De Koude Kalkoen

Rover

Ping-pong en thee met honing

door 1 Reactie

“Hebt u bij Rover al de cursus gehad dat wanneer je iets positief brengt, het ook beter overkomt?”
Joris van de Kerkhof onderbreekt vriendelijk (klinkend) de tirade van Aldo Markus van de reizigersvereniging. Billen bloot, onoverzichtelijk product staat de man te briesen.
De onderbreking veroorzaakt een korte stilte en dan: “Wij zijn tegen verkeerde ontwikkelingen en dat gaan jullie dan uitzenden en dat is weer handig.
Beetje ping-pong.”

Vandaag is de eerste dag waarop nergens meer de strippenkaart kan worden gebruikt. Wat *niet* leidt tot wanhopige reizigers.
Die OV chipkaart beheersen ze intussen wel, incl. het uitchecken.
Hacken kan nog steeds maar, verzekert ons Anita Hilhorst van TLS: “steeds minder”.

Dan, eindelijk, helemaal aan het eind, stelt Joris van de Kerkhof wiens verkouden stem we gaande de uitzending steeds meer horen *breken* de vraag die zijn fans al drie uur bezig houdt. Wat zal hem helpen? “Thee met een beetje honing?”
“Whiskey denk ik!” zegt Anita Hilhorst gedecideerd.
De Filiaalhouder lacht.

“Morgen weer, hopelijk” kondigt Marcel Oosten hem af.
Dat hoop ik ook.

Het Filiaal besteedt aandacht aan de zeur van de dag

door Reageer

Als er geen verkiezingen zijn stuurt de NOS de Filiaalhouder van het Radio 1 Journaal naar de haven of laat ‘m wat prutsen met de OV-chipkaart. “Ik begon hier vanochtend ook aan met het idee wat een stom onderwerp,” bekent Joris van de Kerkhof die dit idee klank bijzet met blèh whèh whèh whèh.

“Wat is uw zeur van de dag” vraagt hij (vriendelijk – niet bot) aan Sanne van Galen van Rover. Op de vraag van Lara Rense hoe gaat het met de studenten “De studenten die ik zie zijn allemaal wakker en van wie ik niet zie weet ik het niet maar zo gaat het denk ik ook met gewone mensen”. En: “lekker inhoudelijk” tegen een jongeman van de studentenvakbond die vertelt dat de rechtshulpverleners aan hun hulplijn klachten over nooit aangekomen kaarten doorsturen naar de dienst die er over gaat.

Maar het lot is de Filiaalhouder en daarmee ook ons gunstig gezind. Want de studentenvakbondknul die was opgetrommeld voor het gesprekje heeft in de trein zélf een probleem gehad. Zijn pico bello in orde zijnde chipkaart werd in de trein van Leiden naar Utrecht niet door het apparaat van de conducteur herkend. De kaart van een ándere student doet het wel in de bus maar niet in de trein en de NS-balie ziet bij hem wél 20 Euro maar geen ‘reisrecht’.
JvdK: “Het resultaat is dat je er een beetje *onzeker* van wordt.” Klopt.
JvdK: “Toch een fijn leven verder.”
Een fijn leven – zei-ie dat nou écht?? Hij zei het.
Wat een relatief flutonderwerp met een fijne Filiaalhouder kan dóen.