Strikt genomen valt de plofkip niet onder “wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit” waarmee volgens mij de bloemetjes en de bijtjes zijn bedoeld.
Maar toch goed dat Vroege Vogels er aandacht aan besteedt door Jeannette Parramore een filiaal van Albert Heijn in te sturen met Sjoerd van der Wouw van Wakker Dier (en meteen ook even gratis die ‘plofkip heeft een rotleven gehad’-commercial gedraaid).
Van der Wouw mag het vertrouwde verhaal vertellen over hoe naar het is plofkip te zijn bij een kilo drumsticks van € 4,29 in het schap: “dat zijn pootjes waarvan meer dan de helft kreupel was”.
Een klant kiest scharrelkip.
Een bewuste keus? Ja, zegt de vrouw.
‘Plof’ vindt ze zielig maar biologisch is zo duur.
Nog een klant.
Een man.
Hij grijpt naar de plofkip.
“Zou ik niet nemen,” bemoeit Jeannette Parramore zich ermee.
Want: plofkip.
Man: “U brengt me aan het twijfelen.”
De scharrelkip dan maar, want die “heeft een iets beter leven gehad”.
Zo zou Wakker Dier het ook kunnen doen, stelt de verslaggeefster voor.
In elke winkel bij het schap gaan staan en klanten aanspreken met “zou u dat nou wel doen?!”
Goed idee.
Ik ga morgen meteen aan de slag bij de Plusmarkt een dorp verderop.
Want Wakker Dier pakt nu wel AH en Jumbo aan, maar de Plusmarkt kan er ook wat van, stunten met zielig dier.
