Obama is weg maar hij laat een mooi verhaal achter over beveiligers die laveloos in een Amsterdamse hotellobby lagen en vervroegd naar huis zijn gestuurd.
Daar smullen we van en ook van de escortbureaus die de snollen niet konden aanslepen – die de samensteller van het mediaoverzicht in de uitzending heeft gesmokkeld.
Intussen ruimt Joris van de Kerkhof in Den Haag de rommel op.
Snoeppapiertjes, vouchers voor drankjes (helaas nu waardeloos).
Kranten “en andere rotzooi”.
Hekken en lampen en stoelen en projectoren (er valt er nog bijna 1 op zijn knie – ook het leven van een gewóne verslaggever is niet zonder gevaren).
Alsof een brommende aggregaat met het gerammel van het materieel al niet genoeg ‘sfeer’ levert, monteert Joris van de Kerkhof ook nog een hard zingende vogel in zijn reportage.
Leuk! Al trekken twitteraars die een beetje verstand van vogels pretenderen te hebben in twijfel dat deze vogel (die we overigens zelf ook niet kunnen pláátsen) op dat moment in de ochtend kan hebben gezongen.
De verslaggever praat met de harde werkers die opruimen, die allemaal aardig en toeschietelijk zijn.
Hij bestudeert vlaggen en test daarmee zijn eigen kennis, of liever: “gebrek aan kennis” en terwijl het overal rammelt en rinkelt valt zijn oog op een tulp.
In een hoek. “Het wás een prachtige tulp” maar nu ligt hij er verlept bij.
JvdK: “Tis over. Tis voorbij.”
Twas ook mooi.
En deed mij weer eens terugverlangen naar de goeie ouwe tijd met deze verslaggever als Filiaalhouder.
[Correctie: de vogel was wel degelijk een echte Vroege Vogel nl de halsbandparkiet die zeer veel voorkomt in de parken van onze grote steden.
Hieruit blijkt dat de Kalkoen als vogel van de polder een ernstig gebrek aan kennis heeft als het exotische stadsvogels betreft.]
