“Hoor je het stromen, Marcel?”
Karin Alberts staat in de Ooijpolder waar het water stijgt en morgen het buurtschap De Vlietberg een eilandje met 60 mensen en gevlucht wild zal zijn. Het is jaren geleden dat ze haar laatste Filiaal deed, maar eens een (goede) Filiaalhouder altijd een prima verslaggeefster. Zodat ze ons tracteert op mooie beschrijvingen, leuke gesprekken, interessante informatie. En een fragment met Gerard Arninkhof uit 1995 toen de polder bijna twee maanden onder water stond.
Zeven mensen waren toen achtergebleven. “En dan moet je wel met elkaar overweg en er iets van maken” vertelt Fred Konings die al 42 jaar in de Ooijpolder woont en er toen ook bij was.
Nu gaat het bestaan als eilandbewoner een dag of vier, vijf duren. De mensen kijken er naar uit. Het hééft wat om alleen met een bootje de bewoonde wereld te kunnen bereiken. Maar vooral: het is zo mooi.
Karin Alberts hoort “ganzen gakken” en ziet in gedachten al “hazen die het hogerop zoeken, en molletjes”. Later zal de boswachter haar beschrijven hoe de wegvluchtende muizen weer prooi zijn voor torenvalk en buizerd en hoe de meeuwen zich zullen storten op naar boven kruipende regenwormen: “een gedekte tafel”.
“Het is genieten” herhaalt de Filiaalhouder een aantal keren. Van het uitzicht, van de wolken, van het water. Vroeg opstaan, zoals Marcel Oosten haar voorhoudt: geen probleem – als ze naar buiten mag. De (vertrouwd) haperende verbinding: slaat ze zich ook dapper doorheen.
Morgen weer? “We kijken wel even” zegt de presentator die het vanochtend na een half uur al zonder de -ziek geworden- Lara Rense moest doen.
Wat mij betreft: *graag* morgen weer.
Zoveel oprechte belangstelling, zoveel aanstekelijk enthousiasme – als we het echt een tijdje zonder Joris van de Kerkhof moeten doen, geef ons dan oud-Filiaalhouder Karin Alberts. En misschien kunnen Menno Reemeijer en Mattijs van de Wiel ook een paar keer?