Gerinkel en wat klinkt als een trap tegen een vuilniszak.
“Een binnenplaatsje met wat folders” beschrijft Joris van de Kerkhof en “bah, wat vies”.
We mogen raden waarop dat slaat.
De verslaggever is bij Badda-Bing.
Dat wás een sex club. Met een, leest hij uit een folder voor “uniek all-in relax concept”.
Schop! Tegen glaswerk.
JvdK: “Dat is kapot. Gemaakt.”
Waarmee hij denk ik bedoelt dat hij het niet zélf heeft gedaan, maar het zo heeft aangetroffen.
Aan de muur: een ideeënbus.
Verderop: een kamer met gebruikte en ongebruikte condooms.
Er is ook een bovenverdieping en trap-trap-trap hólt de verslaggever de trap op zonder ook maar even te zuchten.
Laat staan hijgen zoals veel van zijn collega’s dan graag doen.
Dit is het betere harde-hoorspelkern-werk.
Boven: reclame voor een bijeenkomst met Hollands buffet en hapjes op 10 november 2011 in Badda-Bing.
Laat ik nou altijd gedacht hebben dat je niet dáárvoor naar een sexclub ging.
Maar ter zake:
Achter de bar staat minister Opstelten.
Met drie Brabantse burgemeesters.
Die van Gilze-Rijen blijkt het pand te hebben gekocht om te voorkomen dat er zich een motorclub of iets anders onwenselijks zou vestigen (“er is hier al eens een moord gebeurd op de parkeerplaats”).
Opstelten: “… en de boeven te vangen…”
Burgemeester van Heusden: “We hebben een indringend, goed gesprek gehad.”
“Met innovatie bedenken hoe blijven we de criminelen een slag voor” zegt een ander.
En: “Onderzoeken wat mogelijk is.”
Grappig contrast: de eerste minuut waarin Joris van de Kerkhof ons op zijn onnavolgbare wijze hardehoorspelkernend meevoert door een verlaten bordeel en de latere minuten met de serieuze mannen met hun serieuze teksten.
