Gesjirp dat het hart van een vogelaar sneller doet kloppen.
Het blijkt een jonge steppekiekendief ergens in Groningen. Haar ouders zijn op het briljante idee gekomen om daar te broeden.
Het geluid, vertelt Joris van de Kerkhof, is eerder opgenomen.
Nu staat hij met Ben Koks van de Werkgroep Grauwe Kiekendief op 200 meter afstand om de vogels niet te storen.
Een “Kuifje in Timboektoe”-gevoel had Koks toen hij ze vond. Hij aarzelde geen moment: die moesten ze beschermen.
Een stuk van 10×10 meter gerst is door de goed meewerkende boer niet geoogst en er is een kooi om het nest gezet om marters en vossen tegen te houden.
JvdK: “Die vossen hebben ook aan de deur staan kloppen: ik wil naar binnen?” Wat vreemd klinkt maar: ja.
De vossen hebben er inderdaad rondgestruind. Dat was ook te merken aan de sporen.
Bovendien: vossen zijn overal en die jongen zaten te krijsen om eten.
“Een adhd-kiekendief” noemt Koks dit type. Een druktemaker.
JvdK met een lachje: “Ik durf het bijna niet te zeggen…”
“Ja, ik denk dat mensen nu gaan zeggen: dat doet een beetje denken aan jou, Koks.”
De vogelaar ziet er de humor van in.
Sjirp, sjirp.
In de kille studio bespreekt Jurgen van den Berg met ecoloog Han Olff wat de steppekiekendief die normaal in Kazachstan broedt kan hebben bewogen om het op het platteland van Groningen te proberen.
Verlies van de natuurlijke habitat is het antwoord.
“Fluit dit zich rond in steppekiekendievenland?” vraagt de presentator zich af.
Wie weet. Maar belangrijker vindt Olff dat we hiervan kunnen leren hoe je landbouwgebied kunt integreren met natuurgebied.
Daar zou de grutto ook bij gebaat kunnen zijn.
Sjirp.
(lees meer op de website van de NOS waar ook bewegende beelden te zien zijn).