Maanvis Luna wordt vandaag terug gebracht naar zee.
Het is een lief, feel good, goed nieuws berichtje.
Vorige week is Luna gevonden bij Kijkduin. Beschadigde vin, verzwakt. Sealife in Scheveningen heeft haar verzorgd, nu is de vin hersteld, eet Luna goed en kan ze het hospitaal verlaten.
Hoe ziet ze eruit, vraagt Bert van Slooten aan Wybo Wijnbergen van Sealife (mooi rond, zilverkleurig, twee vinnen, 80 cm doorsnee).
“En loopt u nu bij Kijkduin de zee in en zegt u Luna, veel plezier – zwémmen?” (Ik zie die film voor me met Glenda Jackson, de schildpad die uit een dierentuin werd geroofd en aan het strand losgelaten)
Nee, dat kan niet. Want Luna hoort hier niet thuis. Dus wordt ze naar Bordeaux gereden en daar de oceaan op gevaren. “In de golfstroom” begrijpt Bert van Slooten. Klopt.
“Kan ze een beetje zwemmen tijdens de tocht” informeert de presentator die zich neerzet als een dierenliefhebber met een zwak voor vissen. Sealife doet er alles aan: groot bassin waarin ze inderdaad kan zwemmen, lucht erbij gepompt, verzorger mee. “Zodat ze geen last heeft van de lange reis.”
Ervaring met het uitzetten van maanvissen heeft Wijnbergen niet. Hij heeft erover gelezen en soms gaat het goed, maar soms ook niet.
Bert van Slooten: “Ik zou bijna zeggen ‘doe Luna de groeten’ maar: veel succes ermee.”
Lief gesprekje.