Waar begint een goede verslaggever een reportage over een bedrijf: bij iemand die er met de poten in de klei (=aan de telefoon) staat.
Dus legt Joris van de Kerkhof zijn oor te luisteren bij de secretaresse van het Atheense radiostation 984 die tussen haar andere telefoontjes ook de telefoontjes opneemt van bellers voor het politieke programma.
Ze noteert hun gegevens op een papiertje, scheurt dat af (luide scheur) en stuurt het met de flessenpost 40 meter verderop naar de redactie. Herrie. En verbazing (bij mij) dat dat nog bestaat, van die zoevende kokertjes.
Nu, een minuut in de reportage verandert de muziek op de achtergrond van muzak-pianogepingel in een Engelse song. Iets over een tender hearted woman.
Info over wat op de radio is, lopen door holle gang met iemand van de Raad van Bestuur en: bezuinigingen. Ontslagen, salarisverlagingen.
En dan, wanneer de naam van Syriza valt: daar is de woman weer. Met een slang.
Afscheid nemen we via de presentatrice (“goeie dag en tot morgen”) en nu draait Joris van de Kerkhof de volumeknop van het liedje meer open.
Now she stroked his pretty skin and then she kissed and held him tight
But instead of saying thanks, that snake gave her a vicious bite
“Take me in, oh tender woman
Take me in, for heaven’s sake
Take me in oh tender woman,” sighed the snake
Ik zoek de tekst op. De moraal is: de vrouw moet niet zeuren want toen ze de slang in huis haalde *wist* ze dat hij een slang was en slangen zijn vals en ze bijten.
Wat ik nu nog niet weet is of dit het lijflied is van Radio 984 of dat Joris van de Kerkhof via de song een stiekeme boodschap onder zijn reportage heeft willen zetten.