof-vraag. Hij was te gast bij Eelco Brouwer van de noodhulp van het Rode Kruis.
Omdat er overal rampen zijn.

Ramp in Japan, ramp in Libië, ramp in Bahrein.
En – o ja – ramp in Ivoorkust. Maar daar heeft nu niemand het meer over, merkt Brouwer op.

Het Radio 1 Journaal zet vooral in op Japan.
Weer brand in een kerncentrale. Blussen met helicopters – wat betekent het.
Journalisten die weggaan, journalisten die blijven (zou Joan Veldkamp goed zijn weggekomen?). Schaarse benzine, schaars eten. Schaarse nieuwsvoorziening.

Mustapha Oukbih bericht uit Libië waar het helemaal mis gaat (maar ja, dat is geen écht nieuws). Bahrein is actueler kwa drama (dus daarheen veel aandacht).

Karin Alberts bij een school in Zeist die een zusterschool in Japan heeft en de kinderen maken zich zorgen over de kinderen dáár en schrijven kaarten.

Eelco Brouwer heeft nu inderdaad wat melancholieker ogen dan vroeger.
Zoals wij allen zouden moeten hebben.
En iets meer stilstaan bij wat al gebeurt.
Iets minder belust op vers(er) nieuws.

Een gekkenhuis op deze bijzondere dag

door Reageer

Sonoor leest de nieuwslezer iets voor over Donner wanneer Bert van Slooten er doorheen roept: “Wat zegt-ie nóu?!” Vergeten de kuch-knop in te drukken.
Een halve minuut later: Mubarak is afgetreden. En: “ik hou even mijn mond” (zodat we het gejuich van het Tahrirplein kunnen horen). Dat zal hij nog een aantal keren doen.
Schakelen naar Egypte. Correspondenten. Mensen die er wonen.
Gejuich, getoeter, “een gekkenhuis”.

Deskundigen.
De eerste relativerende teksten. Het mooist verwoord via Sander van Hoorn (weer terug daar). Hij zag het gebeuren op een tv in een elektronicawinkel. Een man kwam naar hem toe en maakte het gebaar ‘mijn hart bonkt’. De correspondent interpreteert: “Hoe nu verder.”

“Het leger formeert een nationale eenheidsregering” voorspelt Mustapha Oukbih. Met verkiezingen in september. Of misschien al eerder.
Nederlandse politici twitteren enthousiast. Dat we de democratie in Egypte praktisch moeten steunen. Biden heeft laten weten: de moeten de wil respecteren van het Egyptische volk. En Rosenthal: “Het is een hele bijzondere dag.”

Nóg een keer en nóg een keer schakelt Bert van Slooten naar enthousiasme en gejuich in Cairo.
In de uitzending van morgen vast veel genuanceer en gejamaar en ‘laten we hopen dat het goed gaat’.
De ochtend na de nacht ervoor.

En natuurlijk óók: waar gaan we volgende week meeleven met een revolutie.

Aanpak Egypte in avonduitzending Radio 1 Journaal adekwaat

door Reageer

Even:
gisteren ging de avonduitzending van het Radio 1 Journaal door tot half acht maar ik hoorde maar flarden omdat ik Egypte keek op tv (en daarna House).
Radio 1 had ik wel aan maar de aandacht was er maar flardsgewijs bij. Wát ik hoorde klonk goed.

Vanochtend zit het R1J er bovenop.
Urgentie ten top. Met als climax het verhaal van Harald Doornbos hoe hem en zijn vrouw het mes op de keel is gezet. En dat hij eigenlijk het liefst direct naar huis zou gaan.

Vanavond is de aanpak adekwaat.
R1J-er Sander van Hoorn heeft “door veel duw- en trekwerk” kunnen ontsnappen aan belagers en laat een opgenomen reportage horen. Om zes uur meldt hij ‘schoten’ mogelijk van sluipschutters. We moeten het voor de verslaggeving verder hebben van Hans Jaap Melissen (Wereldomroep). Hij is “via sluipwegen” op het Tahrirplein gekomen en kan nu niet veel kanten meer op. Wouter Kurpershoek -gisteren nog frequent in de uitzending- horen we niet. Hij zit straks bij DWDD. En hij twittert.
Verder is cameraman Eric Feijten zoek.

Het accent ligt op commentaren en analyses.
Mustapha Oukbih (“de macht is nu in handen van de top van het leger”), Kees Elenbaas (zet op rijtje ‘weerslag op andere landen in de regio’), Hans Laroes (over de journalisten ter plekke). Tim Overdiek aan de telefoon met studente Anne de Groot (in Caïro): hoe kán dat nou dat mensen na de toespraak van Mubarak van standpunt veranderden. Tja. Dat heb je soms.
Tim Overdiek met landbouweconoom Niek Koning werkelijk álles fout vragend over de invloed van ‘Egypte’ op voedselprijzen.

Ik vraag me af waar het in zit dat het vanavond niet erg urgent was en zoek naar verklaringen. Weinig actie in Caïro? Het bestormen van hotels op zoek naar buitenlandse journalisten – dat was toch spannend. Niemand daarover te pakken gekregen?
Misschien zijn we allemaal wat teleurgesteld. Misschien ligt het aan mij, dat ik het wat mat vond?

Ik hoorde wel nog een paar erg mooie gesprekjes van Lucella Carasso. Over Egypte en over andere onderwerpen.
Maar over ‘hoe functioneert de duopresentatie’ heb ik het volgende week pas weer.

Mustapha Oukbih

door Reageer

Mustapha Oukbih wás onze correspondent in Amman en tuurlijk moest-ie terug naar de buitenlandredactie want ‘frisse wind’ en ‘bijtanken’ en andere ongein.
Nu is Mustapha Oukbih onze man op de buitenlandredactie die de NOS soms een paar dagen uitzendt naar bv Tunis en dan weer terughaalt en dat blijkt net op tijd voor Egypte want hij moet duiden en duiden op radio en tv en ook nog op internet.

Keer op keer word ik getroffen door het inzicht van de man.
Door zijn combi van rustige afstandelijkheid en betrokkenheid.

Mustapha Oukbih holt van tv naar radio en weer naar tv en niet alleen naar de NOS maar ook naar BNN (bv).
“Overleef jij het een beetje, Mustapha” vraagt Willemijn Veenhoven die hem nu te gast heeft invoelend.
“Ik slaap weinig maar het zijn interessante tijden” antwoordt Mustapha Oukbih.

Zou hij dit léuk vinden?
Vraagt een kijker of luisteraar zich misschien af.
Ik denk van wel.
Maar laatst vroeg ik het hem en dit was het antwoord: “Het liefst wil ik een nieuw correspondentschap..”

Ik zeg dus: zet Mustapha Oukbih weer in het Midden-Oosten.
Nicole le Fever zou toch weggaan?
Dan komt Amman weer vrij.

En als er goede argumenten zijn om er niet een deskundig, ingevoerd journalist als Oukbih neer te zetten maar een onbevangen typje dat de taal niet spreekt en de cultuur niet kent maar er réuze zin in heeft wil ik die graag van de NOS horen.