Joris (“ik heb geen zeebenen”) van de Kerkhof heeft Athene en het voetbalverdriet verruild voor eiland Poros met een strakblauwe lucht en bijna veertig graden.
In de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal laat hij ons kennis maken met de Belgische Cécile Geeurickx en haar Engels-Griekse man Richard Kouvaras.
Ze verhuren zeilboten. Maar door de stemmingmakerij in de media die doen alsof Griekenland vol gespuis en terroristen zit, blijven de toeristen weg.
Terwijl die juist nu zo welkom zijn dus met open armen zouden worden ontvangen en nog eens voor een spotprijs ook.
De vrouw klinkt bitter.
Ik snap haar wel. Net als ik die vrouw snap die af en toe bij DIDD vertelt over haar hotel met haar Griekse man en de nare media en de nare wegblijvende gasten.
Maar bitterheid neemt iemand niet voor je in.
Sympathiek klinkt Mia Blaauw, Nederlandse schoenenverkoopster op Poros.
Hoe de zaken gaan? Gaat wel. Concreet? De laatste maanden 50% minder.
Nou… doet Joris van de Kerkhof, 50 procent?!
Ach, reageert Mia Blaauw, je hebt ook winkels die dicht gaan. Dus dan valt het nog mee.
Bovendien: ze is eigenaar van het pand, hoeft geen huur te betalen.
Dat scheelt.
De vrouw werkt sinds 1972 in Griekenland.
Ook zij wijst naar de media die vooral aandacht geven aan de rellen op dat ene plein in Athene.
Terwijl het op de eilanden “veilig en gezellig is” en: “De mensen zijn aardig.”
‘De mensen’? Ze voelt zich niet Grieks? Nee. “Ik ben hier een gast.”
En de Grieken?
“Ze bedoelen het goed maar ergens onderweg gaat het een andere richting uit.” Of: ze kunnen niet organiseren.
Joris van de Kerkhof kijkt nog eens rond in de winkel.
Maat 45? Daar heeft Mia Blaauw niet zoveel van want Grieken hebben kleine voeten. Maar, zegt ze handig, ze kan altijd bestellen.
JvdK: “Dan moet ik weer terugkomen.”
Leuk toch? MB: “Mooi weer, lekker zeilen, lekker zee…”
En een leuke verkoopster.
Foto: Joris van de Kerkhof